γράφει ο Τάσος Γέροντας
Liu Cixin «Περιπλανώμενη Γη». Μετάφραση Θωμάς Μαστακούρης. Εκδόσεις SEΛΙΝΙ 2024.
624 σελίδες σε μέτριας υφής υπόλευκο χαρτί, με εξαιρετική επιμέλεια (αν εξαιρέσουμε την πολύ ενοχλητική κατάχρηση του κόμματος) και εκτύπωση και ιδιαίτερα στιβαρή βιβλιοδεσία. Στο εξώφυλλο του βιβλίου υπάρχει ο τίτλος του και στα κινεζικά, όπως άλλωστε και στα τρία προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα. Θέλω να σταθώ στη σελιδοποίηση. Κάθε διήγημα ξεκινά από μονό αριθμό σελίδας. Και μάλιστα, στην πρώτη σελίδα είναι ο τίτλος του διηγήματος, η δεύτερη μένει κενή και η αφήγηση ξεκινά πάλι από μονό αριθμό σελίδας. Αυτή είναι παλιά τυπογραφική αρχή, που πια δεν ακολουθείται παρά μόνο πολύ σπάνια.
Στον σύντομο πρόλογό του ο μεταφραστής λέει λίγα λόγια για τη σπουδαία τριλογία του Τσισίν «Ανάμνηση του παρελθόντος της Γης» και λίγο περισσότερα για την παρούσα συλλογή διηγημάτων. Ναι, το βιβλίο είναι μια συλλογή ένδεκα διηγημάτων, έκτασης από 22 μέχρι 68 σελίδες. Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για νουβέλες, σε αντίθεση με τα πολυσέλιδα μυθιστορήματα της τριλογίας.
Είναι λοιπόν ένδεκα ιστορίες που διαδραματίζονται στη Γη, συνήθως στην Κίνα ή ξεκινούν από την Κίνα. Υπάρχουν μερικές φορές και εξωγήινοι, οι οποίοι όμως έχουν κάποια σχέση με τη Γη. Σε όλες τις ιστορίες πρωταγωνιστεί η ανθρώπινη επινοητικότητα, η ικανότητα των ανθρώπων να ξεπερνούν κάθε δυσκολία, να βρίσκουν απάντηση σε κάθε κίνδυνο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πάντα η ανθρωπότητα τα καταφέρνει. Επειδή η ευφυΐα δεν είναι πάντοτε αντίπαλος του κακού· ενίοτε γίνεται σύμμαχός του.
Πολλοί και διαφορετικοί χαρακτήρες πρωταγωνιστούν στις ιστορίες, αναπόφευκτα χωρίς να έχουν αναπτυχθεί σε βάθος. Άλλωστε δεν είναι αυτός ο σκοπός του Τσισίν. Σκοπός του είναι να δούμε τη μεγάλη εικόνα, τη θέση, τον ρόλο της ανθρωπότητας στη Γη, τη σημασία της Γης στο σύστημά της, τη μικρή αξία της για τον Γαλαξία μας, τη δύναμη του μικρού, την αδυναμία του μεγάλου. Ευφυέστατος ο τρόπος με τον οποίο ο Τσισίν συνδέει τις ιστορίες μεταξύ τους. Διασκεδαστικός ο τρόπος που έδωσε στον εαυτό του και στον Κινέζο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Παν Χαϊτιάν ρόλους σε μια ιστορία.
Διαστημόπλοια και μυρμήγκια, δεινόσαυροι και μικροσκοπικοί άνθρωποι, πανύψηλα βουνά νερού και βράχια κάτω από τη Γη, όλα στήνουν ένα γιγάντιο σκηνικό, με πολλές σκηνές, όπου ο αγώνας και η αγωνία του Ανθρώπου για το μέλλον, ατομικό και συλλογικό, βρίσκουν στην πένα του συγγραφέα τον άξιο διάδοχο του Άρθουρ Κλαρκ.
Μεγαλειώδες έργο, το οποίο κυκλοφορεί σε σπουδαία μετάφραση, η οποία συνοδεύεται από πολύ χρήσιμες και κατατοπιστικές υποσέλιδες σημειώσεις. Απαραίτητο ανάγνωσμα για τους φίλους της επιστημονικής φαντασίας και όχι μόνο.
«…τα λειτουργικά συστήματα μοιάζουν με τις συζύγους των νεόπλουτων: οι αναβαθμίσεις τους είναι τελικά αναπόφευκτες.»
«[…] οι νυχοκόπτες και τα ανοιχτήρια […]. Οι πρώτοι μπορούσαν να αναλύσουν τη σύσταση των κομμένων νυχιών και να ειδοποιήσουν για τυχόν έλλειψη ασβεστίου μέσω ενός sms ή ενός email. Τα ανοιχτήρια πάλι μπορούσαν να εντοπίσουν αν το περιεχόμενο του μπουκαλιού ήταν αυθεντικό και να στείλουν ειδοποίηση αν το μπουκάλι είχε κερδίσει σε κάποιον διαγωνισμό. Τα ανοιχτήρια είχαν μέχρι και τη δυνατότητα να μη λειτουργούν, όταν αναγνώριζαν ότι ο χρήστης τους είχε πιει υπερβολικά πολύ.»
«Η ανθρώπινη φυλή πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται ποιος θα μας φροντίσει στα δικά μας γεράματα.»
