Left on Purspose, του Justin Schein
ΕΠΑΝΑΠΡΟΒΟΛΗ: OXI
4+/5
Οι δεκαετίες των 60 – 70 στην Αμερική ήταν η εποχή των Hippies, Yuppies και των κινημάτων ειρήνης και πολιτικών δικαιωμάτων. Με μια μεγάλη αφορμή τον πόλεμο του Βιετνάμ, τα καταπιεσμένα μέλη της κοινωνίας ξύπνησαν, οργανώθηκαν και μέσα σε λίγα χρόνια έφτασαν να απαιτούν με πρωτοποριακούς για την εποχή τρόπους – αμεσοδημοκρατία, συλλογικές διαδικασίες και διαδηλώσεις – έναν άλλο τρόπο ζωής. Την Ειρήνη, την Ελευθερία, τον Έρωτα και την ελεύθερη βούληση.
Σήμερα οι άνθρωποι που μεγάλωσαν μέσα σε αυτά τα κινήματα έχουν μείνει μόνοι τους. Αυτοί που αφιέρωσαν την ζωή σε έναν αγώνα για τα ιδανικά τους έχουν μείνει μόνοι τους σε έναν κόσμο που μοιάζει πολύ διαφορετικός από τότε. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν πεθάνει ή που έχουν απομακρυνθεί εντελώς από τα κοινά. Γνωρίζουμε τον Mayer Vishner έναν από τους κύριους οργανωτές των κινημάτων. Από παιδί – όπου έστειλε μια πολιτική επιστολή στους New York Times – αφιέρωσε την ζωή του στις πολιτικές πράξεις. Ήταν αυτός που πίσω από τις κάμερες και μέσα στα γραφεία βοήθησε σε τεράστιο βαθμό τον αγώνα. Σήμερα ζει μόνος του και ξεχασμένος από τον κόσμο. Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει με σκοπό να καταγράψει την σημερινή ζωή του και να αναδείξει το παρελθόν του. Ο Justin Schein αρχίζει να περνάει αρκετό καιρό με τον Mayer μιλώντας μαζί του και φιλμάροντας τις προσωπικές στιγμές του. Μέχρι που έρχεται η μεγάλη στιγμή. Ο Mayer δηλώνει πως εδώ και 3 χρόνια πεθαίνει: I am dying of loneliness and lack of real human connection και ζητά να καταγραφεί η αυτοκτονία του στην κάμερα ως η τελευταία του πολιτική κραυγή.
Όμοια με τον θρυλικό μηχανικό των Δαιμονισμένων του Ντοστογιέφσκι, ο Mayer πιστεύει πως ο θάνατος πρέπει να είναι επιλογή, συνέχεια στον αγώνα του ανθρώπου για ελεύθερη βούληση και ίσως η μεγαλύτερη στιγμή ελευθερίας. Η απόφασή του για την αυτοκτονία του δεν είναι αντικείμενο προς συζήτηση, μένει μόνο να οργανωθεί το πως και το ποιοι θα τον βοηθήσουν σε αυτό. Ο Schein βρίσκεται σε ένα τεράστιο δίλημμα: να τον βοηθήσει και να καταγράψει τον θάνατό του ζωντανά στην κάμερα όπως ζητάει ο Mayer γινόμενος έτσι συνεργός ή να απομακρυνθεί μακριά του, ενώ γνωρίζει πως ίσως είναι η τελευταία ανθρωπινή επαφή που μπορεί να τον κρατήσει στην ζωή. Δεν αποκαλύπτουμε την συνέχεια, η τελευταία πολιτική πράξη ενός ξεπεσμένου ήρωα είναι κάτι που πρέπει να δείτε με τα ίδια σας τα μάτια αγαπητοί αναγνώστες.
Η τελευταία παρατήρηση που θέλω να κάνω αφορά τον ίδιο τον Mayer. Μέσα σε μια πολύπλοκη κατάσταση, όπου οι έννοιες του σωστού και του λάθους γίνονται σχετικές, οι απόψεις του φαίνονται οι μοναδικές που είναι σωστές ή αν θέλετε, λογικές. Ο λόγος αυτού του ανθρώπου στο τέλος μιας ζωής γεμάτη καταχρήσεις ναρκωτικά και αλκοόλ είναι απρόσμενα καθαρός. Κάθε λέξη, κάθε άποψη του είναι όχι μόνο δικαιολογημένη αλλά συνέχεια μιας κοσμοθεωρίας που θέλει έναν κόσμο πιο απλό, πιο ζωντανό, πιο όμορφο. Ο Mayer είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος που τα ιδανικά του καθόρισαν την ζωή του και παρέμειναν ζωντανά μέχρι το τέλος ακόμα και αν χρειάστηκε να γίνει δύστροπος και να διώξει τους ανθρώπους που τον αγαπούσαν από την ζωή του.
Η απόφαση για την αυτοκτονία του είναι μια πολιτική πράξη που συγκλονίζει ακόμα και το σύγχρονο κοινό που θεωρείται πιο εξομοιωμένο στον θάνατο. Το σημείωμα στο τέλος τα λέει άλλωστε με τον καλύτερο τρόπο: Forced in life, left on purpose.
