Συνέντευξη στη Χρύσα Πλιάκου
Η μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης έχει τη δική της ταυτότητα, άλλοτε underground, άλλοτε πιο mainstream, αλλά σίγουρα πάντα γεμάτη πάθος. Δύο από τα πιο δραστήρια ονόματα της techno, η Αννα Τρίμη aka ANNĒ και Δημητριος Σερασιδης aka Sera J, βρήκαν το δικό τους δρόμο μέσα από beats, ταξίδια και πολλές ώρες στο στούντιο. Η ιστορία τους είναι μια πορεία από τα πρώτα τους βήματα στην πόλη μέχρι τη διεθνή τους καταξίωση, με σκληρή δουλειά και απόλυτη αφοσίωση στο όραμά τους.
Η ANNĒ ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική το 2011, πάντα με την επιθυμία να γίνει DJ, αλλά χωρίς να ξέρει ακριβώς πώς. Αρχικά έπαιζε house και πιο χαλαρά vibes, αλλά σταδιακά ανακάλυψε την techno και κόλλησε. «Στην αρχή το έκανα παράλληλα με τη δουλειά που είχα τότε, αλλά μετά αποφάσισα να το κάνω επαγγελματικά. Ξεκίνησα να γράφω δική μου μουσική και στην παραγωγή με βοήθησε ο Δημήτρης». Η διεθνής της πορεία ξεκίνησε πριν τρία χρόνια, όταν τη βρήκε ένα agency από το εξωτερικό, και από εκεί και μετά αφιερώθηκε αποκλειστικά στη μουσική.
Ο Δημήτρης aka Sera J μπήκε στην techno σκηνή μέσω του αδερφού του και των φίλων του, ενώ ξεκίνησε να ασχολείται με την παραγωγή το 2008, μαθαίνοντας μόνος του από YouTube. Αγόρασε τα πρώτα του πικάπ και αργότερα έμαθε να παίζει και με CD. «Έκανα κάποια πάρτι εδώ στην πόλη όταν πρωτοξεκίνησα, και σιγά-σιγά μπήκα σε μια κολεκτίβα μαζί με την ANNĒ . Έτσι ξεκινήσαμε να δικτυωνόμαστε στην techno σκηνή της Θεσσαλονίκης».
Όταν η πανδημία «γέννησε» νέα techno beats – Η δημιουργική περίοδος της ANNĒ & του Sera J
Η πανδημία ήταν μια περίοδος ατελείωτης δημιουργικότητας για το δίδυμο, αφού τους έδωσε χρόνο να πειραματιστούν και να εξελιχθούν. «Ενώσαμε τα μυαλά μας και τις δυνάμεις μας, βγάλαμε μουσική σε δισκογραφικές του εξωτερικού και με τη βοήθεια των social media το όνομά μας άρχισε να ακούγεται». Οι πρώτες προσκλήσεις από το εξωτερικό δεν άργησαν να έρθουν, με την Aννα να κάνει το πρώτο βήμα και τον Δημήτρη να ακολουθεί. «Πριν περίπου τρία χρόνια με προσέγγισε ένα agency, και τώρα έχω ατζέντη που με βοηθάει να κλείνω shows», αναφέρει εκείνη.
Η διεθνής εμπειρία τους έδωσε μια ευρύτερη εικόνα της μουσικής βιομηχανίας. «Η κάθε χώρα έχει το δικό της κοινό και κουλτούρα, και είναι φοβερό να δένεσαι με αυτό», λέει η Άννα. «Στην Ελλάδα η techno είναι σε στάδιο εξέλιξης, δεν είναι ακόμα τόσο ριζωμένη στην κουλτούρα μας, αλλά υπάρχει προοπτική». Ωστόσο, θεωρεί ότι για να αλλάξει ουσιαστικά η σκηνή, χρειάζεται να αλλάξουν ριζικά και άλλες συνθήκες: «Δυστυχώς δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές, οι χώροι με σωστή ακουστική, αλλά και η κρατική στήριξη για τους μουσικούς». Ο Sera J συμφωνεί: «Δεν στηρίζεται η τοπική σκηνή. Δίνουμε τα πάντα για τους διεθνείς καλλιτέχνες, αλλά τους Έλληνες DJs τους αφήνουμε πίσω. Αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα γιατί έχουμε φοβερά ταλέντα».
Το να κάνουν διεθνή καριέρα με έδρα την Ελλάδα είναι από μόνο του μια πρόκληση. «Πολλές φορές σκεφτήκαμε να φύγουμε από την πόλη», παραδέχεται ο Δημήτρης. «Αλλά τελικά αποφασίσαμε να μείνουμε και να το παλέψουμε από εδώ. Γιατί είναι ωραίο να φτιάχνεις κάτι από τον τόπο σου».
Για την συντροφο του, η μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτόν τον χώρο είναι να μείνεις αυθεντικός. «Στην εποχή της υπερπληροφορίας, είναι δύσκολο να μην επηρεαστείς. Αλλά αν επιμένεις στα πιστεύω σου, προχωράς. Στην αρχή φοβάσαι να ρισκάρεις, αλλά ο χρόνος δείχνει ότι πρέπει να το κάνεις».
Οι εμπειρίες τους από το εξωτερικό είναι πολλές, αλλά κάποιες μένουν ανεξίτηλες. Ο Δημήτρης θυμάται ένα φεστιβάλ στην Κολομβία, όπου παρότι αρρώστησαν από τροφική δηλητηρίαση, το vibe του κόσμου ήταν τόσο δυνατό που τους κράτησε όρθιους. «Οι άνθρωποι έξω σε προετοιμάζονται, σε μαθαίνουν, ξέρουν τι θα ακούσουν. Και το να σε ζητάνε και να φωνάζουν το όνομά σου είναι κάτι που δεν το περιμένεις». Η Άννα ξεχωρίζει το set της στη Βαρσοβία μπροστά σε 7.000 άτομα. «Έπαιξα μόνο δική μου μουσική, κομμάτια που δεν είχαν κυκλοφορήσει. Ήταν μια τρέλα, αλλά πήγε εξαιρετικά».
Πέρα από τις προσωπικές τους κυκλοφορίες, έκαναν και μια συνεργασία που θεωρούν σημαντική για την πόλη: το “Rework Our Unity” με τον Τάσο Ανδριώτη aka Endlec. «Θέλαμε να δείξουμε ότι μπορούμε να είμαστε ενωμένοι, να δημιουργούμε συλλογικά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως», λένε.
Η techno μπορεί να μην είναι το πιο εύκολο μονοπάτι στη μουσική, αλλά η Αννα και ο Δημήτρης έχουν αποδείξει ότι η αφοσίωση και το πάθος βρίσκουν πάντα τον δρόμο τους. Και το ταξίδι τους συνεχίζεται, όπου κι αν τους καλέσει η μουσική.
