Δράμα, 2013, ΗΠΑ, 85 λεπτά
Σκηνοθεσία: Ράιαν
Κούγκλερ
Παίζουν: Μάικλ Μπ.
Τζόρνταν, Τσαντ Μάικλ Μάρεϊ, Κέβιν
Ντουράντ, Οκτάβια Σπένσερ
Δραματοποιημένο χρονικό
της τελευταίας ημέρας στη ζωή του Όσκαρ
Γκραντ, που το βράδυ της Πρωτοχρονιάς
του 2009 σκοτώθηκε από πυροβολισμό
αστυνομικού του Μετρό, στο Όκλαντ.
Με πολύ συναισθηματισμό,
που φυσιολογικά διογκώνεται όταν
φτάσουμε στο δραματικό φινάλε, ο Κούγκλερ
παρέσυρε θεατές και κριτικούς κερδίζοντας
τα βραβεία του
Sundance,
ποντάροντας στην οργή τους για έναν
αδικαιολόγητο θάνατο. Μια οργή που
συνεχίστηκε και στην πραγματικότητα
μετά τον θάνατο του Όσκαρ, με πολλές
διαδηλώσεις στις ΗΠΑ που έβαλαν ως στόχο
την αστυνομική βία, καθώς είτε ήταν
ατύχημα (όπως ισχυρίστηκε στο δικαστήριο
ο αστυνομικός) είτε όχι, η αυξανόμενη
επιβολή της ειδικά σε περιπτώσεις-στερεότυπα
όπως αυτή θυμίζει περιόδους του
παρελθόντος.
Αυτό είναι ίσως και το
σημαντικότερο θέμα του φιλμ, στο πρώτο
μέρος του, όταν δίνει μικρές λεπτομέρειες
από τη ζωή του Όσκαρ προσπαθώντας να
αποβάλλει την έννοια του στερεότυπου.
Ο Κούγκλερ φροντίζει να μην τον
αγιοποιήσει, τονίζοντας συχνά τα λάθη
που έχει κάνει ως τώρα ο ήρωας, όμως
καταφέρνει και βάζει ουσιαστικά τον
θεατή σε έναν ρόλο παρατηρητή που πρέπει
να αποφασίσει αν θα του μιλούσε βλέποντάς
τον στο δρόμο ή στο σούπερ μάρκετ, αν θα
καθόταν δίπλα του στο μετρό, αν γενικά
δε τον έβλεπε σαν κίνδυνο αν βρισκόταν
δίπλα του. Αν συμβαίνει όντως αυτό, το
φινάλε σε γεμίζει οργή, αν όχι ψάχνεις
δικαιολογίες για να το χαρακτηρίσεις
ατυχές συμβάν.
