HomeInterviewsEπιχειρείνΤο δημιουργικό σύμπαν της Έφης Παναγούλα βρίσκεται...

Το δημιουργικό σύμπαν της Έφης Παναγούλα βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης

φωτογραφίες: Έπη Παπαπετρίδου

Από μικρή ηλικία, η Έφη Παναγούλα ένιωθε την ανάγκη να δημιουργεί με τα χέρια της. «Πάντα ήθελα να φτιάχνω πράγματα, κυρίως κοσμήματα», θυμάται. «Είχα μια έντονη ανάγκη έκφρασης, που με συνόδευε από παιδί». Παρότι η ενασχόλησή της με την τέχνη ξεκίνησε αργότερα, γύρω στα 20 με 25, η διαδρομή της προς τον δημιουργικό δρόμο έμοιαζε σχεδόν προδιαγεγραμμένη.

Σήμερα, ο χώρος της είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα εργαστήριο – είναι ένα ζωντανό έργο, μια αντανάκλαση της ίδιας της δημιουργού του.

«Η διαμόρφωση του στούντιο έγινε πολύ αυθόρμητα», εξηγεί. «Ήδη διατηρούσα ένα καλλιτεχνικό στούντιο, αλλά ένιωσα την ανάγκη να μετακομίσω σε έναν νέο χώρο. Με τη βοήθεια μιας καλής μου φίλης, αρχιτέκτονος, δημιουργήσαμε το σχέδιο που βλέπετε σήμερα – έναν χώρο ανοιχτό, με άμεση πρόσβαση στο κοινό και έκθεση των έργων μου».

Η ίδια θεωρεί πως το περιβάλλον παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργική διαδικασία. «Από το πώς θα νιώσω όταν μπαίνω το πρωί, μέχρι το αν αισθάνομαι ασφαλής να εκφραστώ, ο χώρος επηρεάζει τα πάντα. Είναι καθρέφτης μας – μπορεί να μας υποστηρίξει, αλλά και να μας ρουφήξει».

Ζώντας και δημιουργώντας στη Θεσσαλονίκη, η Παναγούλα αντλεί έμπνευση από την ιδιαίτερη ενέργεια της πόλης.

«Τώρα που βρίσκομαι πιο συχνά στο κέντρο, νιώθω την καλλιτεχνική ατμόσφαιρα να με συνεπαίρνει. Οι συναντήσεις με ανθρώπους της ίδιας κατεύθυνσης, η ανταλλαγή ιδεών, η αίσθηση ότι μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την τέχνη – όλα αυτά είναι ανεκτίμητα».

Αν και οι σπουδές της ξεκίνησαν στη διοίκηση επιχειρήσεων, μια τυχαία επίσκεψη στη σχολή A.A.S. στη Θεσσαλονίκη, το 2002, άλλαξε την πορεία της. «Ήταν η στιγμή που γεννήθηκε η αγάπη μου για τη φωτογραφία», λέει. Από εκεί ξεκίνησε μια μακρά πορεία εξερεύνησης της εικόνας, που σταδιακά εξελίχθηκε σε μια πιο υλική, χειροποίητη σχέση με την τέχνη.

Σήμερα, τα έργα της ισορροπούν ανάμεσα στην ύλη και το συναίσθημα. «Η έννοια της ταυτότητας με απασχολεί εδώ και χρόνια, κυρίως από την πλευρά της γυναικείας φύσης. Ως μητέρα, κόρη, φίλη, γυναίκα, κουβαλώ μια πολυπλοκότητα που με εμπνέει συνεχώς. Κάθε έργο ξεκινά από ένα βίωμα και τα συναισθήματα που το συνοδεύουν».

Η σχέση της με τα υλικά είναι σχεδόν σωματική.

«Μετά από χρόνια φωτογραφίας, ένιωσα έντονα την ανάγκη να δουλέψω ξανά με τα χέρια μου. Πειραματίζομαι καθημερινά με πολυμερικό πηλό για τη δημιουργία κοσμημάτων, αγαπώ το μέταλλο και συχνά συνδυάζω τα δύο. Με μαγεύει η διαδικασία του πλάσιμου υλικού, χωρίς να με απασχολεί εξαρχής το αποτέλεσμα».

Παρά την εξοικείωσή της με την ψηφιακή εποχή, η Έφη διατηρεί μια ισορροπία ανάμεσα στον ψηφιακό και τον φυσικό κόσμο. «Μου αρέσει η επικοινωνία μέσω social media – έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους εκεί. Όμως τίποτα δεν αντικαθιστά τη μαγεία της άμεσης επαφής, όταν μοιράζεσαι από κοντά τα όνειρα και τις ανησυχίες σου».

Η ίδια αγαπά βαθιά τη σύγχρονη εικαστική σκηνή της Θεσσαλονίκης.

«Έχει μια γλυκιά αφέλεια και έναν συγκινητικό ενθουσιασμό. Ανυπομονώ για νέες συνεργασίες και εύχομαι να μπορώ να συμμετέχω πιο συχνά στα δρώμενα της πόλης». Πιστεύει μάλιστα ότι η τέχνη μπορεί να επηρεάσει ουσιαστικά τον τρόπο που βιώνουμε τον αστικό χώρο: «Η τέχνη έχει τεράστια δύναμη – μπορεί να μας επηρεάσει, αλλά και να μας θεραπεύσει. Η Θεσσαλονίκη κουβαλά ιστορική μνήμη, όμως ταυτόχρονα αναζητά τον σύγχρονο ρυθμό της. Η τέχνη, μέσα από τον πειραματισμό και τη συμμετοχή, μπορεί να γίνει καταλύτης αυτής της εξέλιξης».

Όταν τη ρωτάς τι θα έκανε αν δεν είχε γίνει εικαστικός, χαμογελά.

«Δεν ξέρω», λέει. «Δυσκολεύομαι να απαντήσω – νομίζω πως δεν θα μπορούσα να είμαι κάτι άλλο».

Τα θέματα που επανέρχονται στη δουλειά της σχετίζονται με τον ρόλο της γυναίκας, τόσο προσωπικά όσο και καλλιτεχνικά. Αυτή η συνεχής διερεύνηση ταυτότητας φαίνεται να είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από κάθε έργο της. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει ένα νέο φωτογραφικό booklet, ένα είδος δημιουργικού ημερολογίου που συγκεντρώνει δέκα χρόνια προσωπικής διαδρομής. «Είναι ένα πολύτιμο κομμάτι της ζωής μου που τώρα παίρνει μορφή», σημειώνει. «Αφήνομαι στον πειραματισμό και περιμένω να δω πού θα με οδηγήσει».

Βρείτε την εδώ: https://effiepanagoula.com/

 

Related stories

«Η Ωραία Κοιμωμένη» έρχεται στη Θεσσαλονίκη

Η Ωραία Κοιμωμένη στο Ράδιο Σίτυ – Θεσσαλονίκη στις...

92.000 θεατές στις προβολές και στις εκδηλώσεις του 66ου ΦΚΘ

Με 92.000 θεατές στις προβολές σε φυσικούς χώρους και...

Ο Λάνθιμος μονοπωλεί και 7 νέες ταινίες έρχονται στις αίθουσες

Οι ταινίες της εβδομάδας 13 – 19.11.2025 Γράφει ο Λάζαρος...

Τέλος στο κυκλοφοριακό χάος: Ο νέος χάρτης στάθμευσης για τουριστικά λεωφορεία

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης επιχειρεί να λύσει ένα χρόνιο πρόβλημα που ταλαιπωρούσε την πόλη:...