Μια συζήτηση με την εικαστικό Elma Payo, κατά κόσμον Ελένη Μαρία Παναγιωτοπούλου, λίγο πριν την έκδοση του λευκώματος τέχνης της Θρυαλλίδα. Δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στα σκίτσα, και δη στα ασπρόμαυρα, σχεδιάζει ανθρώπινες φιγούρες, ψάρια με μουστάκια, και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί.
Ασχολείστε με ένα ευρύ φάσμα εικαστικών τεχνών η έχετε επιλέξει ορισμένους τομείς δημιουργίας; Νομίζω η φύση του εικαστικού είναι να μην ασχολείται με έναν και μόνο τομέα. Άλλωστε η ίδια η Ακαδημία σε σπρώχνει να γνωρίσεις και να πειραματιστείς με περισσότερα αντικείμενα. Υπάρχουν περίοδοι που κολλάς με μια φιγούρα και ένα συγκεκριμένο στιλ δουλειάς, περίοδοι αδράνειας ή επανάληψης και περίοδοι πειραματισμού. Τίποτα όμως δεν είναι στάνταρ. Έτσι, κατά καιρούς έχω ασχοληθεί με την κλασική ζωγραφική, με τη χαρακτική, τη φωτογραφία, το design, την διακόσμηση, τη γραφιστική και το κόσμημα. Η μεγάλη αγάπη μου όμως είναι το σκίτσο!
Πως διακρίνετε τη σημασία της τέχνης μέσα στην καθημερινότητα σας; Δεν είμαι ποτέ μόνη μου. Πάντα έχω κάτι να κάνω. Το σκίτσο με βοηθάει να αρχειοθετώ τις σκέψεις μου, τις εικόνες και τις αναμνήσεις μου. Ένα sketchbook και ένας ραπιτογράφος μπορούν να τρυπώσουν παντού και να σου κάνουν παρέα στο τρένο, στη στάση του τραμ, στην παραλία, ακόμα και σε μια αίθουσα αναμονής. Είναι μία συντροφιά.
Από πού εμπνέεστε; Η έμπνευση μπορεί να έρθει απ' οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή. Από έναν περαστικό που βγάζει βόλτα το σκύλο του η από μια κυρία που πίνει τον καφέ της στο απέναντι τραπέζι. Πολλές φορές όμως εμπνέομαι από μια σκέψη, μια επιθυμία ή από τις εικόνες που βλέπω στον ύπνο μου. Συχνά σηκώνομαι και γράφω ή σκιτσάρω πρόχειρα μια εικόνα που είδα και μετά την επαναφέρω στο μυαλό μου και την επεξεργάζομαι στο χαρτί. Είναι ένας τρόπος να θυμάμαι! Κάτι σαν ημερολόγιο εικόνων. Στα όνειρα μου έχω δει φανταστικά πράγματα, χρώματα, μέρη, εικόνες….. Ταξίδια!
Ποιους εικαστικούς αγαπάτε και θεωρείτε με ένα τρόπο δασκάλους σας; Με εντυπωσιάζουν οι καλοσχηματισμένες γυναικείες φιγούρες του Gustav Klimt με τα έντονα χρώματα, τα περίτεχνα διακοσμητικά στοιχεία και ο τρόπος που όλα αυτά τυλίγονται μέσα στο χρυσό. Με ιντριγκάρουν τα ασπρόμαυρα παιχνίδια μυαλού του Mauris Cornelis Escher με την εμμονή του στη λεπτομέρεια και την ψευδαίσθηση της συνέχειας στο άπειρο. Τέλος θαυμάζω την εκ του μηδενός δημιουργία μιας φιγούρας, ενός χαρακτήρα, μίας προσωπικότητας από τον Tim Burton, που φτάνει να εμφανίζεται στην μεγάλη οθόνη, ζωντανή, μέσα σε έντονα και συνάμα σκοτεινά χρώματα. Νομίζω όλη μου η δουλειά -μέχρι σήμερα- περιστρέφεται γύρω από αυτά τα στοιχεία. Τα ίδια στοιχεία που μου τράβηξαν την προσοχή σε αυτούς τους τρεις δημιουργούς -το σχήμα της σπείρας, που τείνει στο άπειρο, η απόλυτη εναλλαγή του λευκού με το μαύρο, τα έντονα χρώματα που αγκαλιάζονται από τα μεταλιζέ και η δημιουργία μιας εικόνας η φιγούρας εξολοκλήρου από τη φαντασία.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η θέση του καλλιτέχνη μέσα στον σημερινό κόσμο; Είναι μια θέση δύσκολη…
Ποιο είναι το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό σας όνειρο; Να συναρμολογήσω έναν δικό μου κόσμο, που θα προκύπτει από τα όνειρα μου και τις εικόνες του μυαλού μου. Περίεργα σπίτια, παράδοξα τοπία, νύχτες με δύο φεγγάρια, χρώματα, κινούμενα φυτά, ψάρια στον ουρανό και γάτες με φτερά που μπορούν να σε πάνε μια βόλτα. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με σκίτσα και αργότερα με μια εικονική πραγματικότητα στον υπολογιστή. Ποιος ξέρει; Ίσως να λέγεται απλά παραμύθι.
Ποια τα προσεχή σας σχέδια; Τι έχετε στα σκαριά; Προς το παρόν σκοπεύω να εξελίξω το ασπρόμαυρο. Θέλω να μελετήσω όλες τις δυνατότητες που μπορεί να μου δώσει το μελάνι στο χαρτί! Μετά δεν ξέρω…. Νομίζω είναι κάτι που σε πάει από μόνο του. Αυτή είναι και η γοητεία του. Να μην ξέρεις τι θα προκύψει στην επόμενη σελίδα.
