Γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης
Η Κατερίνα Γιουλάκη – το πραγματικό της όνομα ήταν Κατερίνα Γιουβαρλάκη – έφυγε από τη ζωή στις 10 Ιουνίου 2025, σε ηλικία 87 ετών, αφήνοντας πίσω της μια πολυδιάστατη πορεία τεσσάρων δεκαετιών στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ήταν μια ηθοποιός με ψυχή και πηγαίο ταλέντο, που κατάφερε κάτι σπάνιο: να αγαπηθεί αυθεντικά από γενιές θεατών χωρίς να φθαρεί ποτέ στο χρόνο. Η παρουσία της στη σκηνή και στην οθόνη δεν ήταν απλώς αισθητή· ήταν χαραγμένη βαθιά στο συλλογικό συναίσθημα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938 και από μικρό παιδί ένιωσε το κάλεσμα της υποκριτικής. Η μητέρα της τη συνόδευε συχνά στο θέατρο, κι εκεί η μικρή Κατερίνα μαγεύτηκε από τους πρωταγωνιστές της εποχής. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, και πριν ακόμη αποφοιτήσει είχε ήδη υπογράψει συνεργασίες με σπουδαίους ηθοποιούς όπως ο Ντίνος Ηλιόπουλος και ο Δημήτρης Χορν. Το θεατρικό της ντεμπούτο έγινε το 1959 στο έργο «Η Κυρία του Κυρίου». Από τότε και για δεκαετίες, υπηρέτησε το θέατρο με συνέπεια, ερμηνεύοντας ρόλους σε παραστάσεις όπως το «Καμπαρέ», οι «Ξυπόλητοι στο Πάρκο» και η «Λυσιστράτη», στο πλευρό της Μαίρης Αρώνη στην Επίδαυρο. Εντυπωσίασε τόσο σε πρόζα όσο και σε επιθεώρηση, ενώ η τελευταία της εμφάνιση στο σανίδι ήταν το 2004, στην επιθεώρηση «Ελλάς ολέ και τσέπες κουρελέ».
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1961 στην ταινία «Δουλέψτε για να Φάτε» με τον Μίμη Φωτόπουλο και λίγο αργότερα εντάχθηκε στη χρυσή οικογένεια της Φίνος Φιλμ με τον «Φίλο μου τον Λευτεράκη». Ακολούθησαν πολλές επιτυχημένες ταινίες, μεταξύ των οποίων οι «Κληρονόμοι», «Οι Κυρίες της Αυλής», «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη» και η ιστορική ταινία «Ο Επαναστάτης Ποπολάρος». Συνολικά, συμμετείχε σε περισσότερες από 40 κινηματογραφικές παραγωγές, ενώ η τελευταία της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήταν το 2009, στην ταινία «Ο Διαχειριστής» του Περικλή Χούρσογλου.
Η τηλεόραση υπήρξε ένα ακόμη πεδίο στο οποίο η Γιουλάκη ξεδίπλωσε το ταλέντο της και γνώρισε την καθολική αποδοχή του κοινού. Ξεκινώντας από τις πρώτες τηλεοπτικές δουλειές των δεκαετιών του ’70 και του ’80, όπως η «Κοκορόμυαλη» και τα «Λιονταράκια του κυρ-Ηλία», έγινε ευρέως γνωστή και αγαπητή μέσα από τη συμμετοχή της στο θρυλικό σίριαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Το Ρετιρέ» (1990–1992), όπου ερμήνευσε την αξέχαστη Κατερίνα Σοφιανού. Ο ρόλος αυτός τη σφράγισε στα μάτια του κοινού και έγινε σημείο αναφοράς της λαϊκής κουλτούρας της εποχής. Αξιομνημόνευτες είναι επίσης οι εμφανίσεις της στη σειρά «Κωνσταντίνου και Ελένης» στον ρόλο της Νονάς του Κωνσταντίνου Κατακουζηνού, αλλά και στις «7 Θανάσιμες Πεθερές», όπου για τελευταία φορά επιβεβαίωσε το υποκριτικό της εύρος και την ικανότητά της να συνδυάζει το χιούμορ με την αλήθεια του ρόλου στην τηλεόραση. Η ίδια είχε πει σε συνεντεύξεις της πως, παρόλο που θεωρούσε κάποιες σειρές «σιριαλάκια», της έδωσαν αναγνώριση και ζεστές αναμνήσεις. Μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1990, επέλεξε να αποσυρθεί σταδιακά από τη δημοσιότητα, λέγοντας χαρακτηριστικά πως ήθελε να τη θυμούνται όπως ήταν, και όχι ως «παλιόγρια».
Στην προσωπική της ζωή, υπήρξε παντρεμένη με τον ηθοποιό Κίμωνα Δημόπουλο μέχρι τον θάνατό του το 2005. Μαζί απέκτησαν μία κόρη. Ήταν επίσης θεία του παρουσιαστή Φώτη Σεργουλόπουλου.
Η Κατερίνα Γιουλάκη τιμήθηκε το 1996 με το Βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων για τη συμβολή της στην ελληνική κωμωδία. Ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις καλλιτεχνών που κατάφεραν να γεφυρώσουν το θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση με συνέπεια, ήθος και μια μοναδική γοητεία. «Το όνειρό μου ήταν πάντα να βγαίνω στη σκηνή, να παίζω απλά, καθημερινά, αλλά να πετάω το μπαλάκι στο κοινό και το κοινό να μου το ανταποδίδει», είχε πει. Η μνήμη της θα μείνει άσβεστη, όπως και το αποτύπωμά της στις καρδιές του ελληνικού κοινού – εκεί όπου η Κατερίνα Γιουλάκη κατοικεί για πάντα, στο πιο φωτεινό “Ρετιρέ” της αγάπης μας.
(πληροφορίες από την σελίδα της Finos Film)
