συνέντευξη στον Χρήστο Σατανίδη
Πέρασαν 30 χρόνια, από τότε που ένα νεαρό κορίτσι συστήθηκε δισκογραφικά στο κοινό.
Αυτό το κορίτσι, ίσως αμφισβητήθηκε στην αρχή, αλλά σύντομα έγινε η «Πέγκυ» μας. Και με σκληρή δουλειά και επιμονή έγινε η «Κυρία Ζήνα» για το καλό τραγούδι. Η Πέγκυ Ζήνα κατέκτησε τη διαχρονικότητα, μέσα από την πίστη της στο να εξελίσσεται, να ψάχνει τραγούδια που να μπορούν να αντέξουν στο χρόνο αλλά και την εμπιστοσύνη που της έδειξαν τεράστιοι καλλιτέχνες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Γιάννης Σπανός ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Κώστας Χατζής κλπ.
(Η συζήτηση μας, γίνεται με αφορμή τη συναυλία – αφιέρωμα στον Μάριο Τόκα, τη Δευτέρα 17 Μαρτίου, στο RadioCity Theater)
ΧΣ: Δε γνωριζόμαστε προσωπικά, όμως οφείλω να ρωτήσω για αυτό που μου βγαίνει αυθόρμητα. Κυρία Ζήνα ή Πέγκυ;
ΠΖ: Πέγκυ!
ΧΣ: Μπορούμε να μιλάμε στον ενικό;
ΠΖ: Εννοείται.
ΧΣ: Μου βγαίνει αυθόρμητα το «Πέγκυ», διότι θεωρώ πως είσαι για όλους η «Πέγκυ μας» και αυτό είναι μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις σου.
ΠΖ: Νιώθω κι εγώ, πως είναι μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις μου. Μου δείχνει την οικειότητα που έχω με τον όλον αυτό τον κόσμο, που μπορεί να με ξέρει μόνο από τα τραγούδια μου ή τις συνεντεύξεις μου. Με νιώθουν δικό τους άνθρωπο και εγώ τους νιώθω τη δεύτερη οικογένεια μου, είναι οι άνθρωποι που με έχουν τοποθετήσει, εδώ που βρίσκομαι τα τελευταία 25 χρόνια περίπου.
ΧΣ: Και το «Πέγκυ» διατηρείται. Δεν αποδόθηκε μόνο στα πρώτα σου χρόνια, ως προς το γλυκό και οικείο κορίτσι. Η διαχρονικότητα του, έχει μεγάλη σημασία.
ΠΖ: Δεν άλλαξε η σχέση που είχα με το κοινό, απλώς μεγάλωσε, προστέθηκαν κι άλλοι άνθρωποι και είναι μια σχέση που έχει ειλικρίνεια. Θεωρώ πως δεν τους πρόδωσα ποτέ και οι περισσότεροι δεν με πρόδωσαν ποτέ…
ΧΣ: Μιας και διανύουμε ήδη το 2025 να σου πω και ένα «Χρόνια πολλά».
ΠΖ: Ευχαριστώ αλλά γιατί;
ΧΣ: Γιατί κλείνεις 30 χρόνια στη δισκογραφία φέτος.
ΠΖ: (Έκπληκτη μετά από μια μικρή παύση). Ναι. Το 1995 βγήκε ο πρώτος δίσκος, άρα κλείνω 30 χρόνια. Περίεργο.
ΧΣ: Έχω συνδέσει πολλά τραγούδια σου με στιγμές μου, και προετοιμάζοντας αυτή τη κουβέντα μας, αναρωτήθηκα «μα πότε πέρασαν αυτά τα χρόνια»;
ΠΖ: Δεν το κατάλαβα ούτε εγώ. Καμιά φορά συναντώ ανθρώπους του χώρου, που με ήξεραν από μικρό κορίτσι και αναρωτιέμαι πότε ήταν που μου έλεγαν τόσο καλά λόγια, με ενθάρρυναν να κάνω ωραία βήματα σε αυτή τη δουλειά. Πότε πέρασαν αυτά τα χρόνια; Παρόλο που προχώρησα αυτά τα 30 χρόνια με μεγάλη προσπάθεια, επιμονή και τιμιότητα φάνηκε να πέρασε γρήγορα ο καιρός… Αλλά επειδή είπες πως με συνέδεσες με στιγμές σου, θα με ενδιέφερε να μου πεις μια από αυτές.
