Για 4η συνεχόμενη χρονιά το Thessaloniki Free Short Festival στην πόλη του κινηματογράφου, με προβολές ταινιών μικρού μήκους με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ.
Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου 2024 στην Ετεροτοπία (Προσέλευση από τις 18:45) και Κυριακή, 8 Δεκεμβρίου 2024 στον πολυχώρο WE (Προσέλευση από τις 20:30).
Επίσης, τους μήνες Ιανουάριο/Φεβρουάριο, θα προβληθούν ΔΩΡΕΑΝ, επιλεγμένες και βραβευμένες ταινίες του Φεστιβάλ online, στο κανάλι του Thessaloniki Free Short Festival στο YouTube.
Σε συνεργασία με τον Εξώστη, οι δημιουργοί των ταινιών που συμμετείχαν στην φετινή διοργάνωση μιλούν για τις δημιουργίες τους:
“Η Ελπίδα σας προωθείται” – Σενάριο/Σκηνοθεσία: Νεκτάριος Θεοδώρου
Ο Νεκτάριος Θεοδώρου είναι μουσικός, συνθέτης, στιχουργός, μουσικός παραγωγός, ποιητής και συγγραφέας. Ασχολείται επίσης με τη φωτογραφία, τη σκηνοθεσία, το σενάριο, το μοντάζ και με κινηματογραφικές παραγωγές. Ιδρυτής και μέλος του ελληνόφωνου ροκ μουσικού συγκροτήματος «Μόνο Γυμνό». Γεννήθηκε το 1972 στο Βόλο Μαγνησίας. Κατάγεται από τους Ωρεούς Β. Ευβοίας όπου και εκεί μεγάλωσε.
Ως σκηνοθέτης και παραγωγός παρουσιάζει: την ταινία μικρού μήκους «Ο δρόμος» (2019), την ταινία μικρού μήκους «Θύμισες» (2020), το πρώτο στην ιστορία της ελληνόφωνης ανεξάρτητης ροκ σκηνής, αυτοσχεδιαστκού θεατρικού videoclip σε απόδοση όλου του έργου με πραγματική φωτογραφία «Η συμμορία των αστείων» (2021), την ταινία μικρού μήκους «Ο καθρέφτης» (2021), την ταινία μικρού μήκους « Εδώ είμαι, κοιμήσου» (2023), την ταινία μικρού μήκους «Η ελπίδα σας προωθείται» (2024), την ταινία μικρού μήκους «Το πιο μεγάλο χειροκρότημα» (2025).
Πως προέκυψε η ιδέα για την ταινία;
Η μέχρι τώρα πορεία μου στο καλλιτεχνικό στερέωμα ως μουσικός, συνθέτης, συγγραφέας και στη συνέχεια ως σεναριογράφος, κινηματογραφιστής και σκηνοθέτης δεν μου επιτρέπει να μην έχω σε πρωτεύοντα ρόλο τα κοινωνικά θέματα. Θέματα που είναι εξάρτηση και συνέχεια της εκάστοτε πολιτικής σκηνής του εκάστοτε τόπου και πρώτου απ’ όλους του δικού μας. Άρα λοιπόν μιλάμε για κοινωνικοπολιτική. Οι καλλιτέχνες με αναπηρία είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας μας, το οποίο για κάποιο λόγο αποφεύγεται η δημοσιότητά του, όπως και τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζει ένας τέτοιος καλλιτέχνης, ακόμη και την τεράστια προσπάθεια που κάνει για να μπορεί να δημιουργεί. Εδώ θα μου πείτε αποφεύγεται στους υγιείς ανθρώπους… τέλος πάντων. Ήθελα να έχω τουλάχιστον μία ταινία με βασικό πυλώνα την αναπηρία στο βιογραφικό μου και με αυτή έγινε η αρχή. «Η ελπίδα σας… προωθείται». Ακριβώς αγαπητοί/ες μου κύριοι/ες. Ακριβώς όπως το διαβάζεται. Προωθείται. Ας το μεταφράσει ο καθένας όπως νομίζει. Το μόνο που ελπίζω και αυτός είναι ο σκοπός μου, είναι να μπορέσουμε να ευαισθητοποιήσουμε παραπάνω, όχι μόνο τον απλό κόσμο, αλλά και τους ανθρώπους που βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά του πολιτισμού της χώρας μας, έτσι ώστε να μεγαλώσει αυτή η προσπάθεια. Θα είναι για όλους μας καλό κάτι τέτοιο. Αυτή λοιπόν είναι η αρχική σκέψη και η συνέχεια πολλών άλλων.
