Στην καρδιά της αμερικανικής ενδοχώρας, στη σιωπηλή πεδιάδα του Ουισκόνσιν, υπήρξε κάποτε ένας άνθρωπος που φαινόταν τόσο ασήμαντος, ώστε κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα στοιχειώσει για πάντα τον παγκόσμιο κινηματογράφο τρόμου. Το όνομά του: Έντουαρντ Γκέιν. Ο θρύλος του: ο Χασάπης του Πλέινφιλντ.
Το Netflix επιστρέφει στο είδος του true crime με το Monster: The Ed Gein Story, την τρίτη μεγάλη τηλεοπτική ανατομία της σειράς του Ράιαν Μέρφι, που ακολουθεί τους Jeffrey Dahmer και Menendez Brothers. Αυτή τη φορά, όμως, ο τρόμος δεν γεννιέται στα αστικά σοκάκια, αλλά μέσα σε ένα φαινομενικά αθώο αγρόκτημα, γεμάτο μυστικά, δέρμα και σιωπή.
Ο Έντ Γκέιν γεννήθηκε το 1906 και μεγάλωσε υπό τη σκιά μιας αυστηρής, θρησκόληπτης μητέρας. Η Ογκάστα Γκέιν τον έμαθε να φοβάται τον κόσμο και να αποστρέφεται τις γυναίκες, ενώ τον κρατούσε απομονωμένο στη φάρμα τους στο Πλέινφιλντ. Μετά τον θάνατό της το 1945, ο Έντ αποσύρθηκε εντελώς από την κοινωνία — και σιγά σιγά, από την πραγματικότητα.
Το 1957, η εξαφάνιση μιας τοπικής καταστηματάρχισσας, της Μπερνίς Γουόρντεν, αποκάλυψε το ανείπωτο. Η αστυνομία, φτάνοντας στο αγρόκτημα του Γκέιν, ανακάλυψε ένα σκηνικό που έμοιαζε να έχει ξεπηδήσει από εφιάλτη: ανθρώπινα κρανία, έπιπλα φτιαγμένα από δέρμα, μάσκες από πρόσωπα γυναικών, και ένα κορσέ από ανθρώπινο κορμί.
Ο Γκέιν παραδέχτηκε ότι είχε σκοτώσει δύο γυναίκες και είχε ξεθάψει πτώματα από το τοπικό νεκροταφείο. Τα φρικιαστικά του «καλλιτεχνήματα» δεν ήταν για χρήματα ή για επίδειξη — ήταν τελετουργίες λατρείας προς τη μητέρα του και, όπως ο ίδιος είπε, μια αρρωστημένη προσπάθεια «να γίνει σαν εκείνη».
Τα εγκλήματα του Γκέιν έγιναν η πρώτη ύλη για τρεις από τους πιο εμβληματικούς δολοφόνους στην ιστορία του σινεμά:
-
τον Νόρμαν Μπέιτς του Psycho,
-
τον Λέδερφεϊς του The Texas Chain Saw Massacre,
-
και τον Μπάφαλο Μπιλ του The Silence of the Lambs.
Κάθε ένας από αυτούς είναι ένα κινηματογραφικό είδωλο που κουβαλάει ένα κομμάτι του πραγματικού Έντ Γκέιν — τη μητρική εμμονή, την αλλοιωμένη ταυτότητα, την αναζήτηση εξουσίας μέσα από το δέρμα των άλλων.
Ο Μέρφι, γνωστός για τη σκοτεινή του αισθητική, χρησιμοποιεί τη νέα σειρά για να διερευνήσει το ίδιο ερώτημα που διαπερνά και τις ταινίες που ενέπνευσε ο Γκέιν: γεννιούνται τα τέρατα ή κατασκευάζονται;
Ο Monster: The Ed Gein Story δεν είναι απλώς μια καταγραφή εγκλημάτων, αλλά μια ανατομία του πώς η απομόνωση, η θρησκευτική ενοχή και η καταπιεσμένη επιθυμία μπορούν να δημιουργήσουν κάτι ανείπωτο.
Ο Έντ Γκέιν κρίθηκε παράφρων και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε ψυχιατρικό ίδρυμα, όπου πέθανε το 1984. Όμως η ιστορία του δεν πέθανε μαζί του. Συνεχίζει να ζει μέσα στις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες του κινηματογράφου τρόμου — όχι απλώς ως “τέρατα”, αλλά ως καθρέφτες της ανθρώπινης εμμονής, της απώλειας και του φόβου.
Η σειρά του Netflix μάς θυμίζει πως ο τρόμος του Γκέιν δεν γεννήθηκε στα στούντιο, αλλά σε μια μικρή φάρμα, στην καρδιά της Αμερικής. Εκεί όπου ο τρόμος δεν είχε σκηνοθέτη — μόνο έναν άνθρωπο που δεν άντεξε την ίδια του τη μοναξιά.
