Ο Δημήτριος Π. Νάσκος,
ενορχηστρωτής, μουσικός, συγγραφέας, μας εξηγεί ότι η έμπνευση έχει πολλές
διαστάσεις. Λόγος, μουσική περιπλέκονται για να αποκτήσουν την δική τους θέση
σ’ έναν κόσμο ούτως ή άλλως χαοτικό και αντιφατικό.
Μουσικές
και πολιτισμικές σπουδές. Έτσι κάπως συνδυάζονται αρμονικά η μουσική με τη
συγγραφή βιβλίων;
Ο Νίτσε έλεγε
πως η ζωή θα ήταν ένα λάθος δίχως μουσική. Συνεπώς η αρμονία του κόσμου, θα
μπορούσε να αναφερθεί πως συνάδει απόλυτα και με την τέχνη των ήχων. Όμως η
γλώσσα από την άλλη είναι αυτή που δίνει νόημα και σφραγίζει τη σκέψη μας. Σε
μια εποχή άκρως εμπορευματοποιημένη, η μουσική δείχνει να πνέει τα λοίσθια μιας
και υποτάσσεται πλήρως στις επιταγές της διασκέδασης. Η γλώσσα κατά τη γνώμη
μου δεν μπορεί να έχει τέτοια μοίρα. Πέρα από καταγωγή ή ταυτότητα διαθέτει και
μια ισχυρή ασπίδα άμυνας απέναντι στους βαρβάρους. Είμαι άνθρωπος με αρχαία
ελληνική άποψη. Εν αρχή είναι ο λόγος. Η ποίηση μέσα στο τραγούδι θεωρώ πως
πλέον μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια πράξη αντίστασης.
Η συγγραφή
βιβλίων προέκυψε καθαρά από την ανάγκη να εκφραστεί και μια άλλη πλευρά του
εαυτού. Η «γλωσσική στροφή» συνέβη αυθόρμητα, μάλλον περισσότερο από αντίδραση
παρατηρώντας τον ευτελισμό της μουσικής.
Πότε ξεκινήσατε τις πρώτες ενορχηστρώσεις;
Ποια η αφορμή και η έμπνευση;
Οι πρώτες
ενορχηστρώσεις ξεκίνησαν το 1998, ουσιαστικά μόλις τελείωσα το σχολείο. Έκανα αιματηρές
οικονομίες εκείνο τον καιρό κι αγόρασα ένα δεκαεξακάναλο μίκτη ηχογραφήσεων
μαζί κι ένα καλό μικρόφωνο (τελευταία λέξη της τεχνολογίας τότε). Προσπαθώντας
να αποτυπώσω τις μουσικές ιδέες μου στη ψηφιακή του μνήμη, ταυτόχρονα
καταπιάστηκα αναγκαστικά και με την ενορχήστρωση. Από μαθητής γυμνασίου γνώριζα
τι μ’ ενδιαφέρει. Αφορμή αποτέλεσε μια ανεξήγητη ανησυχία που έκοβε τον ύπνο
στα δύο. Αρχική έμπνευση οι διάφοροι ανέφικτοι έρωτες της εφηβικής περιόδου.
Πότε επιλέγετε να συνθέσετε και πότε να
συγγράψετε; Η έμπνευση στην περίπτωσή σας έχει δυο δρόμους;
Υπάρχουν
περιπτώσεις όπου βαδίζω σ’ έναν τυχαίο δρόμο και μου αποκαλύπτεται απρόσμενα μια
μελωδία που απαιτεί να γίνει ορχηστρική σύνθεση, περιπτώσεις όπου συγκροτώ ένα
θέμα στο νου μου και το αποτυπώνω αργότερα στο χαρτί ως ποίημα που επιδέχεται
μελοποίηση και περιπτώσεις όπου αναπτύσσεται εντός μου ένας ολόκληρος κόσμος
που επιθυμεί να γίνει λογοτεχνικό έργο. Συνεπώς η έμπνευση διαθέτει τρεις
διεξόδους.
‘’Rabbit Man’’, παραμύθι και σκληρή πραγματικότητα μαζί;
Έτσι ακριβώς.
Διασκεδαστικό κι ευχάριστο παραμύθι που στη βάση του κρύβει την σκληρή και ωμή
πραγματικότητα που βιώνουμε. Διαβάζοντας το κανείς σίγουρα δεν ανακαλύπτει
μακρινές Αμερικές… σου αφήνει όμως μια ωραία και πάνω από όλα ειλικρινή αίσθηση.
