Το θέατρο είναι ''σχεδόν'' μαγικό. Έχει τόσα να σου πει. Συνδυάζει τόσα πολλά, τόσο όμορφα και τόσο λιτά. Δεν φλυαρεί. Οι λέξεις, είναι όσες πρέπει να είναι. Οι σιωπές είναι όσες έχει ανάγκη η ιστορία για να ξετυλιχθεί και να σου ''μιλήσει''. Μουσική, κίνηση, σιωπή ''συνωμοτούν'' για να μας μαγέψουν. Και τα καταφέρνουν! Το θέατρο είναι για όλους. Το εύρος της εκφραστικότητας του είναι τεράστιο. Οι δυναμικές που περιέχει εν δυνάμει σχεδόν άπειρες. Αρκεί να έχεις κάτι να πεις και το θέατρο θα το επικοινωνήσει. Η θεατρική ομάδα κωφών '' Τρελά χρώματα'' με την παράσταση ''Από το σκοτάδι στο φως'' είχε πολλά να πει. Και τα είπε τόσο όμορφα και τόσο δυναμικά. Η παράσταση τους γεμάτη ενέργεια και θεατρικότητα, γεμάτη ρυθμό, γεμάτη ουσία μας κέρδισε. Θέλαμε να τους γνωρίσουμε καλύτερα. Γι' αυτό τον λόγο μιλήσαμε με την σκηνοθέτη της παράστασης, Έλλη Μερκούρη και μας αποκάλυψε τι γίνεται ''πίσω από τις κουρτίνες''
φωτογραφία / Νεκτάριος Κουρής
Σύστησε μας την θεατρική ομάδα κωφών ''Τρελά χρώματα''. Πως δημιουργήθηκε, ποιες είναι οι δραστηριότητες της και πόσα μέλη αριθμεί
Η
Θεατρική Ομάδα Κωφών Τρελά Χρώματα αποτελείται από Κωφά-Βαρήκοα άτομα που αφουγκράζονται τις αισθήσεις του θεάτρου, ξεγλιστράνε από εμπόδια επικοινωνίας και εξερευνούν μέσα από τη τέχνη τον εσωτερικό τους κόσμο. Η Oμάδα ξεκίνησε τη δραστηριότητά της το Νοέμβρη του 2009. Έχει συμμετάσχει με παραστάσεις της σε φεστιβάλ, ημερίδες και performances σε θέατρα και σε χώρους πολιτισμού. Κάποιες από τις παραστάσεις της παρουσιάστηκαν στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Δρόμου, στο Μικρό Παρίσι στην Αθήνα, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στην Συνάντηση Ευρωπαϊκής Ένωσης Κωφών (EUD), στο 2ο & 3ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κωφών & Ακουόντων Εν Δράσει, στο 1ο Διεθνές Προσκήνιο Νέων του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης στην Αρχαία Ολυμπία, στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα για παιδιά του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, στην Εβδομάδα Κωφών – Ένωση Κωφών Ελλάδος 2015 με την υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρούμελης και τελευταία στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Κ.Θ.Β.Ε). Στην Ομάδα συμμετέχουν μεν 5 μέλη, Όλγα Δαλέκου, Σοφία Ζάγκα, Έλλη Μερκούρη, Μαρία Ρίκκου, Μαρία Στεφανή αλλά μαζί με τα 9 μέλη που αποτελούν τους εξωτερικούς μας συνεργάτες, δεν θα είχαμε το αποτέλεσμα αυτό, καθώς συνεργούν όχι μόνο καλλιτεχνικά, μα και υποστηρικτικά!