Τι πραγματεύεται η ταινία;
Ο Μανώλης είναι ένας μουσικοσυνθέτης, με πολύ μεγάλη καριέρα την δεκαετία του ‘90. Εδώ και 12-13 χρόνια ταλαιπωρείται από τη νόσο του Parkinson με αποτέλεσμα να έχει αφήσει πίσω την παλιά του ζωή. Παρόλο που είναι κλεισμένος τον περισσότερο καιρό μες στο σπίτι του, η ευφυΐα του και η όρεξη για δημιουργία τον κάνουν να εφευρίσκει διάφορους τρόπους διαφυγής. Κάποιοι φίλοι προσπαθούν να τον βοηθήσουν και να είναι δίπλα του στις δύσκολες ώρες αλλά και κάποιοι άλλοι κοιτάζουν να εκμεταλλευτούν την κατάστασή του. Ο αγώνας της επιβίωσης και της αξιοπρέπειας.
Πως ήταν η συνεργασία με τους συντελεστές της ταινίας;
Αρκετά δύσκολη αλλά εξαιρετική. Ας μη ξεχνάμε ότι ο πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο γνωστός καλλιτέχνης (μουσικός – συνθέτης) Νίκος Βεντουράτος, με μεγάλη καριέρα τη δεκαετία του 90’, ο οποίος από τα 48 του χρόνια (σήμερα 63) πάσχει από τη νόσο του Νεανικού Parkinson όπως (αν δεν κάνω λάθος) την αποκαλούν. Αυτό σημαίνει αυτόματα ότι υπήρχε πολύ μεγάλη δυσκολία στα κλεισμένα ραντεβού των γυρισμάτων, γιατί ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να ακυρωθούν (όπως και έγινε πολλές φορές) λόγω της κατάστασης της υγείας του, σε χρονικές αποστάσεις ακόμα και της μίας ώρας πριν την έναρξη των γυρισμάτων. Είναι ένα πάρα πολύ λεπτό θέμα που δεν μπορείς να ρισκάρεις το παραμικρό. Ειδικά όταν πρόκειται για την υγεία κάποιου. Ακυρώσεις, επαναλήψεις, ανανεώσεις και προχωράμε. Αυτό λοιπόν ήταν η αρχή για μια ακολουθία προβλημάτων όπως για παράδειγμα δεν μπορούσα να έχω δίπλα κάποιον για τα φώτα, κάποιον για τον ήχο, κάποιον βοηθό τέλος πάντων λόγω των αλλαγών των ωραρίων και των ημερομηνιών. Υπήρχε όμως κατανόηση και από τις δύο πλευρές και είπαμε απλά, προχωράμε. Αυτό που πραγματικά μου έδωσε πολύ μεγάλη δύναμη είναι, ότι από την μία έβλεπα έναν άνθρωπο (μιλάω για τον πρωταγωνιστή) που πολλές φορές με δυσκολία σηκωνόταν όρθιος από το κρεβάτι ή την καρέκλα, αλλά όταν είχαμε να κάνουμε κάτι δημιουργικό, κάτι που αφορούσε την τέχνη (ανάλογα με την κατάστασή του βέβαια όπως προείπα) τον έβλεπα να “κλειδώνει” σ’ αυτό, να γεμίζει δύναμη και αντοχή και να φαίνεται σαν να γίνετε καλά απ’ την μια στιγμή στην άλλη. Να φαίνεται σαν να μην έχει το παραμικρό πρόβλημα. Αυτό που έβλεπα ήταν απίστευτο. Αυτό είναι ένα πολύ δυνατό παράδειγμα για τους υγιείς ανθρώπους, καλλιτέχνες και μη, που τα παρατάνε στην πρώτη δυσκολία που αντιμετωπίζουν. Αυτό πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας. Είναι απίστευτη η δύναμη που ασκεί η τέχνη στην ψυχολογία των ανθρώπων και ιδιαίτερα στους ανθρώπους με αναπηρία. Αυτό που συμβαίνει είναι θαύμα! Σε γενικότερα πλαίσια η συνεργασία με τους συνεργάτες μου και τους υπόλοιπους συντελεστές είναι εξαιρετική. Επιλέγω να έχω δίπλα μου ανθρώπους με ήθος και με πολύ αγάπη για τη δημιουργία. Ανθρώπους που τους αγαπάω και μ’ αγαπούν κι έτσι συμπορευόμαστε. Συνοδοιπόροι στο έργο.
Πόσο σημαντικά θεωρείτε τα Φεστιβάλ ταινιών και πως αξιολογείται την προσπάθεια του Thessaloniki Free Short Festival που συμμετέχει η ταινία σας;
Ακούστε. Και βέβαια είναι σημαντικά τα φεστιβάλ. Κατ αρχάς σε γνωρίζει κόσμος, το πιο απλό απ’ όλα, άρα είναι κέρδος. Μόνο και μόνο το ότι θα δουν την ταινία κάποιοι άνθρωποι επιπλέον, εντός και εκτός του καλλιτεχνικού χώρου, είναι κέρδος. Εάν ακόμα και ένας ευαισθητοποιηθεί με τις κοινωνικές θεματολογίες που προσεγγίζουν οι ταινίες, είναι κέρδος. Ο ένας στον άλλον και προχωράμε. Κέρδος. Κάποια από τα φεστιβάλ έχουν και χρηματικά βραβεία, κέρδος. Κάποια άλλα τις δάφνες και κατά συνέπεια την αναγνώριση της προσπάθειας, πάλι κέρδος. Κανείς στην πορεία δε γνωρίζει εάν προκύψει κάποια επιπλέον συνεργασία η οποία να έχει αφορμή τη συμμετοχή στο φεστιβάλ, άρα κι αυτό είναι κέρδος. Όλα τα παραπάνω είναι καλά, πάρα πολύ καλά και ευπρόσδεκτα. Μα πιο πολύ δεν είναι η ταινία σαν ταινία, αλλά το πώς μπορεί ένα έργο να επηρεάσει και να δουν κάποια πράγματα οι άνθρωποι με διαφορετική ματιά. Να κοιτάξουμε κατάματα τα προβλήματα που μας περιτριγυρίζουν και να βρούμε λύσεις. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι καλύτερο για την κοινωνία μας. Σε όλους τους τομείς.