Ο πρωταγωνιστής, ο Μπέρνι, είναι ανήσυχος,
οραματιστής, διαφορετικός από τους άλλους. Πάντα η ετερότητα θα είναι
καταδικαστέα σ’ ένα συμβατικό σύνολο;
Ο Μπέρνι είναι ο
άλλος μας εαυτός. Ένας έφηβος (περισσότερο στην ψυχή και στο νου, όχι
απαραίτητα ηλικιακά) που επιμένει να μεταφράζει τον κόσμο απλοϊκά. Είναι
σημαντικό να τον κρατήσουμε ζωντανό μέσα μας. Και ακόμα πιο σημαντικό να
ακολουθήσουμε τη φωνή του όσο ακατόρθωτο ή ρομαντικό κι αν ακούγεται. Η
ετερότητα σ’ έναν κόσμο μαζικής κουλτούρας, που θέλει να γεννάει όμοιους
κλώνους σίγουρα είναι καταδικαστέα. Αυτό όμως ‘παλεύεται’ αν διατηρήσεις τον
Μπέρνι στη ζωή σου…
Σε ποιους απευθύνεται ο ‘’Rabbit Man’’;
Το Rabbit Man είναι
ένα αλληγορικό παραμύθι για την οικονομική κρίση που γεννήθηκε κυριολεκτικά
μέσα στα μαύρα δάση της κεντρικής Ευρώπης. Απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους
που επιμένουν ν’ αντικρίζουν τον κόσμο με τα οπτικά φίλτρα της νεότητας.
Να περιμένουμε να κινηθείτε στο ίδιο κλίμα
αλληγορίας και στο δεύτερο μυθιστόρημά σας;
Όχι να μην το
περιμένετε. Το RabbitManέχω βάλει σκοπό να το κάνω τριλογία. Κάθε περίπου δέκα
χρόνια θα γράφω κι ένα έργο ανάλογα με τα βιώματα μου. Αρκεί να υγιαίνουμε! Ο
Μπέρνι θα μεγαλώνει με μένα σαν alterego
και θα διηγείται τις ιστορίες του. Το δεύτερο μυθιστόρημα που ολοκληρώνεται σύντομα
ονομάζεται DINNER κι έχει ως πρωταγωνιστές έναν
πλούσιο αντισυμβατικό άντρα και μια παράξενη μοιραία γυναίκα. Πρόκειται για ένα
δείπνο σε μια έπαυλη κάπου στα περίχωρα της Γενεύης. Εκεί συμβαίνουν διάφορα
που δεν θα σας τα αποκαλύψω ακόμα…
Οι μελλοντικές ενορχηστρώσεις τι αφορούν;
Ετοιμάζω δυο
δισκογραφικές δουλειές σε δικούς μου στίχους και μουσική. Τις ερμηνεύω
παράλληλα αν και δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου τραγουδιστή. Απλώς πιστεύω πως
η ερμηνεία του δημιουργού πάντα περιέχει μια ιδιαιτερότητα που δεν μπορεί να
αποτυπώσει ακόμα και η πιο καλλιεργημένη κι έμπειρη φωνή (π.χ. ο Θάνος
Μικρούτσικος στους Επτά Νάνους). Ο πρώτος κύκλος τραγουδιών είναι σχεδόν
έτοιμος και θα κυκλοφορήσει μάλλον ως το καλοκαίρι. Έχει τίτλο: «οι άνθρωποι
αλλάζουν». Συνεργάζομαι από το 2006 με τον ενορχηστρωτή του Χάρη & Πάνου
Κατσιμίχα. Ο Σπύρος Παπαδάτος είναι ένας εξαίσιος μουσικός-πιανίστας-μαέστρος.
Μπορώ να πω πως πλέον μας συνδέει βαθιά φιλία.
Ας κλείσουμε με την επιλογή αγαπημένου σας
κομματιού.
Δύσκολη ερώτηση.
Με συνοδεύει ένας ολόκληρος στρατός αγαπημένων κομματιών. Ενδεικτικά θα πω το The Year Of The Cat του
Al Stewart, μιας και οι φίλοι
μου με αποκαλούν περιπαικτικά «γάτο»!
