Κάθε εβδομάδα, ένας φίλος από την Αθήνα (διανοούμενος, πολιτικός, δημοσιογράφος, επιχειρηματίας, καλλιτέχνης…) γράφει ένα άρθρο για τον «Εξώστη»: αιχμηρό, πρωτότυπο, «λοξό». Σήμερα, η Linda-Constantina Tzezai
Ο αγαπημένος μου Έλληνας διανοητής, ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, γράφει: «H διαμόρφωση της συνείδησης του εαυτού συναρτάται πάντα από τους όρους πρόσληψης της σχέσης τού κάθε ανθρώπου με τους άλλους. […] Κανένας δεν είναι σε θέση να μπορεί να μιλήσει για τον εαυτό του διαφορετικά παρά στα πλαίσια συγκεκριμένων επικοινωνιακών συστημάτων».
Οι δύο τελευταίες εκλογές, του Μαΐου και του Ιουνίου, με έφεραν αντιμέτωπη με κάποιους δικούς μου ανθρώπους: με φίλους μου που επέλεξαν να ψηφίσουν τη Χρυσή Αυγή. Το αρχικό σοκ μίας τυχόν μη αποδοχής ακόμη και στο ίδιο μου το κοινωνικό περιβάλλον ήταν πολύ έντονο, και κάπως έτσι το ζήτημα της δημιουργίας ταυτότητας ήρθε ξανά στην επιφάνεια. Ένα θέμα που αποφεύγω ν’ αγγίξω για δικούς μου λόγους. Ίσως επειδή έχω την τάση να μαγεύομαι και να απομαγεύομαι εν μία νυκτί. Γιατί νοηματοδοτώ και απονοηματοδοτώ με εξαιρετικά ανησυχητική ευκολία…
Ήρθα στην Αθήνα το 1991, περνώντας παράνομα τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ήμουν περίπου πέντε ετών. Στη συνεχή διαδικασία της κοινωνικοποίησής μου, δύο κουλτούρες —όχι και με τόσο μεγάλες αποκλίσεις— συνετέλεσαν σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα: στο να θεωρήσω δικαίωμά μου να φέρω και να υπερασπίζομαι πολλαπλές ταυτότητες, και όχι μία κυρίαρχη εθνική. Από την άλλη, ο φασιστικός λόγος της Χρυσής Αυγής, που γίνεται διαμορφωτής μίας ομογενοποιημένης κοινωνικής πραγματικότητας όντας ταυτόχρονα πολέμιος της διαφορετικότητας, φαίνεται να εδραιώνεται σε ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών αυτής της πόλης, αυτής της χώρας. Γεγονός που μου προκαλεί μεγάλη ψυχική ανατάραξη διότι καλούμαι να αποφασίσω βίαια τι είμαι και τι δεν είμαι σήμερα.
Ξέρω πως δεν μπορώ να δώσω καμία απάντηση σε όσα με απασχολούν, καταρχάς σε εμένα και ύστερα εδώ, δημόσια, σε ένα μικρό κείμενο. Αυτό που γνωρίζω είναι πως στη δική μου προσωπική αφήγηση η Αθήνα είναι η πόλη που με διαμόρφωσε, και πως κάποια πρόσωπα που ζουν σ’ αυτήν συνέβαλαν καταλυτικά στο σχηματισμό του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνομαι τον κόσμο γύρω μου — και την «πραγματικότητα». Από τις ελάχιστες βεβαιότητες που φέρω είναι πως, όταν βρίσκομαι μακριά, η συγκεκριμένη πόλη, με τα συγκεκριμένα προβλήματά της, και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι μου λείπουν.
Η δημιουργία ενός «Εμείς» απέναντι στο φασισμό είναι αυτό που πρωτίστως θεωρώ επιτακτική ανάγκη σήμερα. Η περιρρέουσα απόγνωση που προκαλείται από την κρίση σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο δεν πρέπει να κάνει όλους εμάς που πιστεύουμε στην κοινοβουλευτική δημοκρατία να μείνουμε αδρανείς απέναντι στις αναδυόμενες αντιδημοκρατικές δυνάμεις. Η δημοκρατία είναι ένας στόχος συνεχής, και το μοναδικό πολίτευμα που έχει χώρο και για «Άλλες» εθνικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές και σεξουαλικές ταυτότητες. Είναι αναγκαίο να την υπερασπιστούμε.
H Linda-Constantina Tzezai είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Eθνικού και Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου Aθηνών
