Το 1987 πέφτει στα χέρια μου η Β' έκδοση ενός βιβλίου με τον ακαταλαβίστικο τίτλο «En Αγκαλιά de Κρισγιαούρτι». Δεν το δίνω σημασία, ήμουν αρκετά μικρός. Πέντε χρόνια αργότερα (1992), οι εκδόσεις Απόπειρα κυκλοφορούν τον τίτλο Στον Θάλαμο του Μυθογράφφ του Πάνου Κουτρουμπούση και ως δια μαγείας ένας καινούριος κόσμος ξεπηδάει για έναν έφηβο με ανησυχίες και σε μια εποχή που το σύνολο των παιδιών της εποχής διάβαζαν «Πτήση» και χτυπούσαν την πορτοκαλί μπάλα μανιωδώς…
Ο Πάνος Κουτρουμπούσης φυσικά είχε ήδη τη δικιά του διαδρομή έως τότε. Λάτρης του Καραγκιόζη από μικρός, διάβαζε πιτσιρικάς τη θρυλική «Μάσκα», αγόραζε αμερικάνικα κόμικ, έβλεπε σινεμά, πήγαινε στην Παράγκα του Σίμου. Κάποιες σπουδές σκηνοθεσίας στη Ρώμη, ενώ στην Αθήνα σύχναζε στου Λουμίδη και στο Βυζάντιο. Το '62 με τον Πουλικάκο κάνουν διαφορά happenings στην Αθήνα, ενώ είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Πάλι». Φιλοτέχνησε διάφορα εξώφυλλα (βλ. Subliminal των Last Drive), ενώ παρουσίασε την εικαστική του δουλειά σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στο Λονδίνο και την Κοπεγχάγη. Γραπτά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά OZ, IT, New Worlds, Τρύπα, Αντί και άλλα πολλά.
Μερικούς ανθρώπους μπορεί να μην τους γνώρισες ποτέ, αλλά να διαμόρφωσαν το χαρακτήρα σου και τα πιστεύω σου. Να σε κάναν καλύτερο άνθρωπο. Και ο Κουτρουμπούσης ήταν εκείνος που μέσα από την Τέχνη, μας έκανε να πιστέψουμε σε κάτι καλύτερο από τον υλικό και ψεύτικο Παράδεισο που μας πλασάρει το Σύστημα. Ενάντια στην ΚΔΩΑ (Κτηνώδης Δύναμη, Ογκώδης Άγνοια) και στους γελοίους που μας περιτρυγυρίζουν καθημερινά.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει, Πάνο. Πάνε να βρεις το φίλο σου το Λεωνίδα Χρηστάκη και τον Σίμο τον Υπαρξιστή για να σκαρώσετε τις δικές σας φάρσες εκεί πάνω…
