Με αφορμή τα 40 χρόνια του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονίκης, ο συνθέτης Γιώργος Καζαντζής μιλά για τη μουσική, τη διαδρομή του, τη δύναμη της συνεργασίας και τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης.
Μια μεγάλη επετειακή συναυλία γίνεται η αφορμή για έναν μουσικό απολογισμό, αλλά και για μια προσφορά ζωής, καθώς τα έσοδα θα στηρίξουν τους Γιατρούς του Κόσμου. Με βαθιά ευγνωμοσύνη και ειλικρίνεια, ο συνθέτης μοιράζεται σκέψεις και συναισθήματα που ξεπερνούν τις νότες και φτάνουν στην ουσία της ανθρώπινης εμπειρίας.
Κύριε Καζαντζή, τι σημαίνει για εσάς η συμμετοχή σας στην επετειακή συναυλία για τα 40 χρόνια του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονίκης;
Καταρχήν είναι μεγάλη τιμή για εμένα. Είναι μια συναυλία που μου δίνει την δυνατότητα να παρουσιάσω ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι της δημιουργίας μου, με μια άρτια ορχηστρική σύνθεση και εκλεκτούς τραγουδιστές. Επίσης είναι μια τεράστια ηθική ικανοποίηση να συμβάλλω με τη μουσική μου στο εξαιρετικό έργο των «Γιατρών του Κόσμου».
Η βραδιά είναι αφιερωμένη στη μουσική σας πορεία. Ποια τραγούδια επιλέξατε να ακουστούν και γιατί;
Έχω διαλέξει αρκετά τραγούδια από την μουσική μου πορεία, άλλα δημοφιλή και άλλα λιγότερο δημοφιλή, με κριτήριο όμως την συνάφεια τους με τον ερμηνευτικό κόσμο των τραγουδιστών. Επίσης έχω επιλέξει και μερικά ορχηστρικά κομμάτια μου όπως το φινάλε από την σειρά «Άγριες Μέλισσες», Τον Σορόκο, το Βαλς της Ουτοπίας, την Παλίρροια και το Άσμα, τα οποία με αυτή τη σύνθεση ορχήστρας και χορωδίας φαντάζομαι ότι θα έχουν μια εξαιρετική απόδοση.
Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με τις φωνές που συμμετέχουν στη συναυλία – τι σας συνδέει με τον καθένα τους;
Με την Ελένη, την Φωτεινή και τον Παντελή που είναι οι παλιότεροι συνεργάτες μου με συνδέουν εξαιρετικές στιγμές στο στούντιο, συγκίνηση στις συναυλίες αλλά και ζεστές ανθρώπινες στιγμές στην παρέα, με χαρά, πλάκες και πολλή αγάπη. Με τον Δημήτρη, την Ελένη και τον Γιώργο, που είναι οι νεότεροι συνεργάτες, με συνδέει ο θαυμασμός, η ελπίδα και η εμπιστοσύνη στην ερμηνευτική συγγένεια τους με τα τραγούδια μου.
Οι ενορχηστρώσεις της συναυλίας φέρουν τη δική σας υπογραφή. Τι νέο φέρνουν σε ήδη αγαπημένα κομμάτια;
Η ενορχήστρωση είναι η ανάπτυξη του πρωτόλειου της σύνθεσης, οπότε επιβάλλεται να γίνεται από τον ίδιο τον συνθέτη. Εγώ είχα πάθος με την ενορχήστρωση και ενορχήστρωνα τα κομμάτια μου πριν καλά-καλά διδαχθώ αρμονία, απλά και μόνον με την αισθητική μου. Όλα τα κομμάτια μου, ορχηστρικά και τραγούδια, φέρουν την ενορχηστρωτική μου σφραγίδα, πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων. Το νέο είναι ότι κάποια κομμάτια που δεν είχαν εκφραστεί με μεγάλο σύνολο ορχήστρας, τώρα εκφράζονται. Είναι δηλαδή τραγούδια που δεν είχα την ευκαιρία να τα παρουσιάσω με μεγάλο ορχηστρικό σύνολο, το οποίο δίνει τη δυνατότητα πλήρους συχνοτικής και εκφραστικής ανάπτυξης και όχι αναγκαστικά πομπώδους.
