Η Ελβετογιαπωνέζα σκηνοθέτρια, εγγονή ενός γιατρού που είχε βάρδια για τον Ερυθρό Σταυρό όταν έπεσε η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα το 1945, προσεγγίζει την εμπειρία του εκλιπόντος παππού της ακολουθώντας τα ίχνη ενός γιατρού και κάποιων πρώην νοσοκόμων που βίωσαν κάποτε την ίδια εμπειρία. Ενώ μαζεύει αναμνήσεις και απόψεις από τους τελευταίους αυτούς επιζήσαντες, ξεσπά η πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα και η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται.
Στην ταινία
Όταν ο ήλιος έπεσε από τον ουρανό, η Άια Ντόμενιχ, προσεγγίζει την εμπειρία του εκλιπόντος παππού της καταγράφοντας τις αναμνήσεις ανθρώπων που βίωσαν τότε το ίδιο γεγονός. Αναφερόμενη στο κινηματογραφικό της εγχείρημα σε συνέντευξη τύπου του Σαββάτου, η Ελβετογιαπωνέζα σκηνοθέτιδα επισήμανε: «Έπρεπε να γίνει ένα προσωπικό ντοκιμαντέρ γιατί είναι η ιστορία της οικογένειάς μου. Ξεκίνησα το πρότζεκτ με το ερώτημα ποιες εμπειρίες βίωσε ο παππούς μου όταν έπεσε η ατομική βόμβα. Δεν μίλησε ποτέ γι' αυτό, παρά μόνο λίγο προτού πεθάνει. Γνώρισα γιατρούς και νοσηλεύτριες που μου είπαν πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι η γιαγιά μου δεν θυμόταν τίποτα, γιατί ο παππούς μου δεν της είχε μιλήσει ποτέ για το θέμα. Μέσα από την ταινία ήθελα να χτίσω μια γέφυρα ανάμεσα στην ιστορία της οικογένειάς μου και το κοινό».
Η ταινία προσεγγίζει και τις κοινωνικές επιπτώσεις στη ζωή των ανθρώπων που έζησαν τον βομβαρδισμό. Η σκηνοθέτιδα σημείωσε σχετικά με το θέμα αυτό: «Μετά τον πόλεμο υπήρχε πολύ ισχυρό κοινωνικό στίγμα, ιδιαίτερα στα παιδιά των θυμάτων. Ένας ήρωας λέει ότι και η τρίτη γενιά υφίσταται τέτοιες διακρίσεις. Δεν είναι ταμπού να μιλάς για την βόμβα, αλλά για τις κοινωνικές επιπτώσεις του βομβαρδισμού δεν μιλάει κανείς». Η ίδια πιστεύει ότι οι νέες γενιές βλέπουν το θέμα διαφορετικά: «Η αλήθεια είναι ότι στην Ιαπωνία πολλοί νέοι δεν γνωρίζουν τίποτα για τη βόμβα. Στο Τόκιο ρώτησαν νέους ανθρώπους τι έγινε στις 6 Αυγούστου του 1945 και κανείς δεν ήξερε. Αυτό το κομμάτι της ιστορίας δεν καλύπτεται επαρκώς από τα μέσα ενημέρωσης. Μόνο όσοι ζουν στη Χιροσίμα γνωρίζουν. Με τα γεγονότα της Φουκουσίμα βέβαια, όλα αυτά βγήκαν ξανά στην επιφάνεια». Όσο για τον τρόπο που χειρίζονται τις αναμνήσεις τους οι παλαιότεροι, η κ. Ντόμενιχ εξήγησε: «Μετά τον πόλεμο έμειναν σιωπηλοί. Όμως όταν έφτασαν στην τρίτη ηλικία άρχισαν να μιλούν, γιατί πλέον δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Υπάρχουν σήμερα επιζήσαντες του βομβαρδισμού που μιλούν σε πολλούς κινηματογραφιστές, ενώ παράλληλα, γίνεται προσπάθεια να αναγνωριστούν τα θύματα. Πολλοί πέθαναν και άλλοι επέζησαν τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας και υπήρξαν μάλιστα πολλές δικαστικές διαμάχες για το ζήτημα αυτό».
Προβολές:
Pavlos Zannas Κυριακή 13 Μαρτίου 15:00