ΧΣ: Η πιο έντονη, είναι το καλοκαίρι του 2004. Ήμουν φαντάρος, είχε βγει ο δίσκος «Ματώνω» και ενώ το πρώτο διάστημα άκουγα τα χορευτικά τραγούδια του δίσκου, προκύπτει ένας ξαφνικός θάνατος, και με τα «Έφυγες» και «Χωρίς φτερά» έκλαιγα, ενώ έκανα σκοπιά.
ΠΖ: (Παύση) Το καταλαβαίνω, είμαι συνδεδεμένη και με δύσκολες στιγμές του κόσμου. Τα περισσότερα τραγούδια της πορείας μου είναι βαθιά συναισθηματικά. Έτσι, κάποιος που με αγαπάει τα έχει συντροφιά του. Έχω πει διασκεδαστικά τραγούδια, αλλά είναι λιγότερα σε αριθμό.
Όμως αυτό που ανέφερες ως βίωμα σου, είναι και αυτό που με γεμίζει μεγάλη ευθύνη. Αισθάνομαι πραγματικά δικούς μου, τους ανθρώπους, που έχουν περάσει στιγμές της ζωής τους, παρέα με τη δική μου φωνή. Δε θα πουλούσα ποτέ αυτή την ευθύνη για παιχνίδια εντυπώσεων ή για την επικαιρότητα. Ο σκοπός που βγάζω τραγούδια είναι καθαρά συναισθηματικός. Γι’ αυτό και πέρα από το προσωπικό μου ρεπερτόριο, επιλέγω πάντα και το πιο κλασσικό, που ουσιαστικά φωτογραφίζει την κοινωνίας και τον τρόπο ζωής μας στο πέρασμα των χρόνων.
ΧΣ: Παρατηρούσα τα βήματα σου, ειδικά στη δισκογραφία και πρόσεχα λεπτομέρειες που ίσως το μεγάλο κοινό να μην τις πρόσεχε, εμένα όμως μου έκαναν εντύπωση, Πχ. Βγάζεις το «Είμαι καλά», ένα δυνατό τσιφτετέλι και γίνεται χαμός. Θεωρώ πως ο κάθε τραγουδιστής, στην επόμενη του δουλειά, θα έψαχνε ένα εξίσου δυνατό τσιφτετέλι. Εσύ στον επόμενο δίσκο, δεν είχες βάλει ούτε ένα τσιφτετέλι.
ΠΖ: Κάθε φορά ήθελα να προτείνω, έναν άλλο δρόμο, που δεν είχα ακολουθήσει πριν. Θεωρώ μεγάλη παγίδα το να κάνεις μια τεράστια επιτυχία και στον επόμενο δίσκο να ψάχνεις το καινούργιο «Είμαι καλά» ή το καινούργιο «Δυστυχώς». Αποκλείεται το τραγούδι που θα είναι σαν το «Δυστυχώς», να κάνει την ίδια επιτυχία. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους, οι οποίοι ουσιαστικά μιμούνται το πρότυπο τους. Σε όλες τις μορφές τέχνης η μίμηση είναι πάντα κάτω από το πρωτότυπο. Όμως, πάνω σε αυτό που λέμε, ήμουν τυχερή γιατί πολλές φορές σε αυτή τη παγίδα μπορεί να πέσει κάποιος λόγω της «αυλής». Εγώ δεν είχα «αυλή». Είχα σύμμαχο τον άντρα μου, καθώς και τον παραγωγό μου, Ηλία Μπενέτο, όπου κάθε φορά, βάζαμε τον πήχη πιο ψηλά.
