Καλημέρα συνυφάδες και καρντάσια,
Την προηγούμενη εβδομάδα έκανα ένα μεγάλο λάθος. Μαζί με τον μπουρτζόβλαχο αμέλησα να ξεφορτωθώ και το μούλικο… μείναμε λοιπόν στο σπίτι σαν χαρούμενη εκδοχή της ανεξέλεγκτης κατανάλωσης rtd σε νησί των βαλεαρίδων και μαζί με τη συσσωρευμένη αγάπη, στόχευσε και όλες τις απορίες του σε μένα… Μαμά, γιατί δεν έχουμε λεφτά να βάλουμε ίντερνετ και κλέβουμε από το γείτονα? Μαμά, γιατί ο Βλαδίμηρος έρχεται στο σχολείο με αυτόν τον τεράστιον κύριο που φοράει την αλυσίδα του ποδηλάτου στο λαιμό? Άντε τώρα να του εξηγήσεις ότι όταν όλη η Ελλάδα ρουφούσε μανιωδώς κονδύλια ευρωστήριξης, εμείς το παίζαμε υπεράνω και τώρα περιμένουμε πότε θα κάνει ξαστεριά.Μέσα σ’όλα μου τσαμπουνούσε φυσικά και τα επαναστατικά του. Ναι δεν έχετε βιβλία… σάμπως και που είχατε τα ανοίγατε ποτέ? Σε ποιον τα πουλάς αυτά. Οκ, να πας στην πορεία τη μαθητική την ειρηνική με τους φίλους σου. Να βάλεις και το καινούριο σου τζιν, που μόλις το αγοράσαμε από το ράφι αρχισες να το σκίζεις με μανία. Αν κάτι έμαθα αγάπη μου είναι ότι βαθιά στη ρίζα της επανάστασης ήταν πάντα οι φερομόνες. Αυτό που απολαμβάνω πιο πολύ είναι όμως να βλέπω ότι το soundtrack δεν έχει αλλάξει πολύ…από τους δρόμους του Brixton και του Camden μέχρι την Τσιμισκή και την Καμάρα, η ορμή τροφοδοτείται με ισόποσες δόσεις hip-hop και punk-rock. Να πας βλαμμένο μου μπας και βρω η καψερή λίγο χρόνο να αδειάσω το κεφάλι μου. Να χαθώ και πάλι στους δίσκους μου και τις αναμνήσεις… Clash, Crass και τρίτο κύμα ska. Toasters και Uptones και βόλτα στην Kαλιφόρνια με Operation Ivy, και Rancid. Δύσκολο πάντα να μιλάς για επανάσταση όταν το φυσικό σου περιβάλλον είναι ήλιος, παραλία και όμορφοι άνθρωποι… Για να γυρίσουμε όμως στη φτωχομάνα γιατί έχουμε και δω κάτι παλικαράκια που αν στα διαβατήρια τους έγραφε us citizens, ίσως να μας είχαν αφήσει για άλλες πολιτείες . Τους βλέπω συχνά σε στέκια της πόλης να σερβίρουν μπύρες και καφέδες, να γεμίζουν τον κόσμο tattoo και καιρό ήθελα να καταλάβω γιατί είναι ακόμα εδώ… βάζω τη φίλη μου τη Νάντια λοιπόν να κανονίσει τα καθέκαστα και μου γυρίζει το ρολοι δύο μήνες πίσω… καλοκαιράκι στην Ικαρία. Αποσπάσματα, φλασάκια…
Σε τι φάση μουσικά είστε σήμερα ? Ποιοι είναι τέλος πάντων οι 63HIGH?
AD.: Λίγες πρόβες, πολλά live, λίγες μνήμες, πολλές φωτογραφίες…
CL.: ‘Ενα αριστερό χαφ, ένας μέσος, ένα φόρ, 3 φτηνές αξιόπιστες μεταγραφές που βγάζουν και τα 90 λεπτά, ένας υπομονετικός προπονητής και χρεωκοπημένη αλλά φιλότιμη διοίκηση πρωτοδικείου.
Για πιο φεστιβάλ θα φεύγατε αύριο για να πάτε να παίξετε?AD.: Για την ετήσια πανελλήνια συγκέντρωση συνταξιούχων αστυνομικών.
CL.: Ένα Warped Vans Tour οπωσδήποτε για να είμαστε κοντά στο στοιχείο μας (sk8)
Σχέδια για το φθινόπωρο ή και το χειμώνα? Έρχεται καινούριο cd είδα?
AD.: Αρχίζουμε ηχογραφήσεις, ελπίζοντας να έχουμε τελειώσει πριν το τέλος του κόσμου. Μόλις γράψαμε ένα old-school 2-tone κομμάτι για μια ευρωπαική συλλογή που θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο, ήδη υπάρχει ένα τραγούδι σε συνεργασία με τους φίλους μας Jaya the Cat που θα κυκλοφορήσει στον επόμενο τους δίσκο και όλα πάνε καλά.
Στόχος είναι τα λεφτά, η δόξα, οι γκόμενες ή η αγάπη για την όλη φάση?
AD.: Στόχος είναι η αγάπη, γιατί η αγάπη φέρνει γκόμενες, οι γκόμενες λεφτά και με τα λεφτά αγοράζεις δόξα (Δράμας???)
Άμα δεν ήσασταν στους 63HIGH σε ποια μπάντα θα θέλατε να παίζετε?
CL.: Θα πλήρωνα για να έπαιζα ένα live με τους Bad Religion
AD.: Στην μπάντα του Δήμου Πανοράματος γιατί πληρώνονται καλύτερα και τρώνε και τρίγωνα.
Με αυτή τη μουσική που μπλέξατε πως βλέπετε το μέλλον σας?
AD.: Ήδη έχω βγάλει άδεια μικροπωλητή για τη λαικη αγορά.
Τι θέλετε να γίνετε όταν μεγαλώσετε?
CL.: Έχουμε μεγαλώσει ήδη κι είμαστε μια χαρά. Αν εννοείς όμως 60+, ελπίζω να είμαστε σε ένα όμορφο ήσυχο μέρος και να κοιτάμε τα παλιά ντοκουμέντα γελόντας μαζί με τους φίλους μας.
AD.: Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω παιδί.
Μαζί σου… ας γίνουμε όλοι ξανά παιδιά…
