The Muppets

Από το 1976 που πρωτοπαίχτηκε στο CBS το Muppet Show ως το 1981 έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχαγωγίας του κοινού, κρατώντας σπίτι τους μεγάλους και γαλουχώντας μια γενιά πιτσιρικάδων που κηρύσσει την ανωτερότητά του ως σήμερα. Ο Σίγκελ που εδώ γράφει και πρωταγωνιστεί είναι ένα μικρό δείγμα θεατή που μεγάλωσε με τη σειρά του Χένσον και έχοντας κυρίως επιτυχίες τα τελευταία χρόνια, ήταν το άτομο που έπεισε παραγωγούς για την ανάπτυξη των νέων Muppets, με στοιχεία μάλιστα που δεν αλλοιώνουν την αρχική τους εικόνα.
Το τελευταίο είναι και το σημαντικότερο. Το Muppets είναι ένα ευφάνταστα διασκεδαστικό φιλμ που ποντάρει στην διαχρονικότητα των τότε χαρακτήρων και κάνει πλάκα μάλιστα βάζοντας ως εχθρούς μια παρέα μοντέρνων μαριονέτων που θέλουν να πάρουν τη θέση τους. Διατηρεί συστατικά άρρηκτα συνδεδεμένα με το σόου, όπως την παρέλαση πολλών σταρ της εποχής για cameo εμφανίσεις, τα τραγούδια που μέσα από την παιδικότητά τους μπορούν να σκλαβώσουν και τον τελευταίο ενήλικα, αλλά και τα ατού νούμερα του κάθε χαρακτήρα – κάποιοι από τους οποίους ως γενικότερο μέρος της pop κουλτούρας έγιναν γνωστοί και σε όσους δεν πρόλαβαν τη σειρά. Άλλωστε το tribute που χτίζει ο Σίγκελ με τον Τζέιμς Μπόμπιν (του “αναρχικου” Flight of the Conchords) δεν είναι μια γιορτή για τους σκληροπυρηνικούς φαν μόνο, αλλά περισσότερο μια δήλωση ότι μέσα από την εξέλιξη της ψυχαγωγίας στο σινεμά και στην τηλεόραση, δημιουργήθηκαν προγράμματα – θεσμοί που έχουν θέση σε κάθε εποχή. Και έχουν τέτοια δυναμική που δεν χρειάζεται να προσαρμοστούν στο σήμερα, αλλά αντιθέτως παραμένοντας όπως ήταν, χαρίζουν απλόχερα το γέλιο. Όπως λέει και ο Γουόλτερ δικαίως στο ξεκίνημα “As long as there are Muppets, for me there's still hope” και όπου Muppets ας βάλει ο καθένας ότι θα τον ψυχαγωγεί για πάντα.