Το 10ο Edessa Short Film Festival είναι εδώ – και φέρνει μαζί του νέους δημιουργούς, έντονες εικόνες, και μικρές ιστορίες με μεγάλη καρδιά. Ανάμεσα στις φετινές συμμετοχές, δύο ταινίες ξεχωρίζουν όχι μόνο για τη θεματική τους, αλλά και για την αλήθεια τους. Ο λόγος για τον Γιώργο Πελετίδη με το «Ο Φάρος της Μνήμης» και την Έφη Αναγνωστίδου με την ταινία «Συγκρουόμενα». Δύο διαφορετικοί κόσμοι, μία κοινή ανάγκη: να ειπωθούν ιστορίες που πονάνε, που γιατρεύουν, που μένουν.
🔦 Γιώργος Πελετίδης: «Ο Φάρος της Μνήμης» δε σβήνει ποτέ
Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μια ανάμνηση; Για τον Γιώργο Πελετίδη, το ερώτημα αυτό είναι η βάση για ένα ντοκιμαντέρ με κοινωνική και ιστορική δύναμη, που φωτίζει τις πληγές της Μικρασιατικής Καταστροφής.
«Δύο γυναίκες, 100 χρόνια μετά, κουβαλούν ακόμα τις γιαγιάδες τους μέσα τους. Τη νοσταλγία, τον πόνο, την ερώτηση: “Αγάπησαν τελικά την Ελλάδα ή ποτέ δεν σταμάτησαν να αναζητούν την πατρίδα που έχασαν;”», λέει ο σκηνοθέτης.
Η ιδέα γεννήθηκε μέσα από πραγματικές συναντήσεις με απογόνους προσφύγων: «Άνθρωποι που με συγκλόνισαν. Άλλοι με έκαναν να κλάψω, άλλοι μου μετέδωσαν δύναμη. Ήταν σα να ξετυλίγεις μια εθνική πληγή με εκατοντάδες φωνές». Η δυσκολότερη στιγμή για τον ίδιο; Η επιλογή ανάμεσα στις «μικρές γυναικείες ιστορίες» – όπως τις αποκαλεί – που χωρούσαν στην ταινία.
Ο ίδιος έμαθε τι σημαίνει «εικόνα με ψυχή» από τον Ντέιβιντ Λιντς, ενώ ταινία που τον καθήλωσε ήταν το Record/Play του Jesse Atlas. Η σχέση του με τον κινηματογράφο, όπως την περιγράφει, ξεκινά από ένα βίντεο κλιπ που είδε στην εφηβεία και «ξεκλείδωσε την ανάγκη να δίνει μορφή σε όσα δεν χωράνε σε λέξεις».
🎡 Έφη Αναγνωστίδου: Τα «Συγκρουόμενα» του λούνα παρκ, μια πληγή, μια νέα αρχή
Από την προσφυγιά και τη μνήμη, στην ψυχολογική ίαση και την ενδοσκόπηση. Η Έφη Αναγνωστίδου, με τη δική της ταινία μικρού μήκους, μας ταξιδεύει σε ένα λούνα παρκ – όχι όμως για διασκέδαση, αλλά για λύτρωση.
«Η ηρωίδα μας βρίσκει εκεί τον τρόπο να ξεπεράσει τους φόβους της. Η αφορμή για την ιστορία ήταν ένα τροχαίο ατύχημα που σημάδεψε κοντινά μου πρόσωπα», εξομολογείται. Το project δημιουργήθηκε στο πλαίσιο των σπουδών της, με δυσκολίες τεχνικές και οικονομικές, αλλά με πολλή ψυχή.
Τα γυρίσματα έγιναν σε ανοιχτό λούνα παρκ, γεμάτο παιδιά. «Ήταν σκέτο χάος – αλλά ταυτόχρονα μαγικό», λέει γελώντας. Κι όπως τονίζει, κάθε δυσκολία άξιζε: «Η ταινία μας τώρα ταξιδεύει, κι αυτό μας γεμίζει χαρά».
Ανάμεσα στους σκηνοθέτες που θαυμάζει, η Agnes Varda και ο Terrence Malick. Ταινία μικρού μήκους που την άγγιξε; Τα «Τσουλάκια». «Το σινεμά είναι ένας τρόπος να μάθω να βλέπω αλλιώς τη ζωή. Κάθε ιστορία είναι μια καινούργια οπτική», σημειώνει.
🎬 Και οι δύο στο ίδιο καρέ…
Μπορεί οι θεματικές να διαφέρουν – ο πόνος της προσφυγιάς κι ένα ψυχικό τραύμα μετά από ατύχημα – αλλά και οι δύο ταινίες συνδέονται από μια κοινή αλήθεια: την ανάγκη να γιατρέψουμε τις πληγές, να φωτίσουμε σκοτεινά σημεία της ανθρώπινης εμπειρίας και να τα μοιραστούμε μέσα από την κάμερα.
Το 10ο Edessa Short Film Festival γίνεται, έτσι, όχι μόνο μια γιορτή του σινεμά, αλλά ένας καθρέφτης της κοινωνίας και του ψυχισμού μας. Με φόντο τον καταρράκτη της Έδεσσας και ήχους από κινηματογραφικά πλάνα, η μικρού μήκους δημιουργία αποδεικνύει πως η τέχνη δε χρειάζεται διάρκεια για να αφήσει αποτύπωμα.
10ο Edessa Short Film Festival, 5&6 Ιουλίου 2025, 21:00, Σινέ Καταρράκτες, ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
