Υπάρχουν
κάποιοι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες για τους οποίους δεν μπορώ να είμαι
αντικειμενικός. Είμαι φαν τους.Συνήθως γίνεται γιατί τα έργα τους, μουσικές και τραγούδια χωρίς ρεφρέν σ’ αυτή την περίπτωση, έχουν γίνει άθελα τους το ιδανικό soundtrack σε πολλές φάσεις της ζωής μου. Τι υπέροχη αυτή η δύναμη της μουσικής και των στίχων! Να στιγματίζουν κάποιες περιόδους τόσο έντονα, που ακούγοντας τα ξανά μετά από καιρό, μόνο μερικές νότες να είναι ικανές να φέρουν στο μυαλό σου ολοκάθαρα, εκείνη την κατάσταση, τα άτομα που ήταν γύρω σου, τις τότε σκέψεις. Και φυσικά τις εικόνες που πάντα υπήρχαν για μένα, μέσα από μία Nicon αναλογική. Θυμάμαι έντονα εκείνο τον χειμώνα, που κι εγώ έβγαινα νύχτα και κοιμόμουν πρωί, να φωτογραφίζω συνεχώς τους φίλους μου και να παίζει μονίμως στο μυαλό μου ΟΛΟ το album «Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία!».Έτσι ανακάλυψα τον Φοίβο Δεληβοριά και μπήκε στις ίδιες κασέτες δίπλα στους Massive Attack, στους Tuxedomoon και στην Λένα Πλάτωνος.Έτσι γράφτηκα και εγώ στο fan club του που πλέον είναι τεράστιο και συνεχώς μεγαλώνει! Αυτά τα fan club που με καταδιώκουν τόσα χρόνια, ήταν όπως έχω ξαναπεί η αφορμή για να δημιουργήσω αυτήν τη στήλη και να προσπαθήσω να μιλήσω με λέξεις και όχι μόνο με τις εικόνες μου για τις επιρροές μου και τις εμπνεύσεις μου. Χαίρομαι πολύ πραγματικά όταν οι λέξεις αυτές συναντούν άλλες λέξεις όπως μυλωνάς, Juliet Lewis και Επιστροφή στο μέλλον!
Τι
ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις?
Μυλωνάς!
Γιατί ήταν ένα συχνό επάγγελμα στα παραμύθια, δεν υπήρχε όμως πουθενά στην
αληθινή ζωή. Μου έκανε εντύπωση αυτό. Όπως και το αντίστροφο: στα παραμύθια δεν
υπήρχε ποτέ κανένας δικηγόρος π.χ. , ενώ στη ζωή αυτή η δουλειά έκανε –σε βαθμό ύποπτο-
θραύση.
Κάτι
περίεργο συνέβαινε και δεν θα το δεχόμουν τόσο εύκολα. Ό, τι κάνω έκτοτε είναι
ένας τρόπος να είμαι μυλωνάς.
Ποιοί ήταν οι πρώτοι στίχοι που
έγραψες? Τους θυμάσαι?
«Σε είδα έξω από ’να ζαχαροπλαστείο,
να λιγουρεύεσαι τα καταϊφια
Έλεγες σιγανά σε έναν τόνο αστείο:
‘Στο σπίτι πάλι έχουμε ρεβύθια’ »
Κάπως πρέπει να ξεκινήσει κανείς.
Εκτός του Μ.Χατζιδάκι που είναι η γνωστή ιστορία, είχες την τύχη να συναντήσεις πολλά από τα παιδικά σου είδωλα.
Υπάρχει κανένας άλλος που θα ήθελες να συναντήσεις από κοντά?
Όχι στ’ αλήθεια. Το να ανταλλάξω
δυο-τρεις αμήχανες κουβέντες με τον TomWaitsπ.χ. τι σημασία θα είχε μπροστά σ’αυτό που ήδη πήρα
απ’ τον μυστικό εαυτό του; Ίσως καμιά
γυναίκα απ’ αυτές που φαντασιωνόμουν έφηβος στο σινεμά. Την Τζέϊν Μαρτς, την
Τζούλιετ Λιούϊς ή την Άννα Γκαλιένα. Να
μπορούσα –μέσα από κάποια περίεργη συνθήκη- πραγματικά να πάω μαζί τους. Αυτό
θα μου φαινόταν βαθύτερο.