ΧΣ: Δε ξέρω αν υπάρχει πραγματική κορυφή, για έναν καλλιτέχνη, αλλά παρατηρούσα επίσης, πως την περίοδο που είχες τη μεγάλη «φόρα», τη φρέναρες με ένα τρόπο μόνη σου, συνεργαζόμενη με δημιουργούς όπως ο Νίκος Αντύπας ή ο Μάνος Ελευθερίου. Και για να μην παρεξηγηθώ, τους θεωρώ σαφώς σπουδαίους, απλά δεν ήταν οι άνθρωποι που θα γράφανε το hit για να μείνει Νο1 στα charts.
ΠΖ: Γυρνώντας το χρόνο πίσω, επειδή από μικρή σπούδαζα και τραγουδούσα στο πιάνο, είχα μεγάλο εύρος ρεπερτορίου. Έφευγε ο καθηγητής όπου έπαιζα Μότσαρτ, και μετά μόνη μου τραγουδούσα από την Άννα Βίσση μέχρι τη Νάνα Μούσχουρη.
Όταν βγήκε ο πρώτος μου δίσκος, με τραγούδια της εποχής, που ίσως κάποιοι άλλοι να ήταν τρισευτυχισμένοι αν τα έλεγαν, εγώ ένιωσα πως δεν ήμουν η Πέγκυ. Τώρα πια, θεωρώ ευλογία που έγινε αυτός ο δίσκος, διότι αν είχαν έρθει όλα όπως τα ήθελα, ίσως να μην κατέβαλα τόση προσπάθεια να εξελιχθώ και να αποδείξω πως δεν ήμουν αυτό που είχε από την εταιρεία παραγωγής παρουσιαστεί στον κόσμο για’μένα. Αυτό το λέω και στα νέα παιδιά που θα μας διαβάσουν. Μπορεί στα πρώτα μας βήματα, να μη βρίσκουμε το μέντορα που θα υλοποιήσει τα όνειρα μας, όμως δεν πρέπει ποτέ να τα αφήνουμε. Ήμουν ένα παιδί, που από τα 5 του χρόνια έκλαιγε με το «Μιλώ για τα παιδιά μου», άρα δεν υπήρχε στο όνειρο μου η pop τραγουδίστρια που συστήθηκε στον κόσμο.
ΧΣ: Αυτό που αντιλαμβανόμουν από εσένα, ήταν πως ήσουν ιδιαίτερα αυστηρή με το ξεκίνημα σου.
ΠΖ: Ναι. Ήμουνα!
ΧΣ: Δε δικαιούταν όμως, ένα κορίτσι, που μόλις είχε ενηλικιωθεί, να πει ένα λάθος «ναι»;
ΠΖ: Με πείραζε πάρα πολύ, μέχρι να έρθει στη ζωή μου ο Μητροπάνος.
ΧΣ: Ο μέγας Μητροπάνος!
ΠΖ: Όταν ήρθε στη ζωή μου, ο Δημήτρης Μητροπάνος, εκτός του ότι, με το έτσι θέλω, άλλαξε τη γνώμη κάποιων ανθρώπων του χώρου, για το ποια πορεία μπορώ να ακολουθήσω, μου άλλαξε και τη γενικότερη κοσμοθεωρία μου. Κέρδισα λοιπόν το να μην είμαι τόσο αυστηρή με το ξεκίνημα μου. Μου εξηγούσε πως στα πρώτα μας βήματα μπορεί και να μας δoθούν τραγούδια που δε μας αρέσουν. Το θέμα είναι τι επιλέγουμε εμείς στη πορεία. Αν θέλουμε να εξελιχθούμε, θα το κάνουμε. Με βοήθησε να ηρεμήσει πολύ το μέσα μου και δε θεωρώ τυχαίο, πως τότε έμεινα έγκυος. Όταν ήρθε και το παιδί στη ζωή μου, τότε συγχώρεσα και τα πρώτα μου βήματα, γιατί έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του παιδιού μου. Σκεφτόμουν «ποιος θα μάλωνε αυτό το παιδί, αν έβρισκε το δρόμο του στα 28 του και όχι στα 18 του; Και είπα άρα εσύ γιατί μαλώνεις τόσο πολύ τον εαυτό σου;».
