γράφει η Σοφία Μαχαίρα
Ολοκληρώνοντας αυτό το βιβλίο ένιωσα και εγω πάλι «ραγισμένη». Και λέω πάλι γιατί αν δεν είσαι ήδη δεν θα ραγισεις διαβάζοντας ένα βιβλίο. Απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό, ενίοτε το ξεχνάς και έρχονται ορισμένα βιβλία να στο υπενθυμίσουν. Να σε βγάλουν από την πλάνη σου και να σε κάνουν να θυμηθείς ότι ο,τι ραγίζει μια φορά μενει για πάντα έτσι. Πάντα θα υπάρχει μια ρωγμή που θα μάρτυρα αυτή τη φθορά.
Έρχεται λοιπόν εδώ η συγγραφέας και λέει ήρθε η ώρα να σε ταρακουνησω λίγο. Και πράγματι έτσι και έγινε. Ναι διάβαζα ωραία βιβλία όλο αυτό το καιρό αλλά τούτο δω με άγγιξε όσο λίγα για τους δικούς μου λόγους. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βρήκε μέσα μου αυτή τη ρωγμή και την άνοιξε σιγά σιγά.
Η ανθρωπολόγος- συγγραφέας τοποθέτησε στο κέντρο του βιβλίου της τον άνθρωπο και συγκεκριμένα τα παιδιά της οικογένειας. Δυο τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες αποδεικνύοντας έτσι ποσο διαφορετική επίδραση έχει η συμπεριφορά των γονέων στο καθένα ξεχωριστά. Μετά την ανάγνωση νιώθεις λες και έχεις γνωρίσει τους ήρωες με την τόσο άμεση και βαθιά ψυχογραφηση που τους κάνει. Ίσως να ταυτιστείς ίσως πάλι όχι. Αλλά δεν θα σε αφήσει ασυγκίνητο/η η ιστορία τους και όλα όσα ένιωθαν είτε τα εξέφραζαν με λόγια είτε με τη σιωπή. Γιατί άλλωστε η σιωπή είναι μια μορφή ομιλίας και έκφρασης συναισθημάτων. Ειναι ένας τρόπος να περνάς απαρατήρητος αλλά δυστυχώς και ένας τρόπος που σε οδηγεί σε αδιέξοδο καθώς όλα όσα σε «μπουκώνουν» κάποια στιγμή σκάνε και σε παίρνουν μαζί τους.
Τέλος μέσα από αυτή την ιστορία δίνει έμφαση και στη σχέση μεταξύ αδελφών -συνεργών. Άτομα που έχουν ζήσει τα ίδια σκηνικά αλλά τα έχουν βιώσει με διαφορετικό τρόπο και αυτό είναι που σιγά σιγά τους απομακρύνει και κάθε γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ τους κόβεται.
Υπάρχουν πολλά βιβλία που μιλούν για την ενδοοικογενειακή βία(λεκτική,σωματική) , το φόβο που αυτή προκαλεί και τα τραύματα που αφήνει στα παιδιά. Τις τύψεις και τις ενοχές που μπορεί να νιώσει κάποιος επειδή πήγε με τον «κακό» γονέα ,γιατί ένιωθε πως δεν χωράει στην υπόλοιπη οικογένεια. Τις διακρίσεις που κάνουν πολλές φορές οι γονείς ίσως και χωρίς να το καταλαβαίνουν διώχνοντας έτσι τα παιδιά μακριά τους. Και το που όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν ένα νέο παιδί, που βρίσκει μια άμυνα για να μπορέσει να επιβιώσει στις δύσκολες καταστάσεις αλλά όλα όσα έχει ζήσει τον ρούφηξαν στο σκοτάδι.
Ωστοσο λιγα είναι αυτά που με απλή, λιτή και απέριττη γραφή, χωρίς φανφάρες, με ψυχρότητα και χωρίς να εκβιάζουν το συναίσθημα καταφέρνουν να μας αγγίξουν πραγματικά. Όλα αυτά υπάρχουν σε τούτο το βιβλίο που σε εμένα προσωπικά έβγαλε συναίσθημα χωρίς να το επιδιώκει, καταγράφοντας απλά τα γεγονότα, μιλώντας ψυχρά λες και είναι απλώς παρατηρητής των γεγονότων η αφηγήτρια.
Θα είμαι απλή και λιτή… Αναζητήστε το βιβλίο!
Εκδόσεις Carnivora
