Με την έλευση του 18ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ο Εξώστης ξεχωρίζει τις δυνατές συμμετοχές φέτος και σας προτείνει 10 + 1 ντοκιμαντέρ που δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα.
Racing Extinction του Λούι Ψυχογιού
Ο Οσκαρικός σκηνοθέτης ελληνικής καταγωγής Λούι Ψυχογιός επιστρέφει στην οικολογική του γραμμή δημιουργώντας ένα συγκλονιστικό έργο για την μαζική εξάλειψη ειδών που προέρχεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Το έργο καταγράφει τα στοιχεία και τον αγώνα επιστημόνων, δημοσιογράφων και ακτιβιστών εμπρός της ονομαζόμενης 6ης μεγάλης περιόδου αφανισμού στην ιστορία της Γης. Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στο Discovery Channel σε 220 χώρες το 2015.
Ghostland των Simon Stadler και Catenia Lermer
Η γη των Άλλων. Οι Βουσμάνοι των Ju/Hoansi αποτελούν από τις αρχαιότερες κουλτούρες του πλανήτη, τοποθετημένοι στην απόμακρη έρημο της Ναμίμπια. Απομονωμένοι και απομακρυσμένοι από τις επιρροές της δύσης με ελάχιστα μέσα, ζουν νομαδικά με την ελάχιστη επαφή εκ των έξω να έρχεται από τους εκάστοτε τουρίστες. Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ τους επισκέπτονται για να τους ταξιδέψουν στην γη των Άλλων, στην Ναμίμπια και την Ευρώπη. Μία κριτική ματιά πάνω στον δυτικό πολιτισμό που θέτει ερωτήματα πάνω στο τι εστί πραγματικά πολιτισμένος αλλά και εστιάζει στην εναλλαγή των ρόλων μεταξύ δύο απολύτως διαφορετικών κόσμων.
Teriade του Σίμου Κορεξενίδη
Ο Λέσβιος Στρατής Ελευθεριάδης (Teriade) μέσα από τον φακό του Σίμου Κορεξενίδη. Μία εξέχουσα ελληνική προσωπικότητα των γραμμάτων και των τεχνών, κριτικός τέχνης, συγγραφέας βιβλίων τέχνης, εκδότης του περιοδικού – σταθμό
Verve (1937 -1960), μέντορας και φίλος των μεγαλύτερων δημιουργών του 20ου αιώνα όπως οι Πικάσο, Ματίς, Μπρακ, Λε Κορμπιζιέ, Ελύτη, Λόρκα, Τσαρούχη, Τζόϊς, Χέμινγουεϊ, Μιρό και άλλους. Ο άνθρωπος που ανέδειξε τον λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο, δημιουργώντας το Μουσείο Θεόφιλου αλλά και το Μουσείο – Βιβλιοθήκη Μοντέρνας Τέχνης στην Λέσβο, τα οποία και δώρισε στο ελληνικό κράτος την δεκαετία του '60.
Shadow of a Hero του Laurits Munch-Petersen
Ο σκηνοθέτης ανακαλύπτει το πώς ο θάνατος του παππού του στον Ισπανικό Εμφύλιο κατάφερε να διαλύσει ολόκληρη την οικογένειά του για τρεις γενιές. Όπως πολλοί άλλοι διανοούμενοι της εποχής, ο Γκούσταβ Μουνκ Πέτερσεν επέλεξε να καταταχθεί εθελοντικά στις Διεθνείς Ταξιαρχίες για τα ιδεαλιστικά πιστεύω του. Άφησε την έγκυο γυναίκα και τη μικρή κόρη του μέσα στη νύχτα χωρίς καν να τις αποχαιρετίσει. Ήταν ήρωας ή δειλός; Φιλοδοξώντας να σπάσει το ταμπού και να επανασυνδέσει την οικογένειά του, ο σκηνοθέτης μας ταξιδεύει στα οικογενειακά μυστικά τριών γενιών.
The Mind of Mark DeFriest του Gabriel London
Αν ήμουν βιαστής ή δολοφόνος, θα μ'άφηναν ελεύθερο. Αλλά είμαι ο ηλίθιος που τους έκανε να φανούν ηλίθιους. Αυτά είναι τα λόγια του Μαρκ Ντεφρίστ, ενός άνδρα καταδικασμένο στις φυλακές της Φλόριντα από το 1980, εκ των οποίων χρόνων πέρασε τα 27 σε απομόνωση. Η αρχική του καταδίκη ήρθε διότι πήρε τα εργαλεία του πατέρα του μετά τον θάνατο του, πριν του παραδοθούν από το δικαστήριο. Στην συνέχεια η ποινή αυξήθηκε σταδιακά σε κάθε απόπειρα απόδρασης του αλλά και λόγω παραβιάσεων κατά την φυλάκιση του. Μία από τις προτιμήσεις του κοινού στο περίφημο φεστιβάλ HotDocs, το ντοκιμαντέρ σημείωσε μία εξαιρετικά πετυχημένη πορεία.
