Κάθε μας μέρα έχει έναν και μοναδικό στόχο: Να είναι ακόμα καλύτερη από την προηγούμενη. Να φτάσουμε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που θέλουμε για να γίνουμε ευτυχισμένοι.
Όταν όμως το φτάσουμε; Ποιο είναι το βραβείο; Νιώθουμε πλήρεις και ζούμε ζωή χαρισάμενη ως τα βαθιά γεράματα; Δε νομίζω. Οι στόχοι αλλάζουν, μετακινούνται από λεπτό σε λεπτό και οι άνθρωποι –όντα άπληστα κι αχόρταγα- δεν επαναπαύονται ποτέ. Αναζητούν διαρκώς την ευτυχία, χωρίς να ξέρουν καν τι είναι αυτό. Αποκτούν κάτι που θέλουν πολύ και τότε η αξία του παύει να υπάρχει. Γιατί, το έχουν κάνει πλέον δικό τους.
Και κάθονται τις νύχτες και σκέφτονται ότι κάτι λείπει, χωρίς να μπορούν να προσδιορίσουν το τι. Είναι αυτό που πάντα λείπει κι όσο και να πλησιάζουν, να φτάνουν το στόχο … την ευτυχία αυτή, δε μπορούν να τη δουν.
Τι είναι όμως ευτυχία; Eίναι τα όνειρα και οι στόχοι, που παίρνουν σάρκα και οστά; Είναι. Αλλά, είναι και οι στιγμές. Οι μικρές, όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους μας. Είναι ένα χαμόγελο. Είναι το αγαπημένο μας τραγούδι που παίζει στο ραδιόφωνο, ξαφνικά, την ώρα που πίνουμε τον πρώτο μας καφέ. Είναι μια αγκαλιά από το σύντροφό μας. Είναι το γέλιο ενός μωρού, που μας θυμίζει ότι ακόμα υπάρχει ελπίδα. Είναι οι αναμνήσεις από τα καλύτερά μας καλοκαίρια. Είναι η πρώτη μας επιτυχία. Είναι, όμως, και οι πρώτη μας αποτυχία, γιατί αυτή μας έκανε να μοχθήσουμε, να πάμε τη σκέψη μας λίγο παραπέρα και να δούμε πιο καθαρά. Η ευτυχία είναι γύρω μας, παντού, αρκεί να ξέρουμε να την εκτιμήσουμε.
Και οι στόχοι; Αυτοί, πάντα, αλλάζουν. Εξελίσσονται, μετατρέπονται ή και κάνουν στροφή 180
ο μοιρών. Το θέμα είναι εμείς και το κουράγιο που βρίσκουμε, κάθε πρωί που ανοίγουμε τα μάτια μας, να παλεύουμε γι'αυτούς. Γιατί, αυτοί οι στόχοι, αυτά τα σχέδια, τα όνειρα, είναι που μας κρατάνε ζωντανούς και μας θυμίζουν ότι η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας δόθηκε… και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε!