Σχετικά με της νέες σου εμφανίσεις
με τον τίτλο Καλοριφέρ, τι σε οδήγησε να προσεγγίσεις τα κομμάτια
σου αλλιώς?
Το ότι η εποχή που γράφτηκαν,
γκρεμίστηκε πάνω στον εαυτό της. Ήθελα να μάθω πώς θα ήταν, αν ξεκινούσα να τα
γράφω τώρα.
Ως φαν του βινυλίου, χάρηκα πολύ
όταν έμαθα ότι η δουλειά σου, ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ κυκλοφόρησε σε
αυτό το φορμάτ! Αγοράζεις πλέον βινύλια?
Ναι, πού και πού. Ακόμα μέσα μου τα
πράγματα χωρίζονται σε Α’ και Β’ πλευρά. Δεν είμαι όμως τόσο φετιχιστής με τη
μουσική. Μου αρέσει να ξαναβρίσκω κάπου τυχαία ένα κομμάτι που αγάπησα, παρά να
νιώθω ότι είναι στην κατοχή μου. Μια συλλογή φίλου μπορεί να είναι πιο
αποκαλυπτική καμιά φορά από μια νευρωτική αγορά.
Τι μουσική ακούς στον ελεύθερο σου
χρόνο?
Νέες κυκλοφορίες –που ανακαλύπτω μέσα
από δυο-τρεις κριτικούς που μ’ αρέσουν- και μουσικές άλλων εποχών –που δεν τις
έζησα.
Ξέρω πως αγαπάς πολύ τον
κινηματογράφο…Ποιό είναι το αγαπημένο σου top 3 ever?
Τι λέει κανείς τώρα; 3 ταινίες που με άλλαξαν τελείως είναι «Ο
Πρωτάρης», «Η Χάννα και οι Αδερφές της» και το «Ντόλτσε Βίτα». Μεγαλώνοντας –και
εμβαθύνοντας στο σπορ- λάτρεψα όλους τους μεγάλους, ιδιάιτερα τους πιο
απρόσιτους. Αυτές οι ταινίες, όμως, (συν το «Επιστροφή στο Μέλλον» που με
στοίχειωσε ως παιδί) είχαν βαθύτατο effectστην εφηβεία μου. Δεν μου αρέσουν καν για
καλλιτεχνικούς λόγους. Γι’ αυτό τις αγαπώ περισσότερο.
Πιστεύεις ότι αυτή η πρωτόγνωρη
περίοδος που διανύουμε ως γενιά, ευνοεί την τέχνη και την δημιουργικότητα?
Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον?
Πιστεύω πως οι περίοδοι που
δυσκολεύεται κανείς, κρύβουν πάντα κάποιο δώρο: εν προκειμένω, το δώρο θα είναι
η αλήθεια. Θα μάθουμε την αλήθεια για κάποια πράγματα που μέχρι τώρα αποφεύγαμε
–ή δεν μπορούσαμε να τη δούμε. Αυτό θα γεννήσει τέχνη. Και ίσως καλύτερη
κοινωνία. Αλλά θα περάσει ακόμα ένα διάστημα που τα ψέματα θα έχουν τον πρώτο
λόγο.Και μερικά απ’ αυτά θα είναι πολύ βίαια και απάνθρωπα.
Ποιά είναι η σχέση σου με την Θεσσαλονίκη?
Υπάρχει κάποια έντονη στιγμή που
θυμάσαι?
Πολύ έντονες στιγμές έρωτα, θυμάμαι.
Τσακωμούς και παρεξηγήσεις κι ύστερα πολύ δυνατά αγκαλιάσματα σε πάρκα, στην
παραλία, δίπλα σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Στην Θεσσαλονίκη έζησα τους
δρόμους πολύ περισσότερο απ’ ότι στην Αθήνα. Και το πάθος.
Τι σημαίνει για σένα η λέξη
πίστη?
Σημαίνει «νόημα».Το πιο σπάνιο
πράγμα στη ζωή είναι οι στιγμές που αισθάνεσαι ότι όντως αυτή κρύβει ένα νόημα.
Αυτές τις στιγμές τις εμπιστεύομαι, τις πιστεύω ως παντοτινές, προσπαθώ να μη
τις λερώσω με ενοχές και εξηγήσεις.
