Κάθε εβδομάδα ένας/μία συγγραφέας απαντά σε 15 ερωτήσεις.
- Γιατί γράφετε;
Γιατί αναπνέω. Όταν θα σταματήσω να αναπνέω μόνο τότε θα σταματήσω να γράφω.
- Τι κάνετε όταν δεν γράφετε;
Διαβάζω, βγαίνω βόλτες με τον σκύλο μου, βλέπω τη μία ταινία μετά την άλλη και κλείνω τον κύκλο ξανά με το διάβασμα.
- Είστε πρωτίστως αναγνώστης/τρια ή συγγραφέας;
Αναγνώστης και συγγραφέας στα διαλείμματα.
- Τι διαβάζετε αυτό το διάστημα;
Το “Spera. L’autobiografia”. Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του Πάπα Φραγκίσκου που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Mondadori.
- Με ποιες προσωπικότητες της Λογοτεχνίας θα βγαίνατε για ποτό;
Θα μπορούσα να φτιάξω μια λίστα δίχως τέλος. Με τον Κλάιβ Μπάρκερ, τη Μάργκαρετ Άτγουντ και τον Καζούο Ισιγκούρο για αρχή…Ειδικά στον Ισιγκούρο θα ήθελα να του πω πόσο τον «μισώ» γιατί δεν θα μπορέσω να γράψω ποτέ σαν εκείνον.
- Ισχύει ακόμα ο «θάνατος του συγγραφέα» στην εποχή των social media;
Όχι! Ένα καλό συγγραφικό έργο πάντα θα βρίσκει τον δρόμο του… και ο συγγραφέας του πάντα στο τέλος θα τα καταφέρνει.
- Γίνεται να βιοπορίζεσαι στην Ελλάδα μόνο από τη συγγραφή;
Όχι! Επιτρέψτε μου να δανειστώ, για να σας απαντήσω, μια πρόταση του Ζορζ Κουρτελίν: «Συγγραφέας είναι το μόνο επάγγελμα που δεν θεωρείται γελοίο να μη βγάζεις λεφτά».
- Διδάσκεται η γραφή;
Και ναι και όχι. Διδάσκεται η θεωρία της λογοτεχνίας, διδάσκονται τεχνικές γραφής και ανάπτυξης κειμένου, διδάσκεται η γραμματική και το συντακτικό αλλά υπάρχει και ένα κομμάτι της γραφής που δεν διδάσκεται (και δεν είναι ίδιο σε όλους).
- Ποιο θα ήταν το δικό σας «γράμμα σ’ ένα νέο ποιητή»;
Σέβομαι υπερβολικά την ποίηση για να ασχοληθώ μαζί της. Το μόνο που θα τον συμβούλευα είναι να κοιτάει πρώτα μέσα του.
- Η Λογοτεχνία είναι ενιαία ή επιδέχεται διακρίσεων;
Είναι σαν μια οικογένεια. Τα μέλη της μπορούν να λειτουργούν σαν σύνολο, ενίοτε, αλλά την ίδια στιγμή λειτουργούν και σαν ξεχωριστές οντότητες ακόμα και όταν βρίσκονται στον ίδιο χώρο.
- Υπάρχουν must read βιβλία; Ποια είναι για εσάς;
Εκατοντάδες! Ενδεικτικά και μόνο αναφέρω τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη, «Το Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή, «Οι Απαρηγόρητοι» του Καζούο Ισιγκούρο, το «Χέλρεϊζερ» του Κλάιβ Μπάρκερ, «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» του Τζ. Τόλκιν, η «Αποκάλυψη» του Ιωάννη και δεκάδες άλλα.
- Πώς είναι να γράφεις στον καιρό της πολιτικής ορθότητας;
Είμαι από τους τυχερούς γιατί ο τρόμος και τα παραμύθια −στην πρωτόλεια τους μορφή− δεν περιορίζονται −ούτε πρόκειται− από την πολιτική ορθότητα.
- Γιατί οι Έλληνες γράφουν περισσότερο απ’ ό, τι διαβάζουν;
Είναι δύσκολο να απαντηθεί το ερώτημα μέσα σε λίγες γραμμές. Έχει να κάνει πάντως με το γεγονός πως η συγγραφή έγινε λίγο «μόδα» (ανατρίχιασα και μόνο που το έγραψα)!
- Πώς σας επηρεάζει η πολιτική επικαιρότητα;
Είναι σίγουρο πως με επηρεάζει και μου προκαλεί, πρωτίστως, απογοήτευση. Σαν να υπάρχει ένα αγεφύρωτο χάσμα πλέον μεταξύ των πολιτικών και της κοινωνίας.
- Η Λογοτεχνία, τελικά, σας έχει αλλάξει τη ζωή;
Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας μου της ζωής. Οπότε μου τη δημιουργεί!
Ο Αντώνης Τουμανίδης γεννήθηκε στη Σκύδρα το 1979. Σπούδασε ιστορία της τέχνης και αρχαιολογία στην Ελλάδα, καθώς και τεχνοκριτική, κινηματογράφο και θρησκειολογία στη Γαλλία. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου θρησκευτικής γλυπτικής από το Πανεπιστήμιο του Μπορντό και μιλάει τέσσερις γλώσσες. Είναι συγγραφέας παραμυθιών τρόμου, βραβευμένος σεναριογράφος, παραγωγός, μέλος του Σωματείου Σεναριογράφων Αμερικής (WGA East) και μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Από τις Εκδόσεις Anubis κυκλοφορούν τα βιβλία του Εφιάλτες & παραμύθια (Β΄ έκδοση, 2018), Secta (2017) και Η αληθινή ιστορία του Πινόκιο (2018), Εφιάλτες και Παραμύθια 2 (2024).