“Οι ταινίες του Αγγελόπουλου είναι πρφητικές για την εποχή μας”
Η επιστροφή της Ελένης Καραϊνδρου στη Θεσσαλονίκη με μια συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής, την Παρασκεύη 9/11 στη μνήμη του συνεργάτη της και σπουδαίου δημιουργού Θόδωρου Αγγελόπουλου αποτελεί αναμφισβήτητα το γεγονός του φετινού Φεστιβάλ. Ο Γιάννης Γκροσδάνης συνάντησε την Ελένη Καραϊνδρου σε μια από τις πρόβες και είχε τη ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί της.
Επιστρέφετε στην Θεσσαλονίκη μετά από αρκετό καιρό.
Ναι, πράγματι. Πρέπει να έχουν περάσει 10 χρόνια από την τελευταία εμφάνιση μου στην Θεσσαλονίκη. Έτσι όπως το σκέφτομαι τώρα αυτή η επιστροφή αποκτά ιδιαίτερη αξία. Κι αυτό γιατί θυμάμαι τα χτυποκάρδια μου όταν ανέβαιναν οι ταινίες στις οποίες είχα συνθέσει τη μουσική στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, θυμάμαι το βραβείο μουσικής που είχα πάρει από το χέρι του Θόδωρου Αγγελόπουλου στο Φεστιβάλ του 1982, θυμάμαι την συνεργασία μου με τον Σπύρο Ευαγγελάτο και το ΚΘΒΕ και βέβαια θυμάμαι τον δημιουργικό χρόνο που περνούσα όταν ο Θ. Αγγελόπουλος γύριζε τις ταινίες του στην Θεσσαλονίκη.
Στο κοντσέρτο θα παρουσιάσετε τις μουσικές συνθέσεις σας από το σύνολο της συνεργασίας σας;
Ναι. Έχω γράψει τη μουσική για 8 ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου και προσπάθησα ο τρόπος που θα παρουσιαστούν να είναι αρκετά αντιπροσωπευτικός για κάθε ταινία. Για αυτό πέρα από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και την συνεργασία μου με τον Αλέξανδρο Μυράτ επέλεξα να έχω και μια παρουσίαση και κάποιων θεμάτων τζαζ, βαλς, κ.α. και άλλων με τον David Lynch, τον Σταύρο Λάντσια και τον Γιώτη Κουρτσιόγλου. Μιλάμε για θέματα που αγαπούσε ο Θ. Αγγελόπουλος και υπάρχουν στις ταινίες του. Επίσης έχω την χαρά να συνεργάζομαι με την Δήμητρα Γαλάνη. Η συναυλία ξεκινάει με ένα συμβολικό τρόπο με το Θέμα του Αποχαιρετισμού και κλείνει πάλι συμβολικά με το βασικό θέμα της Αιωνιότητας.
Είναι ένας μεταφυσικός κώδικας επικοινωνίας αυτός ο συμβολισμός;
Ναι, σίγουρα αλλά από την άλλη θέλω να υπάρχει κάτι γοητευτικό στην αλληλουχία των θεμάτων και να δημιουργείται ένα ύφος ταξιδιού που δεν τελειώνει. Και φυσικά θα ήθελα να υπάρχει μια αίσθηση αισιοδοξίας η οποία αναφέρεται στην αιωνιότητα που αφήνει η παρουσία ενός τόσο σπουδαίου δημιουργού, όπως είναι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Έχετε πει ότι γράφατε την μουσική στις ταινίες του Αγγελόπουλου μέσα από τις ιδέες που συζητούσατε πριν το γύρισμα.
Είχα πάντοτε μέσα μου τις κινηματογραφικές εικόνες του Θόδωρου. Αγαπούσα τον κινηματογράφο του και το ύφος του μου ήταν οικείο. Σίγουρα όμως οι συζητήσεις που κάναμε, η ανάζήτηση της κεντρικής ιδέας κάθε σεναρίου, το όραμα του είναι στοιχεία που ενέπνεαν κάθε φορά. Προσεγγίζαμε τα πράματα με την ταραχή του πρώτου βλέμματος Και έτσι κάθε φορά μετά την πρώτη κουβέντα μας είχε τον τρόπο του για να με βοηθάει να συνθέσω την μουσική για κάθε ταινία. Πίσω από την αφήγηση του έβλεπα να ξεδιπλώνεται και η ταινία.
