Η ταινία Allied (2016) σε σκηνοθεσία του Robert Zemeckis και σενάριο του Steven Knight είναι ένα πολεμικό δράμα εποχής που συνδυάζει δράση και αγωνία σε ένα κατά βάση χαρακτηροκεντρικό σενάριο. Το ιστορικό πλαίσιο του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο έχει μαγνητίσει το κινηματογραφικό ενδιαφέρον αναρίθμητες φορές, ζωντανεύει εκ νέου καταδεικνύοντας πως δεν έχει εξαντλήσει το δημιουργικό του ενδιαφέρον.
Στην καρδιά του πολέμου, το 1942, ο αξιωματικός Max Vatan (Brad Pitt) πέφτει με αλεξίπτωτο στη Βόρεια Αφρική και από εκεί οδηγείται στην Καζαμπλάνκα. Έχει αναλάβει μια σημαντική και επικίνδυνη αποστολή, να εξοντώσει τον Γερμανό πρέσβη (Anton Blake) με τη βοήθεια της μαχήτριας της Αντίστασης Marianne Beauséjour (Marion Cotillard). Ο Max και η Marianne υποδύονται πως είναι σύζυγοι, ώστε να εκπληρώσουν πιο εύκολα τον σκοπό τους. Αφού φέρουν εις πέρας την αποστολή τους, αποφασίζουν να παντρευτούν στην πραγματικότητα και ταξιδεύουν στο Λονδίνο, στη νέα τους βάση. Ωστόσο, έπειτα από ένα διάστημα, εκφράζονται υποψίες ότι η αληθινή Marianne είχε πεθάνει σε μια επιχείρηση της αντίστασης κάποια χρόνια νωρίτερα και πως η σύζυγος του Max είναι Γερμανίδα κατάσκοπος.
Η ταινία έχει διαμορφώσει τον πυρήνα κατασκευής της μέσω διακειμενικών στοιχείων από το Casablanca (1942) και τα θρίλερ χειραγώγησης του Alfred Hitchcock. Αφενός, η Α' Πράξη του Allied διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στην Καζαμπλάνκα, την πόλη του Μαρόκο όπου λαμβάνει χώρα και η ομώνυμη ταινία του Michael Curtiz. Η αρχιτεκτονική/σκηνογραφία και οι ενδυματολογικές αναφορές είναι όμοιας αισθητικής και στις δύο περιπτώσεις, υπακούοντας στο στιλ της εποχής. Ακόμα, υπάρχει μία σημαντική σκηνή που περιλαμβάνει το τραγούδι «La Marseillaise» όπως επίσης και μια καθοριστική στιγμή σε ένα αεροδρόμιο, καθιστώντας τη σχέση των δύο κειμένων ακόμη πιο σταθερή. Στο Allied η ερωτική σχέση των δύο ηρώων αρχίζει στη μαροκινή πόλη, ενώ στο Casablanca τελειώνει οριστικά. Αφετέρου, η ταινία παρουσιάζει ομοιότητες με το χιτσκοκικό σινεμά στο οποίο η χειραγώγηση του/της θεατή είναι το βασικό εργαλείο δόμησης της πλοκής. Έτσι, δίνονται κάποια στοιχεία που προκαλούν με αριστοτεχνικό τρόπο την αμφιβολία του κοινού για το αν η Marianne είναι πράγματι κατάσκοπος των Γερμανών. Οι θεατές προσπαθούν να ανακαλύψουν την αλήθεια μαζί με τον Max, ο οποίος αντιτίθεται στις διαταγές των ανωτέρων του και επιχειρεί να ανακαλύψει μόνος του την πραγματική ταυτότητα της συζύγου του.
Η ταινία, παρά τις όποιες αναφορές της σε παλαιότερα κείμενα, δεν παύει να αποτελεί ένα σύγχρονο φιλμ που συνδυάζει το είδος του πολεμικού δράματος με το θρίλερ και τη ρομαντική ταινία. Η καλαίσθητη φωτογραφία και σκηνοθεσία και η ιστορικά πιστή σκηνογραφία και ενδυματολογία δημιουργούν άρτια το περιβάλλον του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ οι σκηνές δράσης μεταδίδουν την ένταση και την αγωνία στο κοινό. Ένα ζευγάρι που εξολοθρεύει Ναζιστές οπαδούς και αξιωματικούς, μια γέννηση που λαμβάνει χώρα υπό εναέρια επίθεση, ένα πάρτι που διακόπτεται απότομα από βλήματα πολεμικών αεροσκαφών είναι εικόνες που μεταφέρουν την αίσθηση και τον τρόμο του πολέμου. Ωστόσο, η ένταση και η αγωνία δεν εντοπίζονται μόνο στο πεδίο της μάχης. Μεταφέρονται επίσης υπό άλλους όρους, αλλά με την ίδια δυναμική από μυστικοπαθείς και ανειλικρινείς χαρακτήρες που βρίσκονται στον ίδιο χώρο και αδυνατούν να εκφράσουν αυτό που φοβούνται.
Εν κατακλείδι, το Allied μολονότι ασχολείται με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μία ιστορική περίοδο που έχει αναπαρασταθεί στο σινεμά εκατοντάδες φορές, κατορθώνει να εκμεταλλευτεί δημιουργικά προηγούμενες κινηματογραφικές πηγές και να αφηγηθεί μια νέα ιστορία. Μια ταινία που ενέχει τη δύναμη να μαγνητίσει το κοινό της.
