Μια γλυκιά μελαγχολία, χρώματα από κιμωλία και ήχοι από ξύλινα παλιά θρανία «ζωντάνεψαν» το απόγευμα των εγκαινίων του Μουσείου Σχολικών Αναμνήσεων Χαρμάνκιοϊ 1922–2024, που στεγάζεται πια στο ιστορικό 1ο Δημοτικό Σχολείο Ελευθερίου Κορδελιού.
Στον χώρο όπου για πάνω από έναν αιώνα γράφεται η ιστορία της τοπικής εκπαίδευσης, οι επισκέπτες ήρθαν αντιμέτωποι με τον πιο βαθύ και αληθινό καθρέφτη της παιδικής τους ηλικίας. Παλιές σχολικές τσάντες, ποδιές, κιμωλίες, κονδυλοφόροι, μελανοδοχεία, θρανία και ξεθωριασμένες φωτογραφίες συνέθεσαν μια συγκινητική αφήγηση της μαθητικής ζωής αλλοτινών εποχών — όχι μόνο προσωπικών, αλλά συλλογικών, που διατρέχουν τη διαδρομή του τόπου από τη Μικρασιατική Καταστροφή έως σήμερα.
Όπως σημείωσε στον χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Κορδελιού-Ευόσμου, Λευτέρης Αλεξανδρίδης:
«Σήμερα δεν εγκαινιάζουμε απλώς ένα μουσείο. Εγκαινιάζουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας. Μια γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.»
Η τελετή είχε τη ζεστασιά μιας οικογενειακής συγκέντρωσης. Παρόντες ήταν μαθητές και μαθήτριες διαφόρων γενεών, εκπαιδευτικοί, γονείς, και άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ανάμεσά τους, η Αντιδήμαρχος Παιδείας, Σχολικής Στέγης, Προσχολικής Αγωγής και Δραστηριοτήτων, Σύμινα Καλού, η οποία εξήρε το έργο του Διευθυντή του σχολείου Γιάννη Δουλάμη και των εκπαιδευτικών που εργάστηκαν με μεράκι και σεβασμό για τη συγκέντρωση και τεκμηρίωση του εκθεσιακού υλικού.
Το μουσείο είναι ένας χώρος μνήμης, παιδαγωγικής προσέγγισης και τοπικής ταυτότητας. Ένα κάλεσμα προς τους παλιούς μαθητές να ξαναβρούν τον εαυτό τους μέσα από τις κιτρινισμένες σελίδες των τετραδίων, και τους νέους να γνωρίσουν πώς ήταν κάποτε η σχολική ζωή, πολύ πριν την ψηφιακή εποχή.
Το 1ο Δημοτικό Σχολείο Ελευθερίου Κορδελιού, με ρίζες που φτάνουν στην εποχή της εγκατάστασης των Μικρασιατών προσφύγων, συνεχίζει σήμερα να πρωτοπορεί όχι μόνο ως σχολική μονάδα, αλλά και ως θεματοφύλακας της τοπικής ιστορίας.
Το Μουσείο Σχολικών Αναμνήσεων είναι πλέον ανοιχτό στο κοινό. Κι όπως λένε και οι ίδιοι οι συντελεστές του, «το θρανίο της μνήμης» σας περιμένει να καθίσετε — έστω και για λίγο.