Αυτές τις μέρες ψηφίζεται άλλο ένα δύσκολο πακέτο μέτρων. Με βάση αυτή την επικαιρότητα πως παρατηρείτε την εποχή μας;
Δεν είμαι ένας άνθρωπος που πετάει στα σύννεφα αλλά νιώθω πως η εποχή αυτή μας έχει στερήσει την αισθηση της προοπτικής. Κι αυτό έχει ρίξει πολλούς ανθρώπους στην απελπισία και στο θυμό. Δεν ξέρω που θα οδηγήσει αυτό. Δεν υπάρχει ένα ορατο σημείο εξόδου. Για μένα ωστόσο υπάρχει πάντα μια ελπίδα. Ένας άνθρωπος που έχει την αισιοδοξία μπορεί να αντλήσει αυτή την θετικότητα του και απο πράματα μη ορατά. Δεν ξέρω πως θα το ξεπεράσουμε αλλά αυτός ο τόπος βρέθηκε πολλές φορές σε δύσκολη θέση και πάντα έβρισκε μια λύση.
Πολλοί συμπολίτες μας ωστόσο λειτουργούν με βάση το θυμικό τους.
Αυτό είναι επακόλουθο της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε. Και δεν βρεθήκαμε τυχαία σε κρίση. Υπάρχει μια κακή διαχείρηση από τους ανθρωπους που ανέλαβαν το τιμόνι της χώρας. Και αυτή η κακή διαχείρηση προκάλεσε τον δίκαιο θυμό και την απογοήτευση ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων, που οδήγησε ακόμα και σε μια διαφορετική κατεύθυνση εναποθέτωντας την πίστη τους σε ψεύτικες ελπίδες και σε ανθρώπους που σίγουρα δεν έχουν την ποιότητα να επιλύσουν τα προβλήματα. Παρ' όλα αυτά δεν πρέπει να τα βάζουμε με τον κόσμο αυτό γιατί παραπλανήθηκε – γιατί περί παραπλάνησης πρόκειται – ώστε να κάνει μια λανθασμένη επιλογή. Χρειάζεται να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων, να δώσουμε ένα καλό παράδειγμα, να προσπαθήσουμε να οδηγήσουμε τον εαυτό μας σε μια αυτογνωσια και να επιδιώξουμε την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ακούγοντας την ανάλυση σας νιώθω πως θα μπορούσαμε να γίνουμε ήρωες σε μια ιστορία όπως την είχε περιγράψει ο Θ. Αγγελόπουλος. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο;
Πιστέυω πως πολλές από τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου περιέχουν στοιχεία προφητικά για όσα ζούμε τώρα. Και φυσικά θα μπορούσαμε να γίνουμε τέτοιοι ήρωες. Όμως ο καθένας απο 'μας θα πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια μέσα του. Και ένα πράμα θα μας σώσει σε κάθε περίπτωση: το να έχουμε ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ μας. Αν δεν τα έχουμε αυτά, τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά.
Ακούγοντας την ανάλυση σας νιώθω πως θα μπορούσαμε να γίνουμε ήρωες σε μια ιστορία όπως την είχε περιγράψει ο Θ. Αγγελόπουλος. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο;
Πιστέυω πως πολλές από τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου περιέχουν στοιχεία προφητικά για όσα ζούμε τώρα. Και φυσικά θα μπορούσαμε να γίνουμε τέτοιοι ήρωες. Όμως ο καθένας απο 'μας θα πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια μέσα του. Και ένα πράμα θα μας σώσει σε κάθε περίπτωση: το να έχουμε ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ μας. Αν δεν τα έχουμε αυτά, τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά.
