Πανηγυρίζαμε πέρσι για τις ελληνικές συμμετοχές να όμως που η φετινή 64η Berlinale που σηκώνει αυλαία ξεπερνά ακόμη και τα πιο τρελά όνειρα και άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «ελληνική» καθώς για πρώτη ίσως φορά στα χρονικά δεν υπάρχει κυριολεκτικά τμήμα του προγράμματος (Διαγωνιστικό, Πανόραμα, Φόρουμ, Generation, Συμπαραγωγές, Ατελιέ) που να μην φιλοξενεί μια ελληνική πρόταση μεγάλου ή μικρού μήκους. Μια αληθινά σπουδαία ευκαιρία που δεν νομίζουμε ότι θα πάει χαμένη αλλά θα εδραιώσει πλέον τη χώρα μας ως ένα σημαντικό παίκτη στο μεγάλο φεστιβάλ που κάνει ό,τι μπορεί είναι η αλήθεια για να μας αλλάξει γνώμη για την «κακή» Γερμανία.
Grand Budapest Hotel του Γουές Άντερσον
Κάπου εδώ βέβαια ο ενθουσιασμός
καταλαγιάζει τουλάχιστον για το τι
περιμένουμε από το Φεστιβάλ φέτος σε
γενικές γραμμές καθώς το διαγωνιστικό
του τμήμα μοιάζει με μια πρώτη ματιά
από τα λιγότερο δυνατά των τελευταίων
χρόνων, πάντα βέβαια κάνοντας προβλέψεις
καθώς κανείς δεν γνωρίζει αν οι εκπλήξεις
θα ανατρέψουν το σκηνικό.
Από
τις πιο εντυπωσιακές απουσίες αυτή του
Βαλκανικού σινεμά με χώρες όπως η
Ρουμανία και η Τουρκία να περιορίζονται
στα παράλληλα τμήματα. Σίγουρα η επίσημη
έναρξη είναι μια από τις καλύτερες που
θυμόμαστε με τον Γουές Άντερσον να
ανοίγει τις εκκεντρικές πύλες του Grand
Bucharest Hotel,
από την άλλη όμως οι κριτικές του The
Monuments Men
του Τζορτζ Κλούνι επιβεβαιώνουν την
παρουσία της ταινίας, εκτός συναγωνισμού,
μόνο για το ακαταμάχητο χαμόγελο του
Τζορτζ.
Το Μικρό Ψάρι του Γ. Οικονομίδη
Ευτυχώς η Αμερική εκπροσωπείται
επάξια από τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ και
το Boyhood
μια οικογενειακή saga που
συνδυάζει μυθοπλασία και πραγματικότητα
και που ο πάντα απρόσμενος σκηνοθέτης
γύριζε 12 χρόνια παρακολουθώντας το
μεγάλωμα ενός παιδιού. Οι Γερμανοί έχουν
τη μερίδα του λέοντος όπως πάντα με
τέσσερις ταινίες στο διαγωνιστικό. Από
τον Ντομινίκ Γκραφ με σπουδαία τηλεοπτική
καριέρα να παρουσιάζει εδώ ένα επεισόδιο
από τη ζωή του Σίλερ στο Beloved
Sisters ως
το πολεμικό δράμα Inbetween
Worlds με φόντο το
Αφγανιστάν, το θρησκευτικό δράμα
ενηλικίωσης Stations
of the
Cross γυρισμένο σε
μόλις 14 μονοπλάνα και το συγκινητικό
Jack μια
εφηβική οδύσσεια στο σύγχρονο Βερολίνο.
Προσθέστε και την Αυστριακή συμμετοχή
Macondo με ήρωα ένα νεαρό
πρόσφυγα από την Τσετσενία που αναζητά
άσυλο στη Βιέννη και έχετε την εικόνα
της γερμανόφωνης απόβασης. Να γιατί ο
Γιάννης Οικονομίδης με το Μικρό
Ψάρι μπορεί -και το
ελπίζουμε -να ακουστεί πολύ δυνατά και
να φύγει ακόμη και με κάποιο βραβείο αν
η ταινία του είναι τόσο στιβαρή στις
σχεδόν δυόμισι ώρες της όσο μας
προετοιμάζουν τα δύο τρέιλερ της.
Aloft της Κλουντια Λιόσα
Στο
Βερολίνο επιστρέφει και ο αειθαλής Αλέν
Ρενέ (Life of
Reily) όσο και ο Ρασίντ
Μπουσαρέμπ με το αγγλόφωνο Two
Men in
Town (ριμέικ μιας
παλιότερης γαλλικής ταινίας), ενώ η
Λατινική Αμερική έχει όπως πάντα δυνατό
παρών με την πάλαι ποτέ ηγετική μορφή
του νέου αργεντίνικου σινεμά Σελίνα
Μούργκα (The Third
Side of
the River),
τον πάντα καλό Καρίμ Αινούζ από τη
Βραζιλία (Praia do
Futuro), την Κλούντια
Λιόσα του υπέροχου Milk
of Sorrow
από το Περού εδώ στο
αγγλόφωνο ντεμπούτο της Aloft
με πρωταγωνίστρια την Τζένιφερ Κόνελι
και τον πρωτοεμφανιζόμενο Μπέντζαμιν
Ναιστάτ στο History of
Fear με νότες (στα
χαρτιά) από το σινεμά του Λάνθιμου.
Από
τις ταινίες που μπορεί να κάνουν την
έκπληξη είναι το Βρετανικό ’71
του πρωτοεμφανιζόμενου
Γιαν Ντεμάνζ μια ματιά στο ιρλανδικό
ζήτημα που η Berlinale αγαπά
αν θυμηθούμε τη Χρυσή Άρκτο του Πολ
Γκρίνγκρας για τη Ματωμένη
Κυριακή χρόνια πριν
και βέβαια τα δοκιμασμένα και επίσης
αγαπητά εδώ ασιατικά ονόματα όπως ο Λου
Γε (Blind Massage)
και Γιόζι Γιαμάντα (The
Little House),
ενώ πιο δύκολες φαντάζουν οι σκοτεινές
κινεζικές συμμετοχές των Ντιάο Γινάν
(Black Coal,
Thin Ice)
και Νινγκ Χάο (No
Man’s
Land) ένας στιλιζαρισμένος
φόρος τιμής στο σινεμά του Σέρτζιο Λεόνε
.
Περισσότερα τις επόμενες ημέρες από
το Βερολίνο!