Πως προέκυψε η συνεργασία σου με την ομάδα;
Η συνάντηση αυτή υπήρξε τυχαία, αλλά σίγουρα μοιραία! Μια φίλη που είχε την Ομάδα μέχρι τότε, χρειάστηκε να φύγει εκτός πόλης. Είχα ήδη συναντήσει τα μέλη της Ομάδας σ' ένα μάθημα περί κίνησης θεάτρου και η πρώτη αυτή επαφή μου άρεσε πολύ. Όταν λοιπόν, μου πρότεινε ν' αναλάβω την Ομάδα λέγοντάς μου ότι θεωρεί ότι είμαι η μόνη που μπορεί να την αναλάβει ενεργειακά, δεν ξέρω πώς της ήρθε στο μυαλό, μα ασυναίσθητα και χωρίς δεύτερη σκέψη είπα το ναι και τότε ξεκίνησαν όλα…
φωτογραφία / Γιούλη Ντάλλα
Πως λειτούργησε η προετοιμασία της παράστασης; Πλεονεκτήματα, μειονεκτήματα του να δουλεύεις με μια mixed ομάδα κωφών και μη, γενικότερα και ειδικότερα πάνω στο έργο.
Η προετοιμασία για την παράσταση Από το Σκοτάδι στο Φως- Οχτώ Αποσπάσματα Αρχαίων Τραγωδιών κρύβει πίσω της ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι…πρώτα έπρεπε η διερμηνέας μας Μυρτώ Γκανούρη μαζί με την κωφή ηθοποιό μας Όλγα Δαλέκου, η οποία έχει ισχυρή αντίληψη της μητρικής της γλώσσας, να αποδώσουν τα μεταφρασμένα αρχαία κείμενα στην νοηματική γλώσσα. Εγχείρημα ιδιαίτερο δύσκολο, καθώς όχι μονάχα έπρεπε να αποδοθούν τα κείμενα στη νοηματική γλώσσα, μα ταυτόχρονα να μην χάσουν την ποιητικότητά τους. Ξεκίνησε η μελέτη όλης της Ομάδας μαζί στις πρόβες και εγώ ως θεατρολόγος επεξηγούσα κάποια βαθιά φιλοσοφικά νοήματα που περιέχουν τα κείμενα αυτά. Κατόπιν, οι επισκέψεις μας σε κάθε μουσείο ή αρχαιολογικό χώρο που έχει να κάνει με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ήταν μια εποικοδομητική και ενδιαφέρουσα εμπειρία. Παράλληλα, προσπαθούσα να παρακολουθούμε κάθε είδους θεάματα χορευτικά ή θεατρικά, εικαστικές εκθέσεις και κινηματογράφο, έτσι ώστε από αυτή την επαφή μας να καλλιεργούμαστε αισθητικά και καλλιτεχνικά. Μια ακόμη δραστηριότητα που κάναμε είναι ότι το κάθε μέλος πρόσφερε μέσα από την προσωπική του εμπλοκή με την τέχνη, ότι το εξέφραζε: η Σοφία Ζάγκα, εικαστικός στο επάγγελμα, φιλοτέχνησε την αφίσα της παράστασης, η Μαρία Στεφανή, γραφίστρια επιμελήθηκε το πρόγραμμα της παράστασης, η Μαρία Ρίκκου που είναι μαθηματικός βοηθάει στα οικονομικά.
Σχεδόν ταυτόχρονα, η Ομάδα έπαιζε και ψηνόταν, – όπως λέμε στο θέατρο – , μέσα από τις παραστάσεις που έδινε σε διαφορετικά είδη θεάτρου. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όταν ήρθε η στιγμή να συνυπάρξουν κωφοί και ακούοντες ηθοποιοί μαζί, η επικοινωνία ήταν ομαλή, προσαρμόσιμη και τελικά απόλυτα αρμονική. Αυτό συνέβη, γιατί θεωρώ ότι κατά κάποιον τρόπο ήταν έτοιμοι από πριν και είχανε κάνει πολύ καλή προετοιμασία. Τα κωφά άτομα μπορούν και αφουγκράζονται με τις αισθήσεις τους πολύ περισσότερο από εμάς τους ακούοντες και ομιλούντες. Οπότε η συνύπαρξη αυτή υπήρξε μοναδική εμπειρία για εμάς και τελικά μάλλον εμείς μάθαμε πολύ περισσότερα από ότι εκείνοι…
φωτογραφία / Νεκτάριος Κουρής
Πάνω στην σκηνή, ήσασταν 2 ομιλούντες ηθοποιοί και 4 κωφοί. Ο αριθμός των μελών και η αναλογία αυτή, πως προέκυψε.
