Συνέντευξη: Eιρήνη Τερζίδου
Η χορευτική ομάδα DisConnected παρουσίασε στο Μαιευτήριο μια παράσταση που είδαν πολλοί, και συζήτησαν ακόμα περισσότεροι.
Μιλήσαμε με τα μέλη της ομάδας για να μάθουμε τι κρύβεται πίσω από κάθε χορευτική τους κίνηση μιας παράστασης που μας έκανε να αναρωτηθούμε, πώς μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από τα κοινωνικά καλούπια που μας περιορίζουν;
“Η θεματολογία της παράστασης είναι βγαλμένη από καθημερινές σκέψεις και ανησυχίες που θέλαμε να μοιραστούμε με το κοινό, πιστεύοντας πως θα υπάρξει μία ταύτιση με τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης, ή ακόμα και της χώρας, σε γενικότερο πλαίσιο. Ο τίτλος, πράγματι, εκ πρώτης όψεως παραπέμπει στο γυναικείο φύλο, και πιο συγκεκριμένα η παράσταση φαντάζει σαν κάτι το αρκετά «κοριτσίστικο».” αναφέρουν.
“Το περιεχόμενο όμως, και το κοινωνικό του υπόβαθρο, αφορούν όλα τα φύλα. Ίσως τελικά θελήσαμε να καταρρίψουμε αυτή τη γλυκιά, όμορφη και αμέτοχη κοριτσίστικη φιγούρα που έχει στερεοτυπικά πλαστεί από την κοινωνία και να δείξουμε το τι πραγματικά συμβαίνει καθημερινά μέσα στο κεφάλι όλων μας. Φυσικά το γεγονός ότι ο πυρήνας του έργου δημιουργήθηκε από πέντε γυναίκες, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιλογή του τίτλου.”
“Βασική πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του Project, θα λέγαμε πως ήταν η υπερπληροφόρηση που δεχόμαστε σε καθημερινή βάση και οι διάφοροι τρόποι με τους οποίους διαχειριζόμαστε την πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τις διεξόδους που επιλέγουμε με σκοπό να δραπετεύσουμε από αυτήν.”
“Το Project στηρίζεται σε προσωπική έρευνα της κάθε performer, και φυσικά η κάθε μία μοιράζεται με το κοινό προσωπικά της βιώματα. Ωστόσο, τα χαρακτηριστικά της γενιάς στην οποία ανήκουμε έχουν διαμορφώσει ένα ισχυρό κομμάτι του ποιες είμαστε, ποια είναι τα βιώματα και τα συναισθήματά μας. Επομένως, θα μπορούσαμε να πούμε πως η δημιουργία και το τελικό αποτέλεσμα βασίστηκαν και στους δύο παράγοντες.”
Πώς συμβάλλει η επιλογή των μουσικών ειδών στην αφήγηση της ιστορίας;
“Με την επιλογή των συγκεκριμένων μουσικών κομματιών προσπαθήσαμε να τοποθετήσουμε το κοινό σε ένα οικείο περιβάλλον. Σκεφτήκαμε πως σε μία κοινωνία γεμάτη διαφορετικές κουλτούρες, προτιμήσεις, ανάγκες και πάνω από όλα διάθεση για καλοπέραση δεν θα μπορούσαμε να κινηθούμε σε ένα μονότονο πλαίσιο. Το όλο project, και φυσικά η μουσική υπόκρουση, παίζει με τα στοιχεία του δραματικού και του γελοίου που συνυπάρχουν στην ελληνική κοινωνία.”
Ο αυτοσχεδιασμός είχε επιρροή στη δημιουργία και αν ναι πώς επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα;
“Ο αυτοσχεδιασμός αποτέλεσε βασικό συστατικό κατά τη διάρκεια της έρευνας και της δημιουργίας του Project. Ακολουθώντας κάποια απλά αυτοσχεδιαστικά tasks, η κάθε σκηνή πήρε την τελική της μορφή, ενώ κάποιες εκ των οποίων εμπεριέχουν αυτοσχεδιαστικά κομμάτια μέχρι σήμερα, τα οποία μπορεί να διαφέρουν λίγο από παράσταση σε παράσταση.”
Ποιοι είναι οι βασικοί στόχοι της ομάδας Disconnected και πώς εξελίσσονται μέσα από τις παραστάσεις;
“Κύριοι στόχοι της ομάδας είναι η έκφραση και η σύνδεση. Αυτά είναι που αναζητούμε και πιστεύουμε πως η τέχνη είναι ο πιο αποτελεσματικός αγωγός για να τα πετύχουμε.”
Πώς συνδέεται το Project: Girls με το καλλιτεχνικό όραμα της ομάδας;
“Το Project: Girls αποτελεί την πρώτη απόπειρα της ομάδας να εκπληρώσει αυτούς τους δύο στόχους, αλλά και έναν πειραματισμό όσον αφορά τα αισθητικά μας ενδιαφέροντα σε συνδυασμό με την ανάγκη μας να βρεθούμε on stage και να μοιραστούμε μέσω του χορού και του θεάτρου.”
