Αφιερώματα σε γνωστούς (και λιγότερο γνωστούς) δημιουργούς, masterclasses, πάρτι και πολύ πολύ σινεμά. Το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου συνεχίζει δυναμικά να κερδίζει τις εντυπώσεις #57TFF
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον μάστερκλας θα λάβει χώρα την ερχόμενη Παρασκευή 11 Νοεμβρίου μεταξύ 11 και 13, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας του συγκροτήματος Ολύμπιον, στα πλαίσια των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων που εμπλουτίζουν την κινηματογραφική εμπειρία του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ένας από τους πιο διάσημους διευθυντές φωτογραφίας του ευρωπαϊκού σινεμά, ο Λουτσιάνο Τόβολι, θα μοιραστεί με το κοινό της πόλης την αυθεντία και τη γνώση του στην τέχνη και την τεχνική ενός από τα θεμελιώδη συστατικά στοιχεία της φιλμικής δημιουργίας. Συνεργάτης επί σειρά ετών με σκηνοθέτες του βεληνεκούς του Μικελάντζελο Αντονιόνι και Ντάριο Αρτζέντο, ο διάσημος κινηματογραφιστής αναμένεται να μεταδώσει μέρος της εμπειρίας του ως μια αυθεντία του φωτός. Γεννημένος το 1936 στη Μάσσα Μαρίτιμα της Ιταλίας, ο Τόβολι εργάστηκε κυρίως στη χώρα καταγωγής του εικονογραφώντας εμβληματικά φιλμ όπως το Suspiria και Tenebrae με το πιο σημαντικό ίσως δημιούργημα της καριέρας του να παραμένει το δαιδαλώδες Επάγγελμα Ρεπόρτερ, με πρωταγωνιστές τον Τζακ Νίκολσον και τη Ρόμι Σνάιντερ. Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για ένα μάθημα σινεμά υψηλού επιπέδου που σίγουρα αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσει κανείς.
Στο κυνήγι των αγριανθρώπων του Τάικα Ουαϊτίτι
Ο Ρίκι, ένας μικρός ορφανός Νεοζηλανδός που περιφέρεται από ορφανοτροφείο σε αναμορφωτήριο χωρίς να χωράει πουθενά, είναι μια πολύ ειδική περίπτωση. Ατίθασος, απρόθυμος να κάνει το οτιδήποτε μόνιμα πεινασμένος και ξεκαρδιστικά ψεύτο-σκληροτράχηλος, ταλαιπωρεί διαρκώς τους υπαλλήλους της πρόνοιας και ιδίως την Πόλα, που όπως αποδεικνύεται στη συνέχεια της ταινίας μάλλον έχει πάρει το ρόλο της λίγο πιο σοβαρά απ' ότι χρειάζεται. Η τελευταία ελπίδα για κοινωνική ένταξη του προβληματικού αυτού παιδιού ακούει στο όνομα της Μπέλα και του Χεκ, ενός ζευγαριού που ζει κυριολεκτικά σαν ερημίτες στην άγρια ύπαιθρο της Νέας Ζηλανδίας. Ο μικρός που έχει μάθει να ζει επικίνδυνα, θα βρεθεί γρήγορα μπροστά σε καταστάσεις που ούτε θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί και που τον αναγκάζουν σχεδόν κάθε βράδυ να σχεδιάζει να δραπετεύσει, καταλήγοντας να κοιμάται χωμένος μέσα στο απερίγραπτο εμπριμέ μπουφάν του μόλις λίγα μέτρα μακριά από το αγρόκτημα. Όταν η τρυφερή και καταδεκτική θετή μητέρα του βγει αναπάντεχα από την εξίσωση, ο Ρίκι θα αναγκαστεί να συναναστραφεί με το δύστροπο θείο του καταλήγοντας μέχρι και επικηρυγμένος από τις τοπικές αρχές. Ο πολυβραβευμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης Τάικα Ουαϊτίτι χωρίζοντας συνοπτικά την υπόθεση σε κεφάλαια με ευφάνταστους τίτλους, παραδίδει ένα φιλμ που από την αρχή έως το τέλος του μοιάζει να απολαμβάνει την υποδειγματική χημεία των δύο βασικών του πρωταγωνιστών. Ο νεαρός Νέο Ζηλανδός Τζούλιαν Ντένισον είναι μια πραγματική ανακάλυψη, αφού και μόνο το βλοσυρό του βλέμμα σε συνδυασμό με το τρυφερό και ελαφρώς άγαρμπο παρουσιαστικό είναι ικανά να χαρίσουν αμήχανα κωμικέςσκηνές. Ο Σαμ Νιλ συμπληρώνει το εκρηκτικό μείγμα, έχοντας να τον δούμε σε έναν ρόλο τόσο ολοκληρωμένο εδώ και πολύ καιρό. Οι διάλογοι είναι γεμάτοι από το χαρακτηριστικό χιούμορ-σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη (του οποίου η φιλμογραφία περιλαμβάνει το Boy, ταινία που έκοψε τα περισσότερα εισιτήρια στην ιστορία του κινηματογράφου της Νέας Ζηλανδιας, όπως και το ειρωνικό ψευδό-ντοκιμαντέρ για βρικόλακες, Όσα κάνουμε στις σκιές) διατηρούν έναν υψηλό και άκρως απολαυστικό ρυθμό, τα τοπία όπως είναι απόλυτα φυσικό κόβουν την ανάσα και οι φιλμικές αναφορές -με κορυφαία αυτή στο ομοεθνές του Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών– είναι τόσο εύστοχες που τελικά δεν ξέρεις αν πρέπει να τις αναλύσεις ή απλά να ξεκαρδιστείς.
