Νέα στήλη. Και πώς θα την ονομάσεις; A face in the crowd, από εκείνο το τραγούδι του Tom Petty. Πρόσωπα νέα. Φρέσκα. Με πράγματα να πουν. Αυτό δεν έχει άλλωστε σημασία στους χαλεπούς καιρούς μας;
Μάνος Μυλωνάκης, μουσικός
Μάνο, μετά τους Your Hand in Mine, συνεχίζεις μόνος το μουσικό σου ταξίδι. Θέλεις να μου μιλήσεις σχετικά;
Οι Your Hand in Mine στα μέσα του 2013 διέκοψαν τη λειτουργία τους ως σχήμα, όμως ως μεμονωμένοι μουσικοί θα ήταν αδύνατο να μη συνεχίσουμε. Αυτή η εσωτερική ανάγκη ήταν ακόμα εκεί. Μετά λοιπόν από μια αναπόφευκτα δύσκολη περίοδο προσαρμογής στη νέα κατάσταση, άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια νέα κίνητρα, παρουσιάστηκαν νέα ανεξερεύνητα μουσικά χωράφια (τουλάχιστον στο κεφάλι μου) και προέκυψαν αφορμές για να γράψω μόνος μου μουσική.
Στο SoundCloud άκουσα κάποια κάποια καινούρια κομμάτια, υπό τον τίτλο Urban Lightscapes. Θα κυκλοφορήσουν σε δίσκο; Ποια είναι τα σχέδιά σου;
Το SoundCloud έχει ρόλο reel / βιβλιοθήκης, εκεί ανεβάζω δείγματα τόσο από προσωπικές δουλειές, όσο κι από μουσικές επενδύσεις σε διάφορα project, οπότε μπορεί να ακούσει κανείς πολλά ετερόκλητα μεταξύ τους πράγματα. Τα κομμάτια με τίτλο Urban Lightscapes είναι η μουσική που έκανα για το ομώνυμο ντοκυμαντέρ των Beforelight. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος για το συγκεκριμένο, αφενός γιατί θαύμαζα από καιρό τις δουλειές τους και αφετέρου γιατί με πολλά απ' τα παιδιά είμασταν συμφοιτητές στη Αρχιτεκτονική, όμως τελικά καταλήγουμε να συνεργαζόμαστε με απροσδόκητους τρόπους! Δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο να συμπεριληφθούν αυτές οι συνθέσεις σε δίσκο, κυρίως γιατί δομήθηκαν ως συνοδεία συγκεκριμένων εικόνων και αφηγήσεων.
Είναι τα καινούρια σου αυτά κομμάτια εμπνευσμένα απ' τα ταξίδια σου (όπως αυτό στην Ισλανδία) ή επηρεάζεσαι απ' το καθημερινό αστικό περιβάλλον της πόλης που ζεις κι αναπνέεις;
Η Ισλανδία σαν χώρα, αλλά και σαν μουσική κοινότητα, ήταν για πολλά χρόνια πηγή έμπνευσης στις δημιουργίες μας και ως Your Hand in Mine. Μια παραμυθένια κατάσταση, για την οποία λίγα γνωρίζαμε, όμως πάντοτε μας ακολουθούσε ως αναφορά και ταξιδιωτικό όνειρο. Όταν όντως έκλεισα να την επισκεφτώ το περασμένο καλοκαίρι, ο ενθουσιασμός μου ήταν τεράστιος. Τα πρώτα 5 κομμάτια ξεπήδησαν σχεδόν αμέσως, μεταξύ βαλίτσας, χάρτη και lonely planet. Αποφάσισα να τα ηχογραφήσω εκεί με ντόπιους μουσικούς, τα κατάφερα και έτσι γύρισα πίσω με το Sólfar EP στις αποσκευές μου! Περισσότερα γι αυτό πολύ σύντομα…
Δεν θέλω να αδικήσω το σύχρονο αστικό περιβάλλον της Θεσσαλονίκης, αλλά καλύτερα κάπου εδώ να αποφύγω την οποιαδήποτε σύγκριση… Ας πω μόνο ότι η έμπνευση μπορεί να πηγάζει από οπουδήποτε, είτε είσαι στη Θεσσαλονίκη, είτε δίπλα στο θερμοπίδακα, είτε έζησες κάτι που άλλαξε τη ζωή σου, είτε απλά ξύπνησες ξεκούραστος… Αρκεί να βρεις αυτόν τον εφήμερο ενθουσιασμό που θα κάνει το μάτι σου να γυαλίζει.
Έχεις ασχοληθεί και με το θέατρο, διασκευάζοντας τα τραγούδια της παράστασης «Συνέβη και του χρόνου»- του Έικμπορν Άλαν- που ανέβηκε στο Βασιλικό Θέατρο, όπως και για τη θεατρικη παρασταση Ζyklon. Είναι κάτι που σ' ενδιαφέρει;
Η ενασχόληση με τη μουσική για θέατρο δεν ήταν κάτι που προγραμμάτιζα ή ήξερα εξαρχής ότι θα μ'ενδιαφέρει τελικά τόσο πολύ. Κάνει καλό κάποιες φορές να αφήνεις τα πράγματα να σου συμβούν, που λέει και ένας καλός φίλος. Αναπάντεχα λοιπόν, μέσα σε μισό χρόνο, είχα την τύχη να δουλέψω 2 φορές με το Γιάννη Παρασκευόπουλο και να γνωρίσω κι άλλους πολλούς και εξαιρετικούς ανθρώπους γύρω του. Πέρα απ' την ίδια τη μαγεία του Θεάτρου ως τέχνη, πέρα απ'το ότι γνώρισα έναν τρόπο δουλειάς φοβερά γοητευτικό, το συναρπαστικότερο όλων για μένα ήταν ότι πρώτη φορά είδα τη μουσική μου να ζει στον τρισδιάστατο χώρο και να μεταλλάσσεται όσο περνούσαν οι παραστάσεις.
Last words…
…they are only the last words if we let them be!
http://manosmilonakismusic.bandcamp.com
www.facebook.com/manosmilonakismusic
***
Out in the street, thinking out loud. A face in the crowd…
