(Dream House)
Θρίλερ/Μυστηρίου, 92 λεπτά, Η.Π.Α., 2011
Σκηνοθεσία: Τζιμ Σέρινταν
Παίζουν: Ντάνιελ Κρέγκ, Ρέιτσελ Γουάιζ, Ναόμι Γουότς
Επιτυχημένο στέλεχος εκδοτικής εταιρείας παραιτείται από τη δουλειά του στη Νέα Υόρκη, για να μετακομίσει με τη σύζυγο και τις δύο του κόρες σε ένα πανέμορφο σπίτι, σε μια κωμόπολη του Νιου Ίνγκλαντ. Όμως, πολύ σύντομα θα ανακαλύψουν ότι σε εκείνο το σπίτι στο παρελθόν, είχαν δολοφονηθεί μια μητέρα με τα παιδιά της, πιθανότατα από τον σύζυγο της οικογένειας, ο οποίος και επέζησε.
Η τέταρτη συνεχόμενη ταινία του Σέρινταν που μιλά για την ανάγκη της ευδαιμονίας στις ΗΠΑ αποτυπώνει με ευαισθησία το όνειρο του ήρωα για την φιλήσυχη προαστιακή ζωή μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς, ως πεδίο ανάπτυξης της οικογένειας του. Παράλληλα η πρώτη φορά που ο σπουδαίος Ιρλανδός σκηνοθέτης καταπιάνεται με τον τομέα του ψυχολογικού θρίλερ δείχνει την αδυναμία του να χειριστεί θέματα ρυθμού και αγωνίας που παίζουν σημαντικό ρόλο στο αφηγηματικό πλαίσιο της ιστορίας.
Η υποτυπώδης πλοκή του Dream House (μια απλή ιστορία με 2-3 twists, όλα περίπου προβλέψιμα) δεν αποτελεί συστατικό επιτυχίας και ο Σέρινταν επικεντρώνεται όσο γίνεται στον κεντρικό ήρωα και στο πόσο βαθειά είναι αποτυπωμένη στο μυαλό του η ιδέα του ονειρικού σπιτιού. Ένας χώρος σχεδόν πάντα κοινός στον μέσο Αμερικανό, όπου φαντασιώνεται την άνεση χώρου, την όμορφη σύζυγο, τη δημιουργία οικογένειας (τετραμελούς ιδανικά) αιωνίως αγαπημένης. Από τον καιρό του In America αυτή η ανάγκη ντόπιων και μεταναστών που φτάνουν στη γη της επαγγελίας (όσο θα είναι ακόμη τέτοια) με όνειρο την ευτυχία παρουσιάζεται απ’ τον Ιρλανδό με διάφορες μορφές, όπως το βιογραφικό Get Rich or Die Tryin’ ή το πολεμικό δράμα Brothers. Χωρίς να είναι πάντα πετυχημένες οι προσπάθειες, το επίκεντρο των φιλμ παραμένει ίδιο, δείχνοντας την επιμονή του στην κοινωνική κριτική, ακόμη μέσα και από projects που πιθανά πριν από 10 χρόνια ούτε καν θα συζητούσε για να ασχοληθεί.