Μετέωροι άνθρωποι , του Στρατής Βογιατζής & της Θέκλα Μαλάμου
ΕΠΑΝΑΠΡΟΒΟΛΗ: ΟΧΙ
2,5 /5
Η ζωή των Ρομά στο χωριό Δροσερό είναι μια ζωή αποκομμένη από τον πολιτισμό όπως τον γνωρίζουμε. Μετέωροι άνθρωποι ο τίτλος του ντοκιμαντέρ, άνθρωποι που ζουν στο περιθώριο της πραγματικής ζωής, δίπλα μας χωρίς ποτέ να αλληλεπιδρούμε. Άνθρωποι που το μέλλον τους είναι αβέβαιο ή καταδικασμένο σε ένα ατέρμονο κύκλο. Ανάμεσα στις λάσπες, τα παιδιά χωρίς εκπαίδευση και έναν απόλυτα ανδροκρατούμενο περιβάλλον γεννιέται μια Ελπίδα. Ο σύλλογος Hope που τον διοργανώνουν γυναίκες Ρομά με σκοπό να δώσουν μια διέξοδο στα παιδιά τους. Το Caravan Project πηγαίνει εκεί, με το τροχόσπιτό του, με σκοπό να συνομιλήσει με τους κατοίκους της περιοχής και να καταγράψει το πρόβλημα.
Το πρόβλημα των Ρομά δεν έχει λυθεί με το πέρασμα των χρόνων. Άνθρωποι νομάδες, με μπερδεμένες ταυτότητες και έθιμα οι οποίοι δέχονται ένα συνεχή ρατσισμό οπουδήποτε κατασκηνώνουν. Οι κάτοικοι της περιοχής τους διώχνουν και αυτοί γίνονται σκληροί και πικραμένοι. Αυτά τα χαρακτηριστικά βλέπουμε και στο ντοκιμαντέρ όπου φευγαλέα παίρνουμε μια σύντομη εικόνα των ανθρώπων αυτών που ακόμα και μέσα σε δύσκολες συνθήκες συνεχίζουν να ονειρεύονται και να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους.
Νέα Ζωή, της Αλεξία Τσαγκάρη
ΕΠΑΝΑΠΡΟΒΟΛΗ: ΟΧΙ
3/5
Σε αντίστοιχο κλίμα κυμαίνεται το ντοκιμαντέρ της Αλεξίας Τσαγκάρη. Η Αλεξία πέρασε πάνω από 6 μήνες στον Ασπρόπυργο της Αττικής, μέσα σε έναν από τους μεγαλύτερους καταυλισμούς των τσιγγάνων της περιοχής όπου μάλιστα βρίσκονται Ρομά από διαφορετικές χώρες. Έλληνες Ρομά, Αλβανοί Ρομά, Πακιστανοί και άλλοι ζούνε μαζί, δημιουργώντας μια έκρυθμη κατάσταση καθώς παλεύουν για το φιλέτο γης της περιοχής, τα σκουπίδια του ΧΥΤΑ. Οι εκατοντάδες κάτοικοι της περιοχής που ζούνε ανάμεσα σε σάπιες καλύβες έχουν ως μοναδική πηγή πόρων τα σκουπίδια μας, τα σκουπίδια της Αττικής. Σκαρφαλώνουν κάθε μέρα από τις 5 το πρωί σε βουνά σκουπιδιών περιμένοντας την ημερήσια δόση των φορτηγών και περνούν εκεί 10 ώρες. Ανάμεσα τους μπορούν να βρουν μικρούς θησαυρούς, φαγητό και μέταλλα βγάζοντας 10-20 ευρώ την ημέρα.
Μέσα σε αυτό το παράλληλο σύμπαν υπάρχει και ένα σχολείο που αγωνίζεται να μορφώσει τα παιδιά τους, μια αστυνομία που δεν μπορεί και δεν θέλει να βοηθήσει, μια κοινωνία Ελλήνων που μιλάνε ρατσιστικά χωρίς να το συνειδητοποιούν. Σε αυτήν την κατάσταση δεν λείπουν και τα Καλάσνικοφ, οι συμμορίες και οι δολοφονίες ανάμεσα στις διαφορετικές εθνικότητες Ρομά. Η ισορροπία δεν θα αργήσει να χαθεί. Η Αλεξία καταγράφει με αντικειμενικό τρόπο όλες τις απόψεις των εμπλεκόμενων φορέων, του Δημάρχου, των κατοίκων ενώ αφιερώνει πολύ χρόνο να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Ρομά. Το αποτέλεσμα είναι ένα άκρως ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΕΜΠΤΗΣ
15.45 Σπουργίτη – Χούλιγκαν, OLYMPION
17.30 Εδώ εξορία: Ημερολόγια από παιδιά πρόσφυγες, STAVROS TORNES
18.00 Επόμενος Σταθμός: Ουτοπία, OLYMPION
20.45 memORIA, PAVLOS ZANNAS
23.00 Τζάνις, Το Κορίτσι τραγουδάει τα Μπλούζ, OLYMPION
