Δράμα, Ελλάδα, 2011
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σιούγας
Παίζουν: Όμηρος Πουλάκης, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Ιωάννα Τσιριγκούλη, Ηρώ Μπέζου
Μητέρα με 2 μικρά αγόρια μεταναστεύει στην Ελλάδα με σκοπό ένα καλύτερο μέλλον. Μετά από χρόνια ο μεγάλος γιος, προσαρμοσμένος πλήρως στην νέα του πατρίδα ετοιμάζεται να παντρευτεί την ώρα που o μικρός, κλεισμένος στο σπίτι και αναπολώντας συνεχώς τα παιδικά του χρόνια, οδηγείται προς τη σχιζοφρένεια.
Με εγγύηση την θεατρική επιτυχία σε όλη την Ελλάδα, το κινηματογραφικό πλέον Γάλα, στο σενάριο του οποίου εμπλέκεται ο δημιουργός του αρχικού κειμένου Βασίλης Κατσικονούρης, παρουσιάζεται από έναν σκηνοθέτη με εντυπωσιακή γκάμα οπτικών ευρημάτων. Το κείμενο πάντως, που είναι αρκετά δυνατό, θα παραμείνει ανεκμετάλλευτο, ως θύμα μάλλον της γκάμας, καθώς οι προεκτάσεις του για τη λογική της μετανάστευσης και τα απωθημένα που αυτή αφήνει περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Η μητέρα και ο μεγάλος γιος, ο Αντώνης, έχουν αποφασίσει να ξεχάσουν τα χρόνια στη Ρωσία την ώρα που ο μικρότερος γιος, ο Λευτέρης, μοιάζει να θυμάται μόνον αυτά. Η Ελλάδα ως τόπος υποδοχής εξαθλιωμένων μεταναστών υπήρξε ελάχιστα φιλόξενη, κάτι που θα τονιστεί ελάχιστα και λίγο πριν το φινάλε, παίζοντας βασικό ρόλο στην μη πετυχημένη ένταξη πολλών. Ο Λευτέρης συνδυάζει την έλλειψη πατρίδας με την έλλειψη μητέρας και μέσα στο ολοσκότεινο δωμάτιό του ψάχνει τον τρόπο να απογαλακτιστεί, βυθισμένος σε μαύρες σκέψεις και σε ελάχιστες αναμνήσεις που μοιάζουν σαν απόδραση γι αυτόν.
Η δουλειά του Σιούγα στα όνειρα του Λευτέρη είναι εξαιρετική, βγάζοντας όμορφες και παραμυθένιες σκηνές, όμως και ο ίδιος φαίνεται να προσπαθεί να στηριχθεί κατά κύριο λόγο στη θεατρική γλώσσα του Γάλακτος (εισπράττοντας και ανάλογες “θεατρικές” ερμηνείες) χωρίς να εκμεταλλεύεται την ελευθερία που του δίνει η κάμερα στους διαλόγους και στις στιγμές έντασης, δίνοντας ένα μάλλον άνισο τελικό αποτέλεσμα.