ΧΣ: Ποια θα ήταν σήμερα η συμβουλή σου, στην Πέγκυ, που ξεκινούσε, 30 χρόνια πριν;
ΠΖ: Κλείσε τα αυτιά σου στις σειρήνες, στόχευσε στο φεγγάρι και το πολύ πολύ να πέσεις επάνω σε ένα αστέρι. Φύλαξε πολύτιμα το δώρο που σου χάρισε ο Θεός, τη φωνή σου και συνέχισε να στοχεύεις. Αυτό θα έλεγα και στην Πέγκυ και σε όλα τα νέα παιδιά.
ΧΣ: Η εξέλιξη έχει συμμάχους; Διότι μπορεί η Πέγκυ εις γνώσην της, να επιλέξει πράγματα που ίσως, πουλήσουν λιγότερους δίσκους ή δε γεμίσουν τους μεγάλους χώρους τόσο εύκολα. Όμως οι εταιρίες, οι επιχειρηματίες δεν υπολογίζουν αλλιώς τα πράγματα;
ΠΖ: Είχε εμπόδια. Όμως όλα εξαρτώνται από εσένα. Ή διαλέγεις να είσαι διαρκώς στη κορυφή της εμπορικότητας ή διαλέγεις τραγούδια βραδύκαυστα. Ο κόσμος δεν υπολογίζει το πόσους πλατινένιους δίσκους έχεις. Όταν, το 2003, έγινε μεγάλη επιτυχία το πανέξυπνο «Είμαι καλά», τραγουδούσα στα Αστέρια της Γλυφάδας. Μέχρι τότε είχα μόνο 3-4 λαϊκά τραγούδια επιτυχίες κι έπρεπε να καλύψω 5 ώρες. Το υπόλοιπο πρόγραμμα; Από τότε, λοιπόν, επέλεγα τα μεγάλα και κλασσικά τραγούδια στα προγράμματα μου. Μετά προέκυψαν οι επόμενες επιτυχίες. Υπέροχα τραγούδια όπως «Μαζί σου», «Δυστυχώς»,«Έφυγες»,«Ματώνω» κλπ. Ο κόσμος με εμπιστεύτηκε πρώτα ως τραγουδίστρια και οι μεγάλες επιτυχίες ακολούθησαν. Η αγάπη που μου έδειξε ο κόσμος της Θεσσαλονίκης, της πόλης που με ανέδειξε, είχε ταξιδέψει μέχρι την Αθήνα.
ΧΣ: Αγαπούσες το κλασσικό, καλό τραγούδι και για να έρθουμε στο τώρα, αγαπάς πολύ και τον Μάριο Τόκα.
ΠΖ: Θέλω να είμαι ειλικρινής, και να πω πως λάτρεψα τον Μάριο Τόκα, μέσα από τα τραγούδια που είπε ο Μητροπάνος.
Στη συνέχεια μελέτησα όλο του το ρεπερτόριο με τον Πάριο, τη Χαρούλα, τον Καλογιάννη, τον Αδαμαντίδη και άλλους σπουδαίους και μαγεύτηκα από το εύρος του ταλέντου του.
Επίσης, τον αγάπησα πολύ από τις ιστορίες που μου διηγήθηκαν όχι μόνο ο Μητροπάνος αλλά και όσοι συνεργάτες του γνώρισα για την ευαισθησία του και τον γενναιόδωρο χαρακτήρα του.
ΧΣ: «Σ’αναζητώ στη Σαλονίκη», 17 Μαρτίου στο RadioCity Theatre. H Πέγκυ Ζήνα ερμηνεύει Μάριο Τόκα. Ελπίζω να ακούσω και το «Κιφ».
ΠΖ: Φυσικά θα το ακούσεις. Θα είναι μια εφ’όλης της ύλης παράσταση, Δυστυχώς δεν τον πρόλαβα. Πιστεύω πως θα κάναμε σπουδαία πράγματα μαζί. Κάθε φορά που ερμηνεύω τραγούδια του, πως να στο πω? Νιώθω την ψυχή μου ευτυχισμένη και εύχομαι να είναι και η δίκη του. Ευχαριστώ από την καρδιά μου την γυναίκα του Αμαλία Τόκα και τα παιδιά του που με εμπιστεύτηκαν και σε αυτή τη συναυλία.
