Ο Χορός των Κατασκοπων

Αν αναρωτήθηκες ποτέ πώς θα έμοιαζε αισθητικά ένα κατασκοπικό θρίλερ με την υπογραφή του Κεν Λόουτς, ο Χορός των Κατασκόπων σου δίνει την απάντηση. Κινούμενο μεταξύ κοινωνικού ρεαλισμού και κατασκοπικής ίντριγκας, το νωχελικό φιλμ του Τζέιμς Μαρς πετυχαίνει να μεταδώσει την αίσθηση μιας πιστής αναπαράστασης της ταραχώδους εποχής και το γεωγραφικού περιβάλλοντος που λαμβάνει χώρα η ιστορία. Η ηρωίδα βρίσκεται απέναντι σε ένα δραματουργικά ενδιαφέρον δίλημμα, καλούμενη να επιλέξει ανάμεσα στην ακεραιότητα των ιδανικών της και τη διαφύλαξη του μέλλοντος της ίδιας και της κόρης της. Το βάρος του διλήμματος αποτυπώνεται στην ερμηνεία της ανερχόμενης Άντρεα Ράιζμπορο, μέσω μιας εμφανούς στο θεατή συστολής όποτε απαιτείται να προσποιηθεί στα αγαπημένα της πρόσωπα, τα οποία αναγκάζεται να προδώσει.

Δίχως να δικαιώνει τους παιάνες των βρετανικών εντύπων, που κατά παράδοση πριμοδοτούν τα εγχώρια κινηματογραφικά προϊόντα, το φιλμ είναι έντιμο και σταδιακά απορροφητικό. Μπορούσε όμως και δίχως την προσθήκη ερωτικής υποπλοκής, που στόχο έχει να φορτίσει (ακόμα περισσότερο) συναισθηματικά την κατάληξη της ιστορίας. Δεδομένης της βαρύτητας που φέρει η αποκάλυψη, που κορυφώνει το οικογενειακό δράμα, ήταν περιττή.