Αισθηματική κομεντί, 2012, ΗΠΑ, 122 λεπτά
Σκηνοθεσία: Ντεϊβιντ Ο' Ράσελ
Παίζουν: Τζένιφερ Λώρενς, Μπράντλεϊ Κούπερ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζάκι Γουίβερ
Ο Πατ Σολατάνο, είναι ένας πρώην δάσκαλος που έχει χάσει τα πάντα: τη δουλειά του, το σπίτι και τη γυναίκα του. Έχοντας περάσει τα τέσσερα τελευταία χρόνια σε ψυχιατρικό ίδρυμα, αναγκάζεται να γυρίσει στο σπίτι των γονιών του αποφασισμένος να ανακτήσει την παλιά του ζωή, καθώς και την πρώην σύζυγο. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται όταν γνωρίζει την Τίφανι ένα μυστηριώδες κορίτσι με πολλά προβλήματα…
Είναι σχεδόν δεδομένο πως οι σύγχρονες κοινωνίες διακατέχονται απο νευρώσεις και ανασφάλεια στις σχέσεις των ανθρώπων. Σε αυτό το ψυχοφθόρο περιβάλλον, γεμάτο άγχη, ανησυχίες, βομβαρδισμό πληροφοριών και ερεθισμάτων ο κατακερματισμός εαυτός που διαθέτουμε είναι δύσκολο να επουλώσει τις όποιες πληγές του. Έχοντας αυτά ως βάση ο Ντεϊβιντ Ο Ράσελ αφηγήται την επούλωση των ψυχολογικών τραυμάτων δύο διαφορετικών νέων ανθρώπων, του Πατ και της Τίφανι, μέσα από μια σχέση που εξελλίσεται σε κάτι πολύ τρυφερό και ταυτόχρονα καθαρτήριο για τους ίδιους.
Επι της ουσίας ο Ο Ράσελ χρησιμοποιεί το νευρωτικό χιούμορ για να περιγράψει αυτά τα ψυχολογικά ανεβοκατεβάσματα των ηρώων του και καταλήγει με ασφάλεια στο αναμενόμενο συμπέρασμα, ότι τελικά η αγαπή σώζει. Ισορροπώντας με αρκετή λεπτότητα ανάμεσα στο χιούμορ, την βαθύτερη ανάγκη για ρομαντική διάθεση αλλά και την ψυχωτική ανασφάλεια των ηρώων του στηρίζει αρκετά για αυτό το παιχνίδι και στην ικανότητα των ηθοποιών του. Καθόλου τυχαία λοιπόν η ταινία είναι υποψήφια και στις τέσσερις οσκαρικές ερμηνευτικές κατηγορίες. Ο Μπράντλεϊ Κούπερ πειστικός ως ψυχολογικά ασταθής Πατ ενώ οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζάκι Γουίβερ προσφέρουν ερμηνευτικά το γονεϊκό στοιχείο της στήριξης και της συγκίνησης. Χωρίς αμφιβολία όμως η ταινία στηρίζει πολλά στο νεύρο και στο “τσάκισμα” της Τζένιφερ Λώρενς. Δύο χρόνια πριν στο Winter's Bone η νεαρή Λώρενς είχε τρελάνει κόσμο με την ερμηνεία της. Στον Οδηγό Αισιοδοξίας επιβεβαιώνει την αξία της και υπόσχεται πως βάζει πλώρη για μεγάλα πράματα στο μέλλον.
Βλέποντας τον Οδηγό Αισιοδοξίας είναι σχεδόν σίγουρο πως θα συμφωνήσετε με τον Πατ ότι ο Χέμινγουεϊ στον Αποχαιρετισμό στα Όπλα περιγράφει έναν σκληρό κόσμο αλλά επειδή το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις η Τίφανι ξέρει πως ο κόσμος αυτός μπορεί καμιά φορά να γλυκαίνει όμορφα όπως ένα χορευτικό ντουέτο στο Τραγουδώντας στη Βροχή. Γιατί το έχουμε ξαναπεί για να περάσει όμορφα η κάθε στροφή το τανγκό θέλει πάντα δύο!