ΧΣ: Τον γνώρισες;
ΠΖ: Δυστυχώς όχι. Ήταν η εποχή που είχα αρχίσει να γίνομαι γνωστή και θα ζητούσα ραντεβού μαζί του, και τότε αρρώστησε.
ΧΣ: Μπορείς να ξεχωρίσεις ένα τραγούδι του, ως το πιο αγαπημένο σου;
ΠΖ: Νομίζω θα έλεγα το «Θάλασσες», το οποίο με χτυπάει στην ψυχή κάθε φορά που το ακούω. Φυσικά όλα του τα ζεϊμπέκικα. Με έχει συγκλονίσει, όμως το τραγούδι «Τριανταφυλλιά», που έχει γίνει σε 2 εκτελέσεις. Στην κυπριακή εκτέλεση και στην ελληνική από τον Δημήτρη Μητροπάνο, το «Αγάπη μου άξιον εστί». Κλαίω κάθε φορά που το ακούω.
ΧΣ: Επέτρεψε μου μια υπενθύμιση, προς τον κόσμο που ίσως δεν το ξέρει. Το 2021 είχες κυκλοφορήσει ένα ψηφιακό album, με τραγούδια του Τόκα.
ΠΖ: Τον τραγουδούσα πάντα, και ήθελα τα τραγούδια του να εμπεριέχονται και στο δικό μου ρεπερτόριο. Αυτό της καρδιάς, που με όποιο τρόπο μπορώ το υιοθετώ. Κάθε φορά νιώθω πως δίνω εξετάσεις και το ίδιο θα κάνω και στις 17/3 στη Θεσσαλονίκη.
ΧΣ: Η Θεσσαλονίκη σε ξεχώρισε και σε ανέδειξε πρώτη,
ΠΖ: Εννοείται, για αυτό και παρουσιάζω αυτό το πρόγραμμα πρώτα σε εσάς. Όταν παρουσιάζω κάτι πολύτιμο για μένα, θέλω να το κάνω πρώτα στη Θεσσαλονίκη. Εκεί «γεννήθηκα» καλλιτεχνικά. Είναι η πατρίδα της καρδιάς μου.
ΧΣ: Υπάρχει μια πιο έντονη ανάμνηση από τη Θεσσαλονίκη;
ΠΖ: Όλη η περίοδος στις «Μάσκες». Ήταν η ουσιαστική αρχή μου.
ΧΣ: Λένε για εμάς πως είμαστε «δύσκολο κοινό», άρα κάτι διακρίναμε σε σένα.
ΠΖ: Μα είστε. Και δε το λέω για μένα μόνο, όπου σας είμαι ευγνώμων, αλλά από εσάς ξεκίνησαν και τόσο μεγάλοι καλλιτέχνες.
ΧΣ: Έχεις και ένα πολύ ωραίο νέο τραγούδι. «Τι περιμένεις από μένα» σε μουσική του Γιώργου Θεοφάνους…
ΠΖ…όπου και ο Γιώργος λατρεύει το Μάριο Τόκα. Τον θεωρεί από τους μεγάλους του δασκάλους. Το νέο τραγούδι «Τι περιμένεις από μένα;» σε μουσική του Γιώργου Θεοφάνους και σε στίχους του Θάνου Παπανικολάου. Το αγάπησα…
https://www.youtube.com/watch?v=zkLDLLX7i0s
ΧΣ: Ίσως να περιμένουμε ένα νέο ολοκληρωμένο album;
ΠΖ: Σίγουρα θα έρθουν κι άλλα τραγούδια και από τους δύο.