Dreaming of Denmark του Michael Graversen
Η ζωή ενός έφηβου Αφγανού, ο οποίος, μεταξύ 800 ασυνόδευτων ανηλίκων ανά έτος έφτασε στα δεκαπέντε του μόνος στα σύνορα της Δανίας. Ύστερα από τρία χρόνια διαμονής εκεί, στα 18 του, απορρίπτεται το αίτημα του για ασυλία και αναγκάζεται να φύγει. Ο σκηνοθέτης ακολουθεί τον Βασιουλάχ σε όλη του την πορεία καθώς αναζητά άσυλο, καταγράφοντας την ζωή του σε ένα πορτραίτο του σύγχρονου πρόσφυγα στην Ευρώπη. Μοναδικό στοιχείο που τον κρατά, η επιστροφή στην Δανία και τους φίλους του.
In Transit του Albert Meysles
Για τους λάτρεις των τραίνων. Ένα οδοιπορικό επί του Empire Builder, της πιο πολυάσχολης σιδηροδρομικής γραμμής των Η.Π.Α για μεγάλες αποστάσεις. Μία διεισδυτική ματιά στο ταξίδι και τις καρδιές των καθημερινών επιβατών. Το έργο καταφέρνει να ενθυλακώσει μία ποικιλία από ανθρώπινα συναισθήματα και ιστορίες, από έντονες διαμάχες και συζητήσεις, μέχρι λεπτές ευαίσθητες στιγμές καθώς οι επιβάτες μοιράζονται τους φόβους τους, τις ελπίδες και τα όνειρα τους. Ενώ διασχίζεται η χώρα, επιβάτες και τοπία που εναλλάσσονται δημιουργούν ένα συναισθηματικό πορτραίτο της Βόρειας Αμερικής.
Hotel of The Stars του Jon Bang Carlsen
Ένα κωμικό ντοκιμαντέρ για τους κομπάρσους, με πρωταγωνιστές κομπάρσους. Τα όνειρα τους και το πως η Αμερικανική κοινωνία αντικατοπτρίζεται μέσα τους. Το έργο λαμβάνει τόπο στο Ξενοδοχείο Αστέρων, ένα ξενοδοχείο στο κεντρικό Hollywood. Παλιό και απεριποίητο, προδίδει τις παλιότερες δόξες του. Μέχρι το '60, στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο διέμεναν οι 'αστέρες', όταν κατέφθαναν από την Νέα Υόρκη αποφεύγοντας τα φώτα της δημοσιότητας. Πλέον οι αστέρες έχουν μεταφερθεί αλλού αφήνοντας το ξενοδοχείο σε εκείνους που κυνηγούν την δημοσιότητα, εκείνους που ονειρεύονται κάποτε να γίνουν αστέρες και τους πιστούς ακολούθους τους, την φτώχεια και την εγκληματικότητα.
I Am Belfast του Mark Cousins
Ένα ερωτικό γράμμα στο Μπέλφαστ από έναν πρώην κάτοικο του. Μία οπτική και ποιητική απεικόνιση της πόλης και των πολιτών της μέσα από υπέροχη φωτογραφία που πλανιέται στο αστικό και φυσικό της τοπίο, την αρχιτεκτονική της όψη αλλά και τις κοινωνικές δομές της που προκάλεσαν πολιτικές και προσωπικές συγκρούσεις, αφήνοντας το στίγμα τους στην ιστορία της Βόρειας Ιρλανδίας.
The Woods Dreams Αre Made of της Claire Simon
Ένα πορτραίτο μίας ουτοπικής κοινωνίας εμβαπτισμένη στην φύση. Ένας ειδυλλιακός κόσμος όπου κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να εκφράσει την πραγματική του υπόσταση. Ένα πορτραίτο που δένει πλούσιους με άστεγους, διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις, παράνομους και μη, ντόπιους και ξένους που αναζητούν την ουτοπική ελευθερία μακριά από την τρέλα των πόλεων. Ένα εγχείρημα που όμως κρύβει κινδύνους. Το έργο προβλήθηκε στο 68ο Φεστιβάλ του Λοκάρνο.
No Home Movie της Chantal Akerman
Το κύκνειο άσμα της Βελγίδας πρωτοπόρου Σαντάλ Άκερμαν. Το
No Home Movie πρόκειται για ντοκιμαντέρ του 2015 που εστιάζει στις συζητήσεις μεταξύ της Άκερμαν και την μητέρα της λίγους μήνες πριν εκείνη πεθάνει. Μία συλλογή από διαπροσωπικές συζητήσεις εντός μίας τακτοποιημένης κουζίνας ή μέσω Skype από το εξωτερικό, μεταξύ της Ακερμαν και της μητέρας της Ναταλία που υπήρξε επιζών του Άουσβιτς. Τα γυρίσματα κράτησαν πολλούς μήνες, ενώ το έργο τραβήχτηκε με μικρές χειροκίνητες κάμερες και το κινητό τηλέφωνο της δημιουργού. Η μητέρα της απεβίωσε σύντομα μετά την ολοκλήρωση τους το 2014 στα 86 της. Η Άκερμαν έμεινε με υλικό σαράντα ωρών για να δημιουργήσει ένα έργο 115 λεπτών. Νομίζω πως αν ήξερα ότι θα το έκανα αυτό, δεν θα είχα τολμήσει να το κάνω, δήλωσε σε συνέντευξη της. Η Άκερμαν, η οποία κατά τα φαινόμενα αυτοκτόνησε την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε το έργο.
