του Γιάννη Παπαδόπουλου
Όσοι περπάτησαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με μια περίεργη φιγούρα, που τους έκανε να γυρίσουν το κεφάλι πολλές φορές. Το άγνωστο παραξένεψε τους Θεσσαλονικείς, αλλά και τους τουρίστες που δεν ήξεραν τι έβλεπαν.
Η μαύρη σκιώδης φιγούρα, περπατούσε ανάμεσα στο κόσμο, έμπαινε σε καταστήματα, μουσεία, και καφέ, χωρίς να ενοχλείται από τα διαπεραστικά βλέμματα του κόσμου. Ευτυχώς η δυστυχώς, δεν ήταν κάτι παραφυσικό, αλλά μια καλλιτεχνική δραστηριότητα, από τον καλλιτέχνη Αλέξανδρο Μιχαήλ. H δράση ξεκίνησε στις 7 Απριλίου και θα ολοκληρωθεί σε 8 τρίωρα έως τις 19 Μαΐου και παράλληλα καταγράφονται οι αντιδράσεις του κόσμου, που ποικίλουν…
Η performance “24 ώρες στην πόλη | ΣΑΝ ΣΚΙΑ | Θεσσαλονίκη” είναι μία απόπειρα να διερευνηθεί η σχέση της πόλης με το ανοίκειο, όπως αναφέρεται σε σχετικό ενημερωτικό.
«Έχετε ποτέ κυκλοφορήσει στους δρόμους της πόλης νιώθοντας σαν να μην υπάρχετε ή σαν να θέλετε να ανοίξει η γη και να σας καταπιεί; Ήταν από ντροπή; Από φόβο για τον δημόσιο χώρο ή για κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο; Αίσθημα κατωτερότητας λόγω κοινωνικής καταγωγής, ταυτότητας, εθνικότητας, σεξουαλικού προσανατολισμού, φύλου, επαγγέλματος, αναπηρίας; Λόγω κατάστασης υγείας; Ανεργίας; Αστεγίας; Ψυχικής υγείας; Λόγω χρήσης ουσιών;
Πώς είναι να κοιτάζει κανείς τον κόσμο, όταν ο ίδιος είναι ο “κανένας”; Ποια θα είναι η αντίδραση του κόσμου βλέποντας μία ανθρώπινη φιγούρα σαν σκιά, χωρίς πρόσωπο, να κυκλοφορεί στους δημόσιους χώρους της πόλης; Θα γελάσουν; θα φοβηθούν; Θα ξαφνιαστούν; Θα συνεχίσουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα; Υπάρχει στα αλήθεια χώρος για “το άλλο” στις σύγχρονες δυτικές μεγαλουπόλεις;
Πόσο άνετα νιώθουμε μπροστά στο άγνωστο; Και τι είμαστε διατεθειμένοι να προβάλουμε πάνω του; Μπορεί άραγε αυτή η συνάντηση με το ανοίκειο να διακόψει την καθημερινότητα των κατοίκων ή ακόμη και να ανοίξει νέους ορίζοντες στο πώς βιώνουν και κατοικούν το δημόσιο χώρο της γειτονιάς τους και της πόλης; Και εν τέλει, χωράει το ανοίκειο στις προσωπικές αναπαραστάσεις που δημιουργεί ο καθένας για την πόλη (του) και για τον (δημόσιο) χώρο;»
