Οι Εκδικητές

Με την αβάντα τόσων αναγνωρίσιμων ηρώων από πίσω, που μεγάλωσαν μικρούς και μεγάλους μέσα από τα κόμικς, αλλά και με τις πρόσφατες ταινίες τους μέσα στην τελευταία δεκαετία να έχουν χωνευθεί για τα καλά πλέον από το κοινό, αυτό το best-of της Marvel έχει δυναμική για πολλαπλές συνέχειες. Παράλληλα ξοδεύει τον περισσότερο χρόνο του ώστε να βρει μια χημεία μεταξύ των ηρώων κάτι που παράλληλα διαδραματίζεται και στην πλοκή. Χωρώντας ουσιαστικά τέσσερα πρόσφατα φιλμ σε ένα ο Γουίντον μελετώντας τα, φαίνεται να τάσσεται πιο κοντά στο πρώτο Ironman, κρατώντας το χιούμορ και την ελαφριά διάθεση ως αντίβαρο για την αναπόφευκτη δράση (που είναι μπόλικη και όχι απαραίτητα ενοχλητική).
Το χιούμορ βγαίνει συνήθως από τα κουσούρια του καθενός, ο Iroman, ο Thor, ο Hulk, ο Captain America (με τους, χωρίς δική τους αποκλειστική ταινία, Hawkeye και Black Widow) μοιάζουν σαν νέες μεταγραφές τις πρώτες μέρες της προετοιμασίας και στη διάρκεια της αναζήτησης κινήτρου ώστε να δουλέψουν ως ομάδα, κοντράρονται συνεχώς, με τις περισσότερες ατάκες να πηγαίνουν δικαιωματικά στον Ντάουνι Τζούνιορ. Ακόμη και όταν βρεθεί το κίνητρο η ελαφράδα του Γουίντον διατηρείται και ξεσπάσματα που συνηθίζονταν σε παρόμοιες δουλειές του Μπέι (ή παλιότερα του Έμεριχ) δεν έχουν καμιά θέση εδώ. Το γεγονός αυτό αφήνει με τη γεύση της ικανοποίησης όσους μπήκαν στην αίθουσα και δεν εμπλέκονται με τον κόσμο των κόμικς. Οι φαναντικοί του είδους από την άλλη, παραληρούν ήδη εδώ και καιρό και μόνο που υλοποιήθηκε τέτοια ιδέα, δε χρειάζονται περαιτέρω πειστήρια.