Σχεδόν στα μισά
του φεστιβάλ, σε μια χρονιά που όπως ήδη
γράψαμε φαινόταν να κινείται σε ένα
μάλλον μέτριο επίπεδο, η πολυαναμενόμενη
πρεμιέρα της νέα ταινίας του Γιάννη
Οικονομίδη δεν έκανε μάλλον τον
αναμενόμενο θόρυβο, τουλάχιστον στη
δημοσιογραφική προβολή που παρακολουθήσαμε,
αφήνοντας μάλλον αμήχανους τους ξένους
κριτικούς και σίγουρα θα πρέπει να
περιμένουμε τα πρώτα …διεθνή κείμενα
για μια ολοκληρωμένη εικόνα. Καθόλου
παράξενο αν σκεφτεί κανείς ότι οι ταινίες
του Οικονομίδη όσο και η απόλυτα προσωπική
του γραφή δεν είναι για όλα τα γούστα
και κυρίως εύκολα μπορεί να «χαθεί στη
μετάφραση», ειδικά οι περίφημοι διάλογοί
του με τη στιλιζαρισμένη τους
επαναληπτικότητα και φυσικά το…λεξιλόγιο.
Το απόλυτα σκοτεινό και πεσιμιστικό
Μικρό Ψάρι επιχειρεί να απλώσει το
σύμπαν του δημιουργού της σε ένα
μεγαλύτερο και πιο φιλόδοξο από ποτέ
καμβά και το πετυχαίνει όχι όσο ίσως θα
θέλαμε. Η απόπειρα για ένα μοντέρνο
ελληνικό νουάρ είναι σε μεγάλο βαθμό
πετυχημένη χάρις στην μοναδική σκηνοθετική
ματιά του δημιουργού της κατά τη γνώμη
μας όμως το εγχείρημα προδίδεται σε ένα
μεγάλο βαθμό από την τραβηγμένη διάρκεια
(είναι γνωστή η αγάπη του σκηνοθέτη στο
άπλωμα των διαλόγων και στο χώρο που
δίνει στους ηθοποιούς του) και κυρίως
από τους «εύκολους» συμβολισμούς και
παραλληλισμούς με την περίφημη ελληνική
κρίση που θα μπορούσαν να είναι λιγότερο
προφανείς αλλά και από την εμμονή για
άλλη μια φορά σε μια κατά μέτωπο επίθεση
στην «αγία» ελληνική οικογένεια, χωρίς
να μπορούμε να μπούμε σε λεπτομέρειες
που θα χαλάσουν τις εκπλήξεις.
Και αν
αυτά φαντάζουν αρνητικά είναι γιατί το
Μικρό Ψάρι κουβαλά έτσι και αλλιώς
στο χαρακωμένο πρόσωπο του καταραμένου
εκτελεστή Βαγγέλη Μουρίκη μια ελεγειακή
μελαγχολία για ένα κόσμο (όχι μόνο
περιορισμένο στα δικά μας σύνορα αλλά
παγκόσμιο θα λέγαμε) χωρίς φραγμούς που
καταρρέει με πάταγο και οδύνη και δίνει
στην απελπισμένη του, προσωπική,
προσπάθεια να αποκαταστήσει έστω μια
στοιχειώδη «ηθική» ισορροπία, ένα
αληθινά τραγικό, υπαρξιακό, τόνο. Και
σίγουρα δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει
την παρουσία του Οικονομίδη στις
βραβεύσεις.
Πολύ καλές εντυπώσεις άφησε
η προβολή η ταινία του Αθανάσιου
Καρανικόλα πολύ πιο προσβάσιμο και
συγκινητικό Στο Σπίτι που προβλήθηκε
στο Φόρουμ με την εξαιρετική Μαρία
Καλλιμάνη (που κάνει βέβαια το πέρασμά
της και στο Μικρό Ψάρι) να κλέβει
καρδιές στην κατάμεστη αίθουσα της
επίσημης πρεμιέρας, επιβεβαιώνοντας
ότι το ελληνικό σινεμά συζητιέται όσο
λίγες άλλες κινηματογραφίες στο Βερολίνο.