Συμπεριλαμβανόμενο στη λίστα των καλύτερων ταινιών της χρονιάς από το σημαντικό ανεξάρτητο αμερικάνικο site IndieWire, σε αυτή τη γεμάτη παράδοξο χιούμορ αλλά και τρυφερότητα κωμωδία, μπορεί να δοθεί μόνο ένας χαρακτηρισμός: majestical!
Παρκ της Σοφίας Εξάρχου
Το ντεμπούτο της στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα κάνει η βραβευμένη με το Βραβείο Νέων Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν Σοφία Εξάρχου, με ένα φιλμ μου σεργιανά στα συντρίμμια της αυταπάτης της εθνικής μας υπερηφάνειας. Δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, τίποτε πια δεν θυμίζει το συνοδευμένο από πομπώδεις δηλώσεις και αβάσιμη αισιοδοξία αθλητικό γεγονός, και μόνο οι γκρεμισμένες εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού χωριού μένουν να μαρτυρούν την κοινωνική και οικονομική παρακμή που ακολούθησε. Μια παρέα από νεαρά αγόρια και κορίτσια περιφέρεται άσκοπα άναμεσα στα χαλάσματα στήνοντας αυτοσχέδια παιχνίδια ή οργανώνοντας ζευγαρώματα σκύλων για να κερδίσει χρήματα. Μιά σειρά από επεισόδια πλαισιώνουν εικόνες ματαίωσης και ισοπέδωσης των ονείρων και προσδοκιών, αφού τα γεγονότα έχουν αφήσει ουλές (κυριολεκτικές και μεταφορικές) στα σώματα και στις ψυχές των παιδιών και κατ' επέκταση της ίδιας της χώρας. Η Εξάρχου σκηνοθετεί με λυρισμό, αλλά και ωμότητα την ένταση και τη βία που πηγάζει μέσα από μια βαθιά απογοήτευση, φέρνοντας στο μυαλό ταινίες των μετρ του σινεμά της κρίσης των αξιών και του κοινωνικού ρεαλισμού, αδελφών Νταρντέν. Καθώς ένα ζευγάρι νέων, ο Δημήτρης και η Άννα (πρώην αθλήτρια) προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μιζέρια καταφεύγοντας σε μικροαστικά ξενοδοχεία, η οργή που σιγοκαίει βρίσκει διέξοδο στα κακόγουστα τουριστικά φολκλόρ δρώμενα, με τις εικονογραφημένες αλληλουχίες να μιλούν από μόνες τους, αφού πολλές φορές ο διάλογος περιορίζεται σε άναρθρες κραυγές και ζωώδη μουγκριτά. Μια ταινία-γροθιά στο στομάχι που σκιαγραφεί με διακριτική αλλά ξεκάθαρη ματιά την κυριολεκτική κατεδάφιση του ευρωπαϊκού ονείρου, η καλύτερα την εξ αρχής ψευδαίσθηση της ύπαρξης ενός κοινωνικού Παραδείσου της επιτυχίας της διάκρισης και της καταξίωσης.
H ταινία θα επαναπροβληθεί την Τρίτη, 8 Νοεμβρίου 2016 στις 20:00 στην αίθουσα TΩNIA MAPKETAKΗ παρουσία της σκηνοθέτη, η οποία στη συνέχεια θα απαντήσει σε ερωτήσεις