Ως μια ομάδα που δημιουργήθηκε στις πρωτόγνωρες και δύσκολες συνθήκες της καραντίνας το 2020 τί δυσκολίες αντιμετωπίσατε και πώς σας επηρέασε αυτή η συνθήκη;
“Η ίδια η συνθήκη της καραντίνας τοποθέτησε την ομάδα σε συγκεκριμένα καλούπια. Όταν ξεκινήσαμε η ιδέα ήταν πολύ πιο digital απ ’ότι κατέληξε. Δεν είχαμε και πολλές επιλογές. Το οποιοδήποτε καλλιτεχνικό δημιούργημα ήταν σε μορφή βίντεο, ενώ οι συναντήσεις και οι πρόβες γινόντουσαν σε δύσκολα πλαίσια. Το γεγονός ότι φτάσαμε σήμερα στο σημείο να συζητάμε για μία πραγματική παράσταση που παρουσιάσαμε παρουσία πραγματικού κοινού, τότε φάνταζε εξωπραγματικό.”
Πώς θεωρείτε ότι συνδέεται η παράσταση με τη σημερινή κοινωνική κατάσταση της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδας γενικότερα;
“Η παράσταση αποτελεί, με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, μια ωδή στη σύγχρονη κοινωνία. Προβληματισμοί και ανησυχίες που μπορεί να έχει κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φυλετικής, ηλικιακής, σεξουαλικής ή άλλης ταυτότητας, προβάλλονται μέσα από το έργο. Εστιάζοντας περισσότερο στη σημερινή Ελλάδα, μπορούμε να διακρίνουμε γεγονότα και καταστάσεις που αποτυπώνονται στη σκηνή.”
Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα της παράστασης;
“Στο Project στην ουσία παρακολουθούμε την πορεία των σκέψεων και των προβληματισμών πέντε κοριτσιών που ζουν στη Θεσσαλονίκη του 2024. Το κοινό παρακολουθεί την πορεία αυτών των σκέψεων, η οποία διαρκεί όσο ένα θεατρικό 24ωρο, δηλαδή περίπου 60 πραγματικά λεπτά. Ίσως λοιπόν ένα κεντρικό μήνυμα θα μπορούσε να είναι πως είμαστε όλ@ μαζί σε αυτό που συμβαίνει γύρω μας, το βλέπουμε, το αναγνωρίζουμε, το αισθανόμαστε. Πώς μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από το καλούπι το οποίο έχει δημιουργηθεί από όλα αυτά;”
Στοχεύετε στη συναισθηματική ταύτιση ή στον κριτικό αναστοχασμό του κοινού;
“Θα λέγαμε, σε μία μίξη και των δύο! Η παράσταση αφορά κάθε άτομο, μικρό ή μεγάλο, που ζει στη συγκριμένη κοινωνία. Επομένως, η συναισθηματική ταύτιση με καταστάσεις μπορεί να οδηγήσει με πολύ φυσικό τρόπο στον κριτικό αναστοχασμό και ακόμα και στην επανεξέταση των ιδεών που έχουμε για το περιβάλλον στο οποίο υπάρχουμε. Γι’ αυτό υπάρχει η τέχνη άλλωστε στις ζωές μας.”
Το χρονικό πλαίσιο των 60 λεπτών έχει κάποια σημασία στην αφήγηση;
“Τα 60 λεπτά είναι για εμάς ένας λογικός πραγματικός χρόνος για να μοιραστούμε τις ιδέες μας με το κοινό. Το ενδιαφέρον ερώτημα είναι πώς θα χωρέσω σκέψεις ενός εικοσιτετράωρου μέσα σε μία ώρα; Κάπως όμως, η ολοκλήρωση του κύκλου των 60 λεπτών μας οδήγησε και σε μία κυκλική αφήγηση, όπου με βασικό εργαλείο τη συνθήκη του skincare routine, καταφέραμε να χωρέσουμε ένα πρωί, ένα μεσημέρι και ένα βράδυ, μέσα σε μία ώρα.”
Πιστεύετε ότι θα υπάρχουν διάφορες αντιδράσεις στο κοινό με βάση την ηλικία και το κοινωνικό υπόβαθρο και αν ναι τί είδους;
“Αρχικά χαρήκαμε πολύ που το κοινό αντέδρασε. Ναι, έχουμε λάβει διαφορετικού τύπου αντιδράσεις, με βάση το υπόβαθρο και την ηλικία των θεατών, δε θα λέγαμε όμως σε καμία περίπτωση αντιφατικές. Τελικά, μετά από κάθε παράσταση, το κάθε διαφορετικό άτομο στο κοινό εστίασε σε κάτι διαφορετικό και μοναδικό. Ίσως, στα στοιχεία που αφορούν το κάθε άτομο προσωπικά, ίσως και όχι. Αυτό είναι πολύ βοηθητικό και για εμάς, και μας δίνει δύναμη για να συνεχίσουμε. Είναι, πολύ όμορφο να βλέπεις κάτι να κάνει τον κύκλο του και να φτάνει στο τέλος! Περιμένουμε με χαρά και ελαφριά συγκίνηση τον κόσμο της Θεσσαλονίκης στην τελευταία παρουσίαση του Project: Girls , στο αγαπημένο μας Μαιευτήριο, που χωρίς αυτό δε θα τα είχαμε καταφέρει!”