Το Thessaloniki Free Short Festval ήταν μια έκπληξη για ‘μένα. Συγχαρητήρια κατ αρχάς για την όλη προσπάθεια. Πραγματικά χάρηκα που με τιμήσατε. Σας εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία και να καθιερωθεί ως ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ. Δεν είναι πιστεύω τυχαίο ότι από το 2021 μέχρι τώρα έχετε τέτοια ραγδαία αύξηση συμμετοχών. Κάτι καλό γίνεται. Συγχαρητήρια και πάλι. Η προσπάθεια που κάνετε σίγουρα θα ανταμειφθεί.
Πως πιστεύετε ότι θα μπορούσε μία μικρού μήκους ταινία να φτάσει σε ένα ευρύτερο κοινό εκτός Φεστιβάλ;
Πλέον μόνο μέσα από πλατφόρμες στο διαδίκτυο. Ακόμη και η προβολή της σε τηλεοπτικά κανάλια αλλά κανένα από αυτά δεν ενδιαφέρεται για μικρού μήκους. Ενώ οι ταινίες μικρού μήκους έχουν ίσως μεγαλύτερο και πιο ουσιαστικό περιεχόμενο υπάρχει απαξίωση στη χώρα μας. Εγώ θα προτιμούσα βέβαια να γίνονται βραδιές αφιερωμένες σε ταινίες μικρού μήκους, σε μικρά μαγαζιά ή μικρούς εκθεσιακούς χώρους. Λέω μικρούς γιατί σε αυτούς μπορούν να γίνουν και διαδραστικές συζητήσεις με καλεσμένους – ειδικούς, επάνω σε θέματα που αναπτύσσονται στις ταινίες. Κοινωνιολόγους, ψυχολόγους κλπ. Αυτό είναι κάτι που βλέπω ότι έχει αρχίσει να έχει αρκετή απήχηση εδώ στην Αθήνα σε εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας που διοργανώνουμε. Προσωπικά πειραματίστηκα στην παρουσίασή της συγκεκριμένης ταινίας «Η ελπίδα σας προωθείται» η οποία έγινε σε κλειστό χώρο πίσω από το μουσείο της Ακρόπολης, για τους συντελεστές και για κάποιους φίλους που καλέσαμε πριν ξεκινήσει το δρόμο της για τα festivals. Στον χώρο αυτό φιλοξενούταν και μία έκθεση ζωγραφικής. 2 διαφορετικές τέχνες συναντήθηκαν στον ίδιο χώρο. Μετά την προβολή της ταινίας είχα καλεσμένο έναν φίλο ηθοποιό ο οποίος γεννήθηκε με κινητικά προβλήματα. Σχεδόν δύο ώρες κράτησε η κουβέντα για την αναπηρία και τις τέχνες. Δεν υπήρχε ένας που δεν συμμετείχε στη συζήτηση. Και η συζήτηση ήταν ουσιαστική. Ο κόσμος αποχώρησε ευχαριστημένος και γεμάτος με νέα δεδομένα. Δοκιμάστε το. Μία άλλη ιδέα που είχα προτείνει και σε κάποιους άλλους ανθρώπους ήταν ότι, θα μπορούσε κάλλιστα να καθιερωθεί μία μέρα την εβδομάδα σε κάποιον κινηματογράφο σε συνεργασία με το δήμο ή κάποιον άλλο φορέα, η δωρεάν προβολή τους. Είτε με ελεύθερη είσοδο είτε με ένα συμβολικό ποσό των 2 – 3 € και τα χρήματα να πηγαίνουν για κάποιο κοινωφελή σκοπό. Νομίζω είναι μια πολύ καλή ιδέα.
Ποια είναι τα επόμενα κινηματογραφικά σας σχέδια;
Ήδη αρχές Δεκεμβρίου έχουμε τα τελευταία γυρίσματα τις καινούρια μου ταινίας με τίτλο “Το πιο μεγάλο χειροκρότημα”. Είναι μία ταινία που συνδυάζει τη θεματολογία της, με performance και χορό.
Σας ευχαριστώ πολύ για όλα.
