Contagion

Ο Steven Soderbergh είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση δημιουργού. Από την αρχή της καριέρας του μέχρι σήμερα ακροβατεί μεταξύ αμιγώς στουντιακών παραγωγών και σκληροπυρηνικά ανεξάρτητων. Πειραματίζεται διαρκώς με τις αφηγηματικές τεχνικές. Έχει βαλθεί να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε κάθε υπαρκτό κινηματογραφικό είδος. Δεν δίστασε να αναμετρηθεί ακόμα και με ένα ατόφιο αριστούργημα, όπως το Solaris. Φυσικά δεν είναι όλες του οι προσπάθειες επιτυχημένες, γεγονός που καθιστά την φιλμογραφία του άνιση.

Με το Contagion καταπιάνεται για πρώτη φορά με το είδος του horror. Αφηγείται την ιστορία μιας φονικής επιδημίας που ξεσπά και σταδιακά εξαπλώνεται σε όλο τον πλανήτη. Οι άνθρωποι απειλούνται τόσο από τον ιό, όσο και από την παραφιλολογία και τις θεωρίες συνομωσίας γύρω από αυτόν ενώ οι επιστήμονες αδυνατούν να περιορίσουν την επέκταση της απειλής και μάχονται ενάντια στον χρόνο για να ανακαλύψουν το αντίδοτο.

Ο Σόντερμπεργκ απλώνει την αφήγηση του στις 4 γωνιές του πλανήτη, αντιπαραβάλλοντας μια σειρά από υποπλοκές, εκ των οποίων αρκετές μένουν, δυστυχώς, υποανάπτυκτες. Με τη αρωγή όμως του μοντέρ του Στίβεν Μιρριόνε εξασφαλίζει τη συνοχή της δράσης, επιβάλλει γοργούς ρυθμούς και διατηρεί το ενδιαφέρον αμείωτο. Αν και δεν έχει χρόνο να συστήσει αποτελεσματικά όλους τους χαρακτήρες, προνοεί να αναθέσει την ενσάρκωσή τους σε γνώριμες κινηματογραφικές φάτσες, ώστε μέσω της άμεσης οικειότητας να πετύχει την πολυπόθητη εμπλοκή του θεατή στα δρώμενα και να εντείνει παράλληλα την αγωνία και τον φόβο. Γιατί σε μια ταινία, όπου ακόμα και τα μεγαλύτερα ονόματα του καστ μπορεί να πεθάνουν στην πρώτη πράξη, κανείς δεν είναι ασφαλής. Και η ανασφάλεια είναι απαραίτητο συστατικό μιας καλής ταινίας τρόμου. Και το Contagion είναι μια τέτοια. Σφηνώνεται στο πίσω μέρος του μυαλού σου για αρκετές μέρες μετά την προβολή. Και θα το διαπιστώσεις την επόμενη φορά που θα μπεις σε γεμάτο λεωφορείο…