Θυμάται και γράφει η Έλενα Ντάντζελο
Το καλοκαίρι πάντα έχει μια αίσθηση ανεμελιάς, γι’ αυτό και συχνά το συνδέουμε με την παιδική μας ηλικία. Ως παιδί χωρισμένων γονιών, οι διακοπές ήταν η ευκαιρία μου να περάσω χαλαρές στιγμές με όλη την φαμίλια και από τις δύο πλευρές.
Το καλοκαίρι δεν είχε ποτέ ρουτίνα, καθώς, είτε βρισκόμουν με την μαμά μου είτε με τον μπαμπά μου υπήρχε ένα κοινό σημείο: το καλοκαίρι ήταν γεμάτο εκδρομές μικρές ή μεγάλες!
Ήταν πάντα η αγαπημένη μου γνωστή-άγνωστη έκπληξη (οξύμωρο ε;)! Δεν ήξερα το πού αλλά ήξερα ότι θα συμβεί και αυτό από μόνο του ήταν λόγος να ανυπομονώ! Μπορεί να είχαν ποικιλία αλλά κάποια πράγματα δεν άλλαζαν. Είχαμε σαφώς κάποια σταθερά σημεία, όπως το Ζευγολατιό Σερρών (εκεί είναι το σπίτι των παππούδων από την πλευρά της μαμάς μου), το Φίλυρο (εκεί όπου είναι το σπίτι των παππούδων από την πλευρά του μπαμπά μου) ή την Χαλκιδική (γιατί σαν την Χαλκιδική…ξέρετε!)
Για μένα τα καλοκαίρια μου ως παιδί ήταν γεμάτα χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις, έντονα συναισθήματα.
Καλοκαίρι ήταν…
Ένα καρπούζι από τον πλανόδιο πωλητή, διαλεγμένο με προσοχή, κομμένο σε μεγάλα κομμάτια. Κομμάτια που τους είχαν αφαιρεθεί τα κουκούτσια από τους γονείς αλλά πάντα με μια φέτα τυρί από δίπλα.
Να ξεκινάς να μετράς μπάνια και παγωτά και στο τέλος να χάνεις το μέτρημα (ή ακόμη καλύτερα να ξεχνάς να μετράς)!
Ένα μεγάλο διάλειμμα από το πρόγραμμα της καθημερινότητας, από το διάβασμα και από το να κοιτάω το ρολόι.
Παιχνίδια με τους φίλους μου, επιτραπέζια, παντομίμα, ιστορίες και ανέκδοτα με τους γονείς και τους συγγενείς ή τους φίλους τους.
Αμέτρητες ώρες τάβλι (μέχρι να έχω αρκετή εμπειρία για τα φοιτητικά μου χρόνια!).
Νερό! Θάλασσα, πισίνες, βουνό με θάλασσα, βουνό με ποτάμι, λίμνες… οτιδήποτε! Και τις μέρες που μέναμε στην πόλη ή στο χωριό; Πλαστικές πισίνες, νεροπίστολα, νερόμπομπες, μπουγέλο με το λάστιχο!
Μυρωδιά της γης είτε από τον μπαξέ είτε από κάποια μίνι πεζοπορία στην εξοχή (γιατί αν δεν κουραστείς πώς θα καταλάβεις ξεκούραση;)
Βόλτες με ποδήλατα και το κουτί πρώτων βοηθειών σε ετοιμότητα!
Μαγιό και ντύσιμο διαφορετικό κάθε μέρα. Τύφλα να’χει το my style rocks!
Κούνιες και τσουλήθρες! Πάντα ξεκινούσαν ως κάτι χαλαρό και κατέληγε σε διαγωνισμό!
Παππούδες και γιαγιάδες σε πρωταγωνιστικό ρόλο! Ο παππούς ο Δημήτρης να θέλει να στήσει μικρά γλέντια παντού με μουσική και να μας σώζει από τον κόκορα στο κοτέτσι (πάντα είχε έναν κόκορα με έξτρα νεύρα!).
Η γιαγιά η Κούλα να ετοιμάζει φαγητό οριακά για ένα λόχο και να λέει την χαρακτηριστική ατάκα «Ή μέσα ή έξω», για να μην μπαίνουμε και βγαίνουμε από το σπίτι και πέσει κάποια τρίχα στο ζυμάρι, κάθε φορά που έκανε πίτες. (Αιώνιος φόβος!). Ο παππούς ο Θανάσης να προσπαθεί να μου μάθει γεωγραφία, να μαζεύω καρπούς από δέντρα και να βλέπουμε τα περιστέρια του και η γιαγιά η Ελένη να φτιάχνει τα θρυλικά της κεφτεδάκια σε όλες τις παραλλαγές!
Να παίρνεις χρώμα ΠΑΝΤΟΥ παρόλο που μας έκαναν άσπρους από το πηχτό αντηλιακό. Τα γυαλιά και το καπέλο ήταν επίσης must!
Η μυρωδιά του βασιλικού!
Εξερεύνηση στο κάθε μέρος που θα πηγαίναμε, χορός και τραγούδι! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν σταματήσαμε με το αμάξι πριν φτάσουμε στον προορισμό μας για ένα μικρό διάλειμμα και πιάσαμε τον χορό γύρω από το αμάξι γιατί έπαιξε τραγούδι που μας άρεσε. Bonus η αντίδραση των υπολοίπων που έπιασαν ακριβώς το Vibe που είχαμε.
Να έχεις μαζί σου τα κατοικίδια ή να έρχεσαι σε επαφή με ζωάκια πάσης φύσεως! (ποτέ σε ζωολογικό βεβαίως -βεβαίως!)
Να γνωρίζεις νέους ανθρώπους και νέες εμπειρίες!
Καλοκαίρι είναι…
Αυτές (ή κάποιες από αυτές) τις εικόνες, τις γεύσεις, τα αρώματα και γενικότερα…τις μνήμες, τις αναπαράγω μηχανικά κάθε καλοκαίρι για να μένουν ζωντανές και να εμπλουτίζονται με το ποια είμαι κάθε χρόνο. Κάτι σαν update δηλαδή!
