«Μάνα, με θυμάσαι; Ποιός είμαι εγώ; Ο γιος σου δεν είμαι εγώ; Ε; Με θυμάσαι; Κοίτα με… Ναι… Ο Θανάσης… κι εσύ είσαι η Ελένη… η μάνα μου… ε;… που γεννήθηκες στον Πειραιά… τον πατέρα μου, τον άντρα σου τον θυμάσαι; Τον Αλέξανδρο… που έλεγες πως έχεις παντρευτείς τον πιο όμορφο άντρα του κόσμου και πόσο πολύ του μοιάζω… Πεινάς; Θέλεις να φας; Να σου ετοιμάσω γάλα και να σου βάλω μέσα ψωμάκι… Ε; Ναι, ο Θανάσης είμαι… ο γιος σου… Θανάσης Γεωργίου της Ελένης και του Αλέξανδρου γεννηθείς το 52… Α ρε μάνα, σε έφαγε η αρρώστια με κατάπιε κι εμένα αυτή η χώρα… να σου φέρω ζεστό γάλα και ψωμί; Αφού με κοιτάς στα μάτια… καταλαβαίνεις τι σου λέω… έλα ρε κυρά Ελένη… πες κάτι… να σου βάλω τηλεόραση να δεις Παπαδάκη; Έλα… κάτσε να σε σηκώσω λίγο πιο ψηλά και να σου χτενίσω λίγο τα μαλλιά… έτσι ομορφιά μου… ναι … ο γιος σου είμαι ο Θανάσης ο Γεωργίου… έλα, έτσι… σιγά σιγά… τι όμορφη μάνα που έχω εγώ… έτσι η χωρίστρα στα δεξιά της κυρά Ελένης… Ελένη Γεωργίου γεννηθείς το '22 στον Πειραιά ε; Ε μανούλα μου;… Εδώ, να βλέπεις τον Παπαδάκη και την Κανέλλη… εδώ ήσυχα… όχι εμένα, εκεί κοίτα στην τηλεόραση, πάω να σου φέρω γάλα ζεστό και ψωμί… Έλα να σου δώσω ένα φιλί στο μάγουλο… έτσι… μπράβο… μάνα μου…».
Ανοίγει το ψυγείο, παίρνει το πλαστικό μπουκάλι με το γάλα, το αδειάζει στη φλυτζάνα και το τοποθετεί μέσα στο φούρνο μικροκυμάτων. Γυρνάει το κουμπί στα δυο λεπτά. Κοιτάει από το παράθυρο το απέναντι μπαλκόνι. Οι γείτονες πίνουν τον πρωινό καφέ τους στο μπαλκόνι του ακαλύπτου που μοσχοβολάει βασιλικά και ματζουράνες.
«Καλημέρα Θανάση. Πώς πάει η κυρά Ελένη σήμερα;»
«Καλημέρα κύριε Νίκο. Το παλεύουμε δόξα τω Θεώ… τι να κάνουμε.
Δεν θα την αφήσω να σβήσει και σαν το σκυλί στο δρόμο… θα το παλέψουμε… με τη δύναμη του Θεού αφού το ελληνικό κράτος δεν υπάρχει για εμάς τους αδύνατους…»
Κλάνκ.
Βγάζει τη φλυτζάνα με το ζεσταμένο γάλα από το φούρνο μικροκυμάτων, το τοποθετεί πάνω στο τραπέζι της κουζίνας δίπλα από τα χαρτάκια με τους στίχους και τους λογαριασμούς για τα φάρμακα και τις πιστωτικές που έχουν λήξει εδώ κι ένα εξάμηνο, παραδίπλα 2 εξώδικα από την EUROBANK και μια απόφαση του Ειρηνοδικείου, κάθεται λίγο στην καρέκλα, κοιτάει τη σβησμένη οθόνη του υπολογιστή, ανοίγει τη σακούλα με το ψωμί, καθαρίζει σε δυο σημεία μ' ένα μαχαίρι τη μούχλα.
«Γιατί σηκώθηκες; Έλα, κάθισε σου 'φερα το γάλα και το ψωμί. Με ακούς; Μάνα; Με ακούς;»
Νταν.
Το ασανσέρ έχει φτάσει στον 4ο. Ανοίγει την πόρτα. Πιάνει την Ελένη Γεωργίου από το χέρι, ρίχνει μια τελευταία ματιά στα κλειδιά πάνω στην πόρτα και στο σημείωμα που έχει κολλήσει με σελοτέιπ στη θέση του εξωτερικού ματιού.
Ξεκλειδώνει την πόρτα της ταράτσας. Ο Θανάσης Γεωργίου της Ελένης και του Αλέξανδρου γεννηθείς στην Πλατεία Βάθης ή Βάθη το '52.
«Έλα, μάνα, έλα να σου δείξω από εδώ ψηλά, από που σαλπάρουνε τα πλοία. Κράτα μου γερά το χέρι. Κράτα γερά το χέρι του γιού σου.»
Μπαμ. Μπαμ.