Επί σκηνής ερμηνεύουν τέσσερις κωφοί ηθοποιοί με δυο ακούοντες. Η αναλογία αυτή προέκυψε εξαιτίας γεγονότων και καταστάσεων. Μαζί μας συμμετέχει η ομιλών ηθοποιός Χριστίνα Σιμιτζή που υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ομάδας. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένα ακόμη μέλος της Ομάδας, ο Κώστας Ρίκκου ο οποίος είναι το αγόρι της παρέας, μα έγινε πρόσφατα μπαμπάς και είναι δύσκολο να συμμετέχει στις παραστάσεις προς το παρόν, και επιπλέον υπάρχει και ο αντίστοιχος ακούοντας ηθοποιός, ο εξαιρετικός μας συνεργάτης Ιωσήφ Ιωσφηφίδης που ερμήνευε την αντρική φωνή. Μα προέκυψε τελικά η τραγωδία να γίνει γυναικεία υπόθεση!
Την παράσταση συνόδευαν κρουστά. Μίλησε μας, για την ζύμωση που υπήρξε κατά την διάρκεια προετοιμασίας της παράστασης. Πως δουλεύτηκε σε συνάρτηση με τους κωφούς ηθοποιούς.
Η μουσική συνοδεία των κρουστών οργάνων από την εξαιρετική μας μουσικό Ελεάννα Γεροντοπούλου μας συνοδεύει καθ' όλη την διάρκεια της παράστασης. Μας εμπνέει, μας ωθεί, μας δίνει τον ρυθμό, καθώς οι κωφοί μπορούν και αφουγκράζονται τον κραδασμό της. Μπορούν και αισθάνονται τις δονήσεις και τους κραδασμούς μέσα από τη γη, τα πέλματά τους χρησιμοποιούνται σαν αγωγοί που μεταδίδουν τον ήχο. Για το λόγο αυτό, στην παράσταση χρησιμοποιούνται ήχοι με βάθος, αλλά και με οξύτητα, καθώς μπορούν να τους αντιληφθούν εύκολα. Και το αποτέλεσμα είναι μαγικό, να βλέπεις πώς ένας κωφός καλλιτέχνης μπορεί και αισθάνεται την μουσική.
φωτογραφία / Νεκτάριος Κουρής
Και τέλος, πως βιώσατε εσείς την παράσταση, ως σκηνοθέτης και παράλληλα ως ηθοποιός.
Η παράσταση αυτή για εμένα ήταν ένα μεγάλο στοίχημα, αλλά και ένα τεράστιο μάθημα. Στις δυσκολίες που συναντούσαμε, στα εμπόδια που ξεπερνούσαμε, στην υπομονή και επιμονή που επιδείξαμε…πάθος γι' αυτό το σπουδαίο είδος θεάτρου που ακούει στο όνομα αρχαία τραγωδία. Το ταξίδι αυτό είναι από τα πιο σημαντικά που έχω κάνει στη ζωή μου, με συνοδοιπόρους μου τα ίδια τα μέλη της Ομάδας, αλλά και συνεργάτιδες όπως η απερίγραπτη Γεωργία Μπούρδα, χωρίς της οποίας η ευρηματική χρήση των κοστουμιών και του σκηνικού, δεν θα είχε το ίδιο εικαστικό και αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά και η Ελίζα Αλεξανδροπούλου που με τις φωτιστικές τις ικανότητες, μας χάριζε απλόχερα μια μαγική ατμόσφαιρα. Ακόμη και το video-art που επιμελήθηκε η Μαρία Λαζαρίδη ήταν απόλυτα μέσα σ' αυτά που θέλαμε να μεταδώσουμε στους θεατές, προκειμένου να έρθουν να δουν και να βιώσουν αυτή τη μοναδική εμπειρία. Μα και ως ηθοποιός, έζησα μια καταπληκτική εμπειρία μέσα από αυτήν την πολύτιμη επικοινωνία επάνω στη σκηνή….πόσο υπέροχα πλάσματα είναι οι κωφοί καλλιτέχνες και πόσο εκφραστικά…«Tα δάχτυλα είναι γλώσσες και η σιωπή τους εκκωφαντική…», αυτή τη φράση του Cassiodoro επαναλαμβάνω κάθε τόσο…
