Μετά τον θάνατο του David Lynch, ο μακροχρόνιος συνεργάτης και φίλος του, Kyle MacLachlan, απέτισε φόρο τιμής στον αείμνηστο σκηνοθέτη και καλλιτέχνη. Σε μια ανάρτηση στο Instagram, ο ηθοποιός αναγνώρισε τη συμβολή του Lynch στην καριέρα του και εξήρε το μοναδικό του ταλέντο.
«Πριν από σαράντα δύο χρόνια, για λόγους που ακόμα δεν μπορώ να κατανοήσω, ο David Lynch με επέλεξε μέσα από την αφάνεια για να πρωταγωνιστήσω στη μοναδική του μεγάλη παραγωγή, το [Dune]», ξεκίνησε ο MacLachlan. «Είδε ξεκάθαρα κάτι σε μένα που ούτε εγώ ο ίδιος δεν αναγνώριζα. Του οφείλω ολόκληρη την καριέρα μου – και, πραγματικά, τη ζωή μου – στο όραμά του».
Στη συνέχεια, περιέγραψε τον Lynch ως έναν «αινιγματικό και διαισθητικό άνθρωπο» που είχε «έναν ωκεανό δημιουργικότητας που ξεχύνονταν από μέσα του» και που ήταν «συνδεδεμένος με κάτι που όλοι οι υπόλοιποι θα ευχόμασταν να μπορούσαμε να φτάσουμε».
«Η φιλία μας άνθισε στο Blue Velvet και αργότερα στο Twin Peaks, και πάντα τον έβρισκα τον πιο αυθεντικά ζωντανό άνθρωπο που είχα γνωρίσει», πρόσθεσε ο MacLachlan. «Ο David ήταν σε αρμονία με το σύμπαν και τη φαντασία του σε ένα επίπεδο που έμοιαζε να είναι η καλύτερη εκδοχή του ανθρώπου. Δεν τον ενδιέφεραν οι απαντήσεις, γιατί ήξερε πως οι ερωτήσεις είναι αυτές που μας καθορίζουν. Είναι η ανάσα μας».
Θυμούμενος τον «αγαπημένο του φίλο, που φαντάστηκε ένα μέλλον για μένα και μου επέτρεψε να ταξιδέψω σε κόσμους που ποτέ δεν θα μπορούσα να είχα συλλάβει μόνος μου», ο MacLachlan ζωγράφισε μια εικόνα του Lynch «να σηκώνεται για να με υποδεχτεί στην αυλή του, με ένα ζεστό χαμόγελο και μια μεγάλη αγκαλιά, και με εκείνη τη χαρακτηριστική βραχνάδα στη φωνή του. Θα μιλούσαμε για καφέ, για τη χαρά του απρόσμενου, για την ομορφιά του κόσμου και θα γελούσαμε».
«Η αγάπη του για μένα και η δική μου για εκείνον γεννήθηκαν από τη συμπαντική μοίρα δύο ανθρώπων που είδαν ο ένας στον άλλον τις καλύτερες πλευρές του εαυτού τους», έγραψε ο MacLachlan. «Θα μου λείψει περισσότερο απ’ όσο μπορούν να εκφράσουν τα λόγια μου και να αντέξει η καρδιά μου. Ο κόσμος μου έγινε τόσο πιο γεμάτος επειδή τον γνώρισα, και τόσο πιο άδειος τώρα που έφυγε».
Κλείνοντας, έγραψε: «David, είμαι για πάντα αλλαγμένος και για πάντα δικός σου, Kale. Σε ευχαριστώ για όλα».