Ο Τομ Χάρντι έχει μια μοναδική ικανότητα να πείθει. Στη σειρά Taboo, οι άλλοι τον υπάκουαν γιατί μιλούσε με μια σκοτεινή, απειλητική φωνή. Στην ταινία Locke, ήξεραν πως αν δεν τον ακούσουν, θα τους ξαναπάρει τηλέφωνο. Στο Legend, έπαιζε και τους δύο αδερφούς Κρέι – και κρατούσαν και οι δύο σφυριά. Ακόμα και όταν διαβάζει παραμύθια στη παιδική εκπομπή CBeebies Bedtime Stories, πολλοί ενήλικες δεν χρειάζονται ιδιαίτερη πειθώ για να τον παρακολουθήσουν.
Αυτό το χάρισμα του Χάρντι – το να επηρεάζει τους άλλους – είναι και το βασικό στοιχείο της νέας γκανγκστερικής σειράς MobLand, όπου ο ίδιος υποδύεται τον Χάρι Ντα Σόουζα, έναν ψύχραιμο και ικανό “διαχειριστή κρίσεων”. Ο Χάρι εργάζεται για την οικογένεια Χάριγκαν – ένα δυνατό ιρλανδικό καρτέλ που ελέγχει τα ναρκωτικά και τα όπλα στο Λονδίνο, αλλά έχει χάσει τη σοβαρότητα και την εξυπνάδα του παρελθόντος. Ο Χάρι είναι αυτός που καθαρίζει το χάος τους.
Το πρώτο πρόβλημα της σειράς προκύπτει όταν ο κακομαθημένος Έντι Χάριγκαν (Anson Boon), μετά από μια άγρια νύχτα διασκέδασης, μαχαιρώνει κάποιον σε κλαμπ. Ο ίδιος το περιγράφει ψυχρά: «Του έριξα μια μαχαιριά». Αυτό το περιστατικό κινδυνεύει να προκαλέσει πόλεμο με τους αντίπαλους γκάνγκστερ, την οικογένεια Στίβενσον. Ο Χάρι πρέπει να ελέγξει τον Έντι, να ηρεμήσει τον αντίπαλο αρχηγό Ρίτσι Στίβενσον (Geoff Bell), και να μεταπείσει μάρτυρες είτε με γοητεία είτε με φόβο, ανάλογα με το τι χρειάζεται.
Στο μεταξύ, ο Χάρι επιστρέφει στο πολυτελές του διαμέρισμα με θέα στον Τάμεση, όπου η παραμελημένη του σύζυγος (Joanne Froggatt) του ζητά να πάνε σε θεραπεία ζευγαριού – αλλά πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη λίστα της, το τηλέφωνο χτυπά και ο Χάρι πρέπει να φύγει πάλι για «δουλειά».
Ο Χάρντι εδώ παίζει έναν χαρακτήρα γεμάτο σιγουριά και ικανότητα. Ο Χάρι είναι ο άνθρωπος που «κάνει τη δουλειά». «Αν πω ότι θα γίνει, θα γίνει», λέει με απόλυτη σιγουριά. Ο δημιουργός της σειράς, Ρόναν Μπένετ, αντιμετωπίζει το οργανωμένο έγκλημα σαν μια καλοστημένη επιχείρηση. Ο Χάρι είναι ο επιχειρησιακός διευθυντής: συνεργάζεται με την αστυνομία (που λειτουργεί ως “χαλαρός ρυθμιστής”), ελέγχει τους “υπαλλήλους” και κάνει απολύσεις – κάποιες απότομες και τελεσίδικες.
Σε μια σκηνή, κρατώντας όπλο, λέει ψύχραιμα σε δύο μικροκακοποιούς: «Αυτή τη στιγμή είμαι στην πρώτη ταχύτητα. Θέλετε να δείτε την έκτη;». Ο τρόπος που το λέει – σχεδόν ψιθυριστά – το κάνει ακόμα πιο απειλητικό και ταυτόχρονα σχεδόν αστείο. Ο Χάρντι και ο Μπένετ δεν φοβούνται να δείξουν και την πιο χιουμοριστική πλευρά του ήρωα.
Η οικογένεια Χάριγκαν είναι επίσης ενδιαφέρουσα. Ο Κόναρντ, ο αρχηγός, είναι ένας νεόπλουτος που πανηγυρίζει με χειροκροτήματα ή… σκοτώνει κάποιον, ανάλογα με τα νέα. Ο Πιρς Μπρόσναν υποδύεται τον ρόλο με μια φαινομενική αστάθεια, που ταιριάζει στον απρόβλεπτο χαρακτήρα. Η αληθινή δύναμη, όμως, είναι η γυναίκα του, η Μέιβ (Helen Mirren), ενώ ο γιος τους Κέβιν (Paddy Considine), πατέρας του Έντι, είναι πιο “αδύναμος”, αφήνοντας στον Χάρι τον ρόλο του πραγματικού ηγέτη.
Το MobLand θυμίζει μια πιο έξυπνη και ώριμη εκδοχή των ταινιών του Γκάι Ρίτσι. Και πράγματι, ο ίδιος ο Ρίτσι σκηνοθετεί τα δύο πρώτα επεισόδια. Αν συνήθως περιμένεις κάτι υπερβολικό ή απλώς διασκεδαστικό από εκείνον, εδώ προσφέρει κάτι πιο «καλοδουλεμένο». Οι σκηνές αλλάζουν ανάμεσα σε παλιές σχολές πυγμαχίας, παραδοσιακές παμπ, αριστοκρατικές λέσχες και πολυτελή εξοχικά – από ζελέ χέλια σε χαβιάρι.
Αν και λείπει το ψυχολογικό βάθος που έχουν άλλες μεγάλες γκανγκστερικές σειρές, υπάρχουν νύξεις – κυρίως μέσω της Μέιβ – για την επιρροή των γυναικών στον αντρικό υπόκοσμο. Και αν ποτέ αρχίσεις να πιστεύεις πως η σειρά δεν αξίζει, ο Τομ Χάρντι θα εμφανιστεί με ένα χαμόγελο και μια απειλή, και θα σε πείσει για το αντίθετο.