Ποιο τραγούδι από τη μέχρι σήμερα διαδρομή σας θεωρείτε “ορόσημο” και γιατί;
Νομίζω ότι είναι το «Ήτανε αέρας» σε ποίηση Γιώργου Χρονά, γιατί – αν και ήταν συμμετοχή στο δίσκο «του ταξιδιού τα κίβδηλα» – ξεχώρισε, ακούστηκε, έκανε την σύνδεση με το πετυχημένο υλικό της «Πνοής του ανέμου» που επίσης τραγούδησε η Λιζέτα Καλημέρη και ουσιαστικά με σύστησε ως συνθέτη στο κοινό της Αθήνας και πανελληνίως.
Η συναυλία ενισχύει τους Γιατρούς του Κόσμου. Πόσο σημαντικό θεωρείτε τον κοινωνικό ρόλο της μουσικής;
Η μουσική ως κώδικας ψυχής μπορεί να διεισδύσει μέσα στα άδυτα της ψυχής του ανθρώπου και να κινητοποιήσει το συναίσθημα ώστε να αναδυθούν ηθικές αξίες της ανθρώπινης ύπαρξης. Έχοντας αυτή την μαγική ιδιότητα, σίγουρα μπορεί να παίξει έναν σπουδαίο κοινωνικό ρόλο. Άλλωστε, η σύνθεση της μουσικής είναι μια πολιτική πράξη και έτσι πρέπει να εννοείται!
Πώς βλέπετε το σημερινό μουσικό τοπίο στην Ελλάδα; Ποιες δυσκολίες και ποιες ελπίδες διακρίνετε;
Το μουσικό τοπίο στην Ελλάδα σήμερα είναι πολύ θολό. Το κυνήγι της δημοσιότητας και του χρήματος που – ας μη γελιόμαστε – κατακλύζει σήμερα την ελληνική κοινωνία, έχει αποπροσανατολίσει όλους αυτούς που επιχειρούν να παράξουν μουσικό προϊόν. Όπως είπα και πριν, η μουσική είναι κώδικας που δημιουργείται στην ψυχή του δημιουργού. Έτσι είναι εύκολο να διεισδύσει στην ψυχή του αποδέκτη, εκεί να αποκωδικοποιηθεί και να κινητοποιήσει το συναίσθημα. Τότε ο κύκλος θα είναι κύκλος ψυχής γεμάτος αλήθειες και αξίες. Όταν όμως η τάση για δημιουργία εκτραπεί για τους λόγους που προανέφερα και συντελεστεί στην επιδερμίδα του δημιουργού, τότε δεν έχει διεισδυτικότητα και μένει στην επιδερμίδα του αποδέκτη με εντελώς επιδερμική και όχι ψυχική επιρροή.
Η Θεσσαλονίκη έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην πορεία σας. Τι ιδιαίτερο κουβαλά αυτή η πόλη για έναν δημιουργό;
Σίγουρα η Θεσσαλονίκη – και διαχρονικά να το δούμε – είναι λίκνο δημιουργίας.
Δεν ξέρω να το εξηγήσω, γιατί – παρόλο το τσιμέντο της, την έλλειψη πρασίνου – δεν παύει να είναι μια πόλη με μεγάλη ιστορία και να εκπέμπει μια γλυκιά νοσταλγία. Για μένα είναι η πόλη που με γέννησε, που με μεγάλωσε, με σπούδασε και μου δίνει όλες εκείνες τις πληροφορίες της καθημερινότητας από όπου αντλώ τις περισσότερες ιδέες της δημιουργίας μου.
Έχετε διαγράψει μια μακρά διαδρομή στη μουσική. Ποιες στιγμές αυτής της πορείας σας καθόρισαν καλλιτεχνικά ή ανθρώπινα;
Σίγουρα η συνεργασία μου με ανθρώπους πυλώνες του καλλιτεχνικού χώρου, όπως ο Μανώλης Ρασούλης, ο Γιώργος Χρονάς, ο Ηλίας Κατσούλης, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Κική Δημουλά, ο Γιώργος Νταλάρας. Διδάχθηκα από αυτούς τους ανθρώπους ότι για να είσαι σπουδαίος πρέπει πρώτα απ’ όλα να είσαι βαθιά άνθρωπος.
Τι θα θέλατε να νιώσει το κοινό φεύγοντας από αυτή τη συναυλία; Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσει μέσα από τη μουσική σας αυτό το βράδυ;
Γιορτάζουμε τα 40 χρόνια της λειτουργίας του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονίκης, όπου τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν στο πολύτιμο έργο των Γιατρών του Κόσμου. Αυτό που θέλω να περάσει μέσα από την μουσική μου, στην εξαιρετική αυτή συναυλία, είναι η έννοια της αλληλεγγύης, του σεβασμού στην ύπαρξη, της συνέργειας και της αγάπης.
Πληροφορίες για τη συναυλία εδώ