ΧΣ: Σου λείπει η εποχή του ολοκληρωμένου δίσκου;
ΠΖ: Ναι, μου λείπει. Βρίσκω υπέροχη την διαδικασία απόκτησης ενός δίσκου ως ακροατής. Να πας, να τον αγοράσεις, να τον εξερευνήσεις, να διαβάσεις τους στίχους ή το σημείωμα του καλλιτέχνη…
ΧΣ: Όλα αυτά τα νέα και ταλαντούχα παιδιά, πιστεύεις μπορούν να γράψουν ιστορία δίχως την κλασσική δισκογραφία? Δηλαδή θα μπορούσα να μιλάω με την Πέγκυ που ξεκινάει σήμερα, και 30 χρόνια μετά να τα ξαναπούμε, για όσα κατέκτησε;
ΠΖ: Η υπερπληροφόρηση που έχουμε, μέσω των social media, θεωρώ πως δε βοηθά. Έφερε την πτώση της δισκογραφίας. Όταν σε ένα story κρατάει η πληροφορία, κάποιες ώρες, πόσο να αντέξει ένας δίσκος? Είναι δύσκολο για τα νέα παιδιά, όμως πολλά από αυτά μένουν πιστά στο όνειρο τους. Αν διατηρήσουν αυτή τη πίστη, θα γράψουν τη δική τους ιστορία σίγουρα ως τραγουδιστές. Δεν είμαι σίγουρη για το θέμα ρεπερτορίου. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να γραφτούν σήμερα «μεγάλα» τραγούδια. Μου έλεγε ο στιχουργός, Θάνος Παπανικολάου, σε σχέση με τα συναισθηματικά τραγούδια, πως «Είμαι ρομαντικός, της παλιάς γενιάς και γράφω έτσι. Τι να γράψω για το τι συμβαίνει σήμερα; Δε μου έκανες like στη φωτογραφία που ανέβασα ή τσακωθήκαμε και με έκανες unfollow; Δεν γράφονται αυτά σε σοβαρά τραγούδια».
ΧΣ: Ναι αλλά έχουμε επίγνωση στο τι εποχή ζούμε. Ακούμε και βλέπουμε γύρω μας, τόσα πράγματα. Προσωπικά θεωρώ πως ζούμε σε μια στιγμή, που μπορεί η τέχνη να μιλήσει ουσιαστικά.
ΠΖ: Δε διαφωνώ. Όμως νιώθω πως όταν γίνεται ένα τέτοιο τραγούδι, δεν βρίσκει ανταπόκριση και δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει. Οι αρνητικές ειδήσεις; Η κατάθλιψη μετά την καραντίνα;
ΧΣ: Με εντυπωσίασε ευχάριστα, όταν πριν κάποιους μήνες, ο Λευτέρης Πανταζής, κυκλοφόρησε ένα τραγούδι, το «Μην την αγγίζεις», στο οποίο αναφερόταν στο θέμα της κακοποίησης γυναικών. Με τον τρόπο του, το ύφος του, είπε κάτι σπουδαίο, χωρίς στόμφο.
ΠΖ: Μπράβο του. Δυστυχώς, όμως, θεωρώ πως από καμία πλευρά, δεν δίνεται προτεραιότητα, στα τραγούδια που θέλουν να περάσουν ένα σοβαρό μήνυμα. Το έχω ζήσει.
Έχει κλείσει για αρκετή ώρα το μικρόφωνο, και μοιραζόμαστε σκέψεις με την Πέγκυ Ζήνα, που κρατάμε για εμάς. Ξαναπατάω το Rec.
ΧΣ: Αφήνω τον επίλογο σε σένα, θέλοντας να σε ευχαριστήσω δημόσια για την όμορφη κουβέντα μας.
ΠΖ: Σας περιμένω στις 17 Μαρτίου, σε μία εξαιρετικά σημαντική για μένα συναυλία με τίτλο «Σ’αναζητώ στη Σαλονίκη», όπου θα τραγουδήσω τα σημαντικότερα τραγούδια του Μάριου Τόκα. Ένα τεράστιο ευχαριστώ για όλα. Να έχετε υγεία και φως.
https://www.ticketservices.gr/event/radio-city-peggy-zina-erminevei-mario-toka/?lang=el
