Όλα ξεκίνησαν από ένα τηλεφώνημα γύρω στα μέσα Νοεμβρίου. Μία
αγαπημένη φίλη, με πλήρη επίγνωση του κοινωνικού αυτισμού που με δέρνει, μου δήλωσε
με σταθερή φωνή: «μάζεψε τις δυνάμεις σου, έχουμε πάρτι.» Μία αλληλουχία
προσεκτικά επιλεγμένων λέξεων ταξίδεψε μέσα από το ακουστικό για να δεσμεύσει
την παρουσία μου, οικειοθελώς, στα γενέθλια της φίλης μου ένα μήνα αργότερα.
Πέρασαν τρεις εβδομάδες κι ένα απόγευμα εμφανίστηκε ένα χρωματιστό
πλαίσιο στην οθόνη του κινητού μου. Μία πρόσκληση σε γιορτή, ασυνήθιστη και
υπέροχη, όπως ακριβώς η εορτάζουσα. Το μήνυμα έγραφε : «Πρόσκληση. Birthday Party αυτήν την Κυριακή ώρα 6μμ στο Σπίτι της
Κοινωνικής Κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος», Πλαταιών 55 Μεταξουργείο, 1ος όροφος,
θα γιορτάσουμε τα γενέθλια μου με ένα
απογευματινό πάρτι με σκοπό τη στήριξη της δράσης της Κοινωνικής Κουζίνας. Το
καλύτερο δώρο για μένα θα είναι, αν θέλετε και μπορείτε, να φέρετε τρόφιμα για
την κατσαρόλα μας. Σερβίρουμε 3.000 γεύματα το μήνα σε συνανθρώπους μας που το
έχουν ανάγκη και η αποθήκη τροφίμων μας έχει αρχίσει να αδειάζει επικίνδυνα.
Όποιος δεν έχει χρόνο για ψώνια, θα υπάρχει κουμπαράς στο χώρο που θα μπορεί να
συνεισφέρει ότι μπορεί ο καθένας για να αγοραστούν τρόφιμα. DJ ο Γ. Π. (ο σύζυγος). Προτάσεις για αγορές…», «…Σας περιμένω με
πολλή αγάπη!!!
Έφτασα αρκετά αργότερα από τις έξι και παρά την ειδική μου
ικανότητα προσανατολισμού κατάφερα να βρω την είσοδο. Το μουντό αστικό τοπίο
απέκτησε χρώμα από τα πρώτα σκαλάκια της εισόδου όπου υπήρχαν διακοσμητικοί Άγιοι Βασίληδες και ζεστά φωτάκια. Στο βάθος
ομιλίες και μουσική. Οι περισσότεροι καλεσμένοι ήταν ήδη εκεί. Η πόρτα άνοιξε
και πίσω της περίμενε χαμογελαστή και απαστράπτουσα η οικοδέσποινα της βραδιάς.
Μία μεγάλη αγκαλιά και μερικές ευχές αργότερα, βρίσκομαι σε ένα όμορφο χώρο με δύο Χριστουγεννιάτικα δέντρα, πολλά
φωτάκια και πολύχρωμη διακόσμηση που διαψεύδει τις μουντές προσδοκίες μου. Ένα σπίτι φιλικό και ζεστό έκανε το παιδάκι
μέσα μου να χαμογελάσει. Ρώτησα ποιός έκανε τη διακόσμηση. Έμαθα ότι τα στολίδια δωρίστηκαν από φίλο της
εορτάζουσας και η διακόσμηση έγινε από τα παιδάκια που πηγαίνουν στην Κοινωνική
Κουζίνα και μάλιστα χωρίς επίβλεψη! Ποτέ δεν θα πάψουν να με εντυπωσιάζουν αυτά
τα πλασματάκια. Μαγικά όντα. Σε ένα κόσμο χωρίς μαγεία. Ειδικά για αυτά. Η
αγάπη τους για το χώρο φαίνεται σε κάθε γωνιά. Είναι σαν να τα βλέπω να
τιτιβίζουν και να διαφωνούν για τη θέση των στολιδιών και να γελούν και να
κρυφοκοιτάζουν πίσω από τη βιβλιοθήκη, πίσω από τις πολύχρωμες γάζες, στο
σταντάκι με τον κεραμικό κουμπαρά. Η
αγάπη τους χαμογελά πονηρά και μας
κλείνει το μάτι.
Στην κουζίνα στροβιλίζεται η ενέργεια ενός άλλου παιδιού,
ενός μεγάλου παιδιού. Η ψυχή της Κουζίνας : το φαινόμενο Κωνσταντίνος. Η
ιστορία του γνωστή. Ένα παιδί χωρίς ηλικία, ένας δυνατός άνθρωπος που δεν
φοβάται να κάνει ότι χρειάζεται για όποιον το χρειάζεται. Ράτσα άλλης εποχής. Σταματά
για λίγο ενώ ανακατεύει το ρακόμελο για να με χαιρετίσει. Με χαιρετά εγκάρδια
και μου μιλά σαν να με ξέρει χρόνια. Κοίτα κάτι πράγματα.
Η ώρα περνά ευχάριστα και με βρίσκει με δύο νέους φίλους με
τους οποίους έχουμε αναπάντεχα πολλά κοινά. Η μουσική κάνει στροφή στη δεκαετία
του ’80 γεγονός που προ(σ)καλεί την εμφάνιση μίας μικρής γάτας από το πουθενά. Κοντοστέκεται
και τεντώνεται επιδεικτικά στη μέση του χώρου. Ζούσε κι αυτή άστεγη, σε ένα
δρόμο όπου ο Κωνσταντίνος μαγείρευε μαζί με εθελοντές. Μπήκε στο πίσω μέρος του
αυτοκινήτου όταν ετοιμάζονταν να φύγουν και όσο κι αν προσπάθησαν δεν έφευγε
από εκεί με τίποτα. Κι έτσι μία επίμονη άστεγη γατούλα διάλεξε και υιοθέτησε
μία ασυνήθιστη οικογένεια που τη φωνάζει Κουκίδα. Περπάτησε αργά προς το
Χριστουγεννιάτικο δέντρο δίπλα στο παράθυρο και κάθισε εκεί ατενίζοντας το κρύο,
γκρίζο τοπίο. Μία τετράποδη Κουκίδα που ονειρεύεται
έναν ουρανό με έλκηθρα και τάρανδους με κόκκινες μύτες.
Όμορφες ώρες. Όμορφες γραμμές που προστέθηκαν στο βιβλίο της
ζωής μου απόψε.
Είναι κάτι άνθρωποι εκεί έξω λοιπόν, που αλλάζουν το μπόι
της ψυχής σου.
Όταν βγήκα ξανά στο δρόμο της επιστροφής, σταμάτησα για μία
στιγμή. Γύρισα το βλέμμα μου πίσω στο γκρίζο παλιό κτίριο και μετά πάνω από
αυτό δημιουργώντας το τελευταίο πλάνο αυτής της βραδιάς. Εκεί που απόψε τα
άστρα και το Μεταξουργείο έχουν μία Λία, ένα Γιώργο, έναν Κωνσταντίνο, μία Κουκίδα
και μία Κουζίνα ανάμεσα τους.
( Σε περίπτωση που θα σας ενδιέφερε να μάθετε περισσότερα
για την Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος», μπορείτε να ενημερωθείτε εδώ : http://oallosanthropos.blogspot.gr/
)
