Σε μια εποχή που η αόρατη πλευρά της ανθρώπινης εμπειρίας διεκδικεί χώρο στη σκηνή και στη συνείδησή μας, ο Χρήστος Σιούμης, μέσα από την παράσταση «ΥΠΟλογοι», δίνει φωνή στους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας. Με ερμηνευτική ευαισθησία και λεπτότητα, υποδύεται έναν χαρακτήρα γεμάτο αντιφάσεις — ανθρώπινο, αστείο και εύθραυστο — φωτίζοντας τις πιο βαθιές, αλλά και αναγνωρίσιμες πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης. Σε αυτή τη συνέντευξη, μιλά με ειλικρίνεια για τη δυσκολία του να ισορρογήσει κανείς ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, την εμπειρία του να νιώθει «εκτός» και την αξία του γέλιου ως αντίστασης στη σκληρότητα της ζωής.
Πώς θα περιγράφατε τον χαρακτήρα που υποδύεστε στους «ΥΠΟλογους» με τρεις λέξεις; Ανθρώπινος Ανασφαλής Αστείος.
Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος αντιφάσεις, καταφέρνει να συγκινεί και να προκαλεί γέλιο ταυτόχρονα. Ένας μικρός αφανής ήρωας της καθημερινότητας θα έλεγα.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για εσάς σε αυτή την παράσταση;
Η μεγαλύτερη αναμέτρηση για μένα ήταν ο λόγος, αν και η δυσκολίες- προκλήσεις ήταν συνεχόμενες διότι ο ρόλος του οικονομικού μετανάστη που υποδύομαι έχει έναν χαρακτήρα αστείο και τραγικό μαζί, γελοίο και βαθιά ανθρώπινο, αφελή αλλά και πονεμένο. Αυτό απαιτεί λεπτότητα, αυτοσυγκράτηση, αλλά και θάρρος να εκτεθώ σε κάθε παράσταση.
Το έργο πραγματεύεται την αίσθηση του “περιθωρίου”. Έχετε νιώσει ποτέ προσωπικά «εκτός» ή «αόρατος» στην πραγματική ζωή;
Ναι, έχω νιώσει κι εγώ εκτός και αόρατος στη ζωή μου. Σε στιγμές που ένιωθα πως, όσο κι αν προσπαθούσα, δεν “χωρούσα” στα μέτρα ή στις ζωές των άλλων. Όταν ήμουν σε νέους χώρους, νέες παρέες, νέες δουλειές και, παρότι ήμουν εκεί φυσικά, ένιωθα ότι κανείς δεν με έβλεπε πραγματικά η κάπως ότι έμενα “εκτός”. Αυτή η εμπειρία με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα τον κόσμο των ‘ΥΠΟ-λογων’ , αυτό το υπόγειο της ύπαρξης όπου παλεύεις να κρατήσεις ζωντανή τη φωνή , τα όνειρα αλλα και την ανθρώπινη σου παρουσία. Το να νιώθεις αόρατος είναι σκληρό, αλλά διδάχθηκα μέσα απο αυτό να βλέπω και να ακούω πιο βαθιά όσους γύρω μου παλεύουν αθόρυβα να αντέξουν.
Η παράσταση βασίζεται στο «Εμιγκρέδες» του Μρόζεκ. Πώς προσεγγίσατε εσείς αυτό το κλασικό υλικό ώστε να γίνει επίκαιρο και σημερινό;
Αυτή η δουλειά ήταν της καλύτερης μου φίλης, της Χρυσάνθης Νικα η οποία έκανε την διασκευή. Το έργο νομίζω ότι από την φύση του είναι επίκαιρο, παρόλα αυτά με μικρές αλλαγές σε σημεία του σήμερα, το έκανε να είναι σημερινό κάτι για το οποίο είμαι πολύ περήφανος για αυτην και επίσης αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι στο εδώ και στο τώρα.
Υπάρχει κάποια στιγμή επί σκηνής που σας συγκινεί ιδιαίτερα κάθε φορά που τη ζείτε;
Είναι στον τελευταίο μονόλογο του έργου ενα σήμείο που απο τις πρόβες, όταν το άκουγα αυτό που νιώθω είναι σαν ένα χάδι στην ψυχή μου…. Δεν χάθηκαν όλα, μπορείς να ξαναρχίσεις από το μηδέν.
Πόσο δύσκολο είναι να ισορροπήσει κανείς ανάμεσα στο κωμικό και στο τραγικό στοιχείο που απαιτεί το έργο;
Είναι πολύ δύσκολο ένας ηθοποιός να ισορροπήσει ανάμεσα στο κωμικό και στο τραγικό στοιχείο, ειδικά σε ένα τέτοιο έργο που τα δύο είναι μπλεγμένα αδιάσπαστα.Το κωμικό και το τραγικό δεν είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Είναι η ίδια κατάσταση από διαφορετική γωνία. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον ηθοποιό είναι να τα “ξεχωρίσει” τεχνητά. Η μεγαλύτερος απόλαυση είναι να τα αφήσει να αναβλύθουν μαζί, φυσικά, οργανικά και μέσα από την αλήθεια του.
