Αν ο Ennio Morricone ήταν 30άρης σήμερα, με ακουστικά Bose, περπατώντας σε κάποιο πεζοδρόμιο της Ρώμης, τι θα έπαιζε στο Spotify του; Θα είχε playlists με σκοτεινά synths, μπαρόκ κλασική ή Billie Eilish; Spoiler: μάλλον όλα τα παραπάνω.
Ο Ιταλός μαέστρος που έκανε τη μουσική να σφυρίζει, να κλαίει και να εκρήγνυται με ένα μόνο τσίμπημα κιθάρας, δεν ήταν ποτέ εγκλωβισμένος σε εποχές. Ήταν πιο πειραματικός απ’ όσο τον θυμόμαστε και πιο “τρέντι” απ’ όσο θα παραδεχόταν.
Οπότε ας φανταστούμε: τι κομμάτια θα είχε στο φανταστικό playlist “MORRICONE MODE: ON”;
Bach και Stravinsky για το πρωί
Μια μέρα δεν ξεκινά χωρίς δομή. Ο Morricone λάτρευε τον Bach – για τη γεωμετρία και τη λογική του. Θα άκουγε “Brandenburg Concerto No.3” πριν μπει στο DAW του (ναι, ο Ennio σε Ableton). Και λίγο Stravinsky για ένταση – “The Rite of Spring” στο repeat. Κλασικά πράγματα.
Lo-fi για ηρεμία… με μια σφυρίχτρα
Αν τον ενδιέφερε η νέα γενιά, θα ξεχώριζε αμέσως το lo-fi. Παιχνίδια με texture, minimal μελωδίες, συναισθηματικά μπλιμπλίκια. Δηλαδή… ιταλικό σινεμά του ’70 με κουβέρτα. Θα έλιωνε σε καλλιτέχνες όπως o Jinsang, o Idealism ή ακόμα και ο Nujabes. Και κάπου ανάμεσα, θα πετούσε ένα “Chi Mai (Lo-Fi Rework)”.
Hip hop γιατί… τον έχουν σαμπλάρει ΟΛΟΙ
Ο Morricone έχει μπει στα beats περισσότερων rappers απ’ όσους θα πίστευες. Wu-Tang Clan, Jay-Z, Mobb Deep – όλοι κάτι του έχουν κλέψει. Θα εκτιμούσε σίγουρα την παραγωγή του Dr. Dre ή του Madlib, γιατί η “γκρούβα” του ήταν πάντα cinematic. Κάπου στο playlist του, παίζει και “C.R.E.A.M.”.
Soundtrack freak – αλλά με ανοιχτούς ορίζοντες
Μπορεί να μην ήταν fan του Hans Zimmer, αλλά θα του άρεσε ο Jonny Greenwood. Θα αναγνώριζε τον εαυτό του σε ήχους όπως το “There Will Be Blood”, τα ambient πειράματα του Ryuichi Sakamoto, ή τα έγχορδα της Hildur Guðnadóttir.
Στη θέση 22 του playlist του, παίζει σίγουρα Billie Eilish με το “No Time To Die”. Όχι για τη φωνή – για το δράμα.
Viral χωρίς να το ξέρει
Το “The Ecstasy of Gold” έχει γίνει viral σε TikTok, YouTube edits, ακόμα και σε γυμναστηριακά reels. Αν το ήξερε, θα το μισούσε – και ταυτόχρονα θα το λάτρευε. Γιατί αυτός ήξερε να γράφει για εικόνα. Είτε είναι ο Clint Eastwood με poncho, είτε ένας TikToker με ring light.
Ο Morricone στο Spotify δεν θα ήταν old-school. Θα ήταν ο τύπος που φτιάχνει τη δική του κατηγορία. Όχι “Classical”, ούτε “Soundtrack” – αλλά “Emotional architecture with cowboy echoes and Roman ghosts”. Κι αυτό, δύσκολα το βρίσκεις στα charts.
