Μόνο στα δικά μου αυτιά η λέξη «Κατάρ» ακούγεται σαν «Κατάρα»;
Πριν η ελληνική κυβέρνηση πάρει τη νέα δόση της, από το πρώτο πρωινό της Οκτωβριανής Κυριακής ο πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας εκτονώνει με ενέσεις εφορίας τον ελληνικό λαό για την είσοδο στα ελληνικά μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική του εμίρη του Κατάρ (ή Κατάρας)…
1, 2 δις ευρώ η Καταρ-αμένη συμφωνία που υπεγράφη κι αλήθεια από το πρωί σκέφτομαι γιατί δεν έγινε ένα δημοψήφισμα (από αυτά που υποσχέθηκε το καλοκαίρι της καταστολής ο κύριος Παπανδρέου και οι παρά τω Μέγαρω Μαξίμου) να αποφασίσει ο ελληνικός λαός αν με έμμεση φορολογία επιπλέον 1,2 δις, επιθυμεί να παραμείνει κύριος μέτοχος και να αγοράσει υποχρεωτικά ο κάθε Έλληνας με αυτόν τον τρόπο ελληνικές μετοχές χρυσού στη Χαλκιδική… Σκέφτομαι λάθος;
Προτιμώ να γνωρίζω ότι μια έκτακτη εισφορά μου πάει σε 200.000 Έλληνες άνεργους της Βορείου Ελλάδας παρά σε χρηματιστές της Wall Street και του ΔΝΤ.
Από την άλλη όμως σκέφτομαι. Θυσιάζει ο Έλληνας τον καφέ και τη μαρίδα, το τσιφτετέλι και τα γαρύφαλλα στην πίστα για να αγοράσει μετοχές χρυσού στην Χαλκιδική;
(Αφού έτσι κι αλλιώς πολλάκις έχει πλατινώσει με δίσκους χρυσούς λαϊκούς βάρδους και αηδόνια… τον χαρίζει πλουσιοπάροχα ο Έλληνας τον χρυσό… In Gold we Trust)
Κάνω μια βόλτα στα ελληνικά διαδικτυακά μουσεία και στην διαθέσιμη βιβλιογραφία online για τον αρχαίο χρυσό των Ελλήνων.
Εκτός από τον σχετικά μικρό σε αριθμό χρυσό της προϊστορικής Ελλάδας (ίσως μάλιστα εισηγμένου από την Ανατολή), η κλασική εποχή συγκεντρώνει ένα απίστευτα μεγάλο αριθμό χρυσού φορτίου επενδυμένο κυρίως πάνω σε μεγαλοπρεπή αγάλματα θεών. Σκέφτομαι μήπως ο χρυσελεφάντινος Δίας ή μια χρυσελεφάντινη Αθηνά, είναι ένα ελληνικό πρόσχημα λατρείας του πολυτιμότερο και αρχαιότερου ορυκτού της ελληνικής γης.
Ο δημόσιος «Θησαυρός» της κλασικής Αθήνας, φυλάσσεται μορφοποιημένος σε χρυσά αγάλματα και άλλα χρυσά έργα τέχνης στον ναό της Παρθένου Αθηνάς.
Όταν μια αρχαία πόλη βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση εκποιεί λιώνοντας στη φωτιά δημιουργώντας πάλι από την αρχή πρωτογενή χρυσό από τα μεγάλα έργα της Τέχνης.
Η πόλη δεν εκχωρεί δικαιώματα εξόρυξης από τα μεταλλεία της σε καμία άλλη πόλη…
Εξάλλου φτηνότερα ορυκτά μέταλλα χρησιμοποιούνται για να δέσουν με ΚΑΤΑΡ-ΕΣ όσους εποφθαλμιούν την υγεία, την ευημερία και τη ζωή εκείνων που ΚΑΤΑΡ-ιούνται.
Τη σύγχρονη αντιστοιχία θα την συναντούσε κανείς σε εκίνο το επιστημονικό σενάριο όπου η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσιζε να παραχωρήσει σε φορτίο χρυσού στο Ελληνικό Δημόσιο όλα τα αφιερώματα πιστών που κρέμονται στις χιλιάδες εικόνες της ελληνικής ορθοδοξίας…
Αλλά ξαναλέω…
Οι καφετέριες βουλιάζουν από Έλληνες αγνακτισμένους, το ίδιο και τα gourmet εστιατόρια που σου παίρνουν μαζί με το πορτοφόλι το κεφάλι… ο κόσμος στα bar πίνει τα κέρατά του (δείγμα αλκοολισμού ανέργων κι όχι ευημερίας προλαβαίνουν να με επαναφέρουν στην τάξη φίλοι στο τηλέφωνο…)…ποιόν χρυσό να σκεφτεί…
Σκύβουμε το κεφάλι, στηνόμαστε στα 4, στηνόμαστε στην ουρά στη ΔΕΗ και την Εφορία και πληρώνουμε το δικό τους πάρτυ δισεκατομμυρίων…
Πριν από μερικούς μήνες φαινόταν ότι αρχίζαμε να ξυπνάμε από το κώμα, το Κόμμα νίκησε πάλι τον ασθενή και τον ξαναβύθισε σε πιο βαθύ κώμα.
Ο Μάνος Χατζιδάκις κάποτε μας προειδοποίησε : ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΟΥΝ.
Και μας αποχαιρέτησε λέγοντας:
«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει (και γι’ αυτό δεν πρόκειται ποτέ να αναστηθεί…)»