Πιστεύετε ότι το γέλιο μπορεί όντως να λειτουργήσει ως «όπλο» απέναντι στις δυσκολίες της ζωής;
Σίγουρα. Το γέλιο μας ενώνει, δημιουργεί απόσταση από το πρόβλημα , και είναι μια διαδρομή απόδρασης. Είναι μια στιγμή ελπιδοφόρα όταν όλα τα άλλα φαίνονται να έχουν χαθεί.
Ποιο ήταν το πιο αστείο ή απρόοπτο περιστατικό που σας έχει τύχει κατά τη διάρκεια των προβών ή κάποιας παράστασης;
Αυτό που έγινε σε μία από τις παρασάσεις μας δεν θα το ξεχάσω!
Έχουμε μια σκηνή όπου πίνουμε ποτό. Ο συμπαίκτης μου γεμίζει το ποτήρι του μέχρι πάνω βασιλικά…και όταν έρχεται η σειρά μου, μου ρίχνει τόσο λίγο που μόλις και μετά βίας βράχηκε ο πάτος του ποτηριού! Τον κοιτάζω, παγώνω για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ρίχνω μια ματιά στο δικό του ποτήρι… και χωρίς να το σκεφτώ, του το αρπάζω από το χέρι! Αναγκάστηκε να πάρει το δικό μου ποτήρι, να το ξαναγεμίσει σωστά και να συνεχίσει σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Το κοινό βέβαια το κατάλαβε, έσκασαν στα γέλια, κι εμείς καταφέραμε να το κρατήσουμε μέσα στον ρυθμό της σκηνής! Αυτά τα μικρά “ατυχήματα” είναι τελικά που κάνουν κάθε παράσταση μοναδική και ζωντανή.
Πώς νιώθετε που οι «ΥΠΟλογοι» παίρνουν παράταση για επιπλέον παραστάσεις; Το περιμένατε;
Είναι πραγματικά μεγάλη η χαρά μας. Βλέποντας πώς ο κόσμος αγκάλιασε ο τους “ΥΠΟλογους”, το να πάρουμε παράταση μοιάζει σαν μια όμορφη ανταμοιβή για όλη την προσπάθεια και την αγάπη που βάλαμε και βάζουμε. Το ελπίζαμε μέσα μας, αλλά το να το βλέπουμε να συμβαίνει είναι απλά μαγικό. Φυσικά ανυπομονούμε να συνεχίσουμε αυτό το ταξίδι λίγο ακόμα με περισσότερο κόσμο δίπλα μας!
Αν μπορούσατε να πείτε μία φράση που να συνοψίζει όλη την ουσία των «ΥΠΟλογων», ποια θα ήταν;
Μια ιστορία για όσους αρνούνται να εξαφανιστούν Ή Μερικοί χτίζουν όνειρα στο πάτωμα ενός υπόγειου.Κι όταν όλα καταρρέουν, χαμογελούν γιατί τελικά μόνο έτσι αντέχεται η ζωή.
Πως προέκυψε η παράσταση “Υπο-λογοι”;
Ήτανε μια ανάγκη να συν-υπάρξουμε θεατρικά πάνω στο σανίδι με τον συμφοιτητή μου και αγαπημένο μου φίλο Αλέξανδρο Μιχαηλίδη μετά από την σχολή. Το συζητούσαμε από όταν τελειώσαμε την σχολή αλλά τώρα κάπως ήταν γόνιμες οι καταστασεις ώστε να γίνει ένα κοινό όνειρο πραγματικότητα. Το έργο το βρήκα ψάχνοντας για έργο τυχαία η όχι τυχαία , διαβάζοντας κάποια παλιά προγράμματα του κρατικου θεάτρου βόρειου Ελλάδος που μου είχε δώσει η φίλη μου η Ρούλα . Ο Αλέξανδρος πρότεινε το the zoo story του Αλμπέρ Καμύ και εγώ τους Εμιγκρέδες του Σλάβομιρ Μρόζεκ . Τελικά επιλέξαμε τους Εμιγκρέδες και αποφασίσαμε απο κοινού να μας σκηνοθετήσει η καρδιακή μου φίλη Ελευθερία. Αποφασίσαμε λοιπόν να συνεργαστούμε και να δημιουργήσουμε από κοινού.
«ΥΠΟλογοι»
Μια παράσταση για τη ζωή – την παράλογη, τη γεμάτη αντιφάσεις, την υπέροχη ζωή.
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
3,4, 10,11 & 18 Μαϊου | Σάββατο & Κυριακή στις 21:30
Studio 29A | Πτολεμαίων 29Α, Θεσσαλονίκη
Διάρκεια: 90’
Εισιτήρια: 13€ (κανονικό) | 10€ (μειωμένο)
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/ypologoi
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία/Φωτισμοί: Ελευθερία Καμπαγιοβάνη
Διασκευή/Απόδοση κειμένου: Χρυσάνθη Νίκα, Ελευθερία Καμπαγιοβάνη
Σκηνικά/Κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου
Κινησιολογία: Ασπασία Δήμου
Πρωτότυπη μουσική: Κωστής Παλαιογιάννης
Σαντούρι: Σοφία Ηλιοπούλου
Φωτογραφίες: Κατερίνα Στριακα
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Αλεξάνδρα Κασιούμη
Εκτέλεση παραγωγής: Studio 29A
Ερμηνεύουν:
Αλέξανδρος Μιχαηλίδης, Χρήστος Σιούμης
