Ο Μάνος Τρυπιάς είναι ένας καλλιτέχνης που δεν φοβάται να πειραματιστεί και να ξεπεράσει τα όρια της μουσικής. Με έναν ιδιαίτερο ήχο που συνδυάζει παραδοσιακά στοιχεία με σύγχρονες επιρροές, έχει καταφέρει να δημιουργήσει τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα στη μουσική σκηνή. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλάει για τις επιρροές του, τη δημιουργική του διαδικασία και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας μουσικός στη σημερινή εποχή. Μέσα από τις απαντήσεις του, αποκαλύπτει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, δίνοντάς μας μια βαθύτερη ματιά στον κόσμο του.
Νέο album με τίτλο «Σε φόντο Ερυθρό». Ποια ήταν η κύρια έμπνευση πίσω από το νέο σου άλμπουμ;
Κύρια έμπνευση ήταν και παραμένει η ίδια η ζωή. Ότι βίωσα τα τελευταία χρόνια. Οι ήττες, οι νίκες, οι φόβοι, οι έρωτες, οι απώλειες, η κοινωνία που μοιάζει να γκρεμίζεται και να ξαναχτίζεται κάθε μέρα. Το “Σε φόντο Ερυθρό” είναι ένας δίσκος γεμάτος αλήθειες – χωρίς φίλτρα. Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος. Κόκκινο το χρώμα του πάθους, του κινδύνου, της αγάπης, του αίματος.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετώπισες κατά τη δημιουργία αυτού του άλμπουμ;
Μεγαλύτερη πρόκληση παραμένει το να κρατώ ζωντανή την πίστη μου σε αυτό που κάνω. Να μην αφήνω τις αμφιβολίες, την κούραση, την ανασφάλεια, να με “ρίξουν”. Να συνεχίσω – ακόμα κι όταν έμοιαζε μάταιο – ακόμα κι όταν έπρεπε να παλέψω με τον χρόνο, το χρήμα, την καθημερινότητα. H δημιουργία έχει δυσκολίες και “στάδια”. Να βρω τον ήχο που με εκφράζει, να είμαι αληθινός στους στίχους, να δίνω στα τραγούδια τον χώρο που απαιτούν. Όλα αυτά, ενώ παράλληλα οφείλω να επιβιώσω, να συντηρώ την οικογένειά μου και να μην χάσω την ουσία.
Από το «Φράχτες και Σύνορα», πώς εξελίχθηκε ο ήχος σου σε αυτό το νέο άλμπουμ;
Το “Φράχτες και Σύνορα” είναι μια κραυγή. Ένα άλμπουμ γεμάτο ένταση και ηλεκτρισμό, θυμό, αγωνία, κάτι σαν διαρκής διαμαρτυρία. Στο “Σε φόντο Ερυθρό” ο ήχος μου εξελίχθηκε κι εγώ μαζί του. Δεν έπαψε να έχει ενέργεια, αλλά ωρίμασε. Έγινε πιο ατμοσφαιρικός, πιο κινηματογραφικός, έγινε πολυεπίπεδος. Υπάρχουν στιγμές που ξεσπά, αλλά και στιγμές που σου ψιθυρίζει. Οι ενορχηστρώσεις έχουν μεγαλύτερο βάθος, τα τραγούδια είναι πιο προσωπικά. Είναι ένας δίσκος που περιλαμβάνει τις εμπειρίες των τελευταίων ετών, τις αλλαγές και τις αντοχές μου. Αν το “Φράχτες και Σύνορα” ήταν μια φωτιά που καίει, το “Σε φόντο Ερυθρό” είναι οι φλόγες που διαμορφώνουν το σχήμα της.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι στο νέο σου άλμπουμ που έχει ιδιαίτερη σημασία για σένα; Αν ναι, ποιο είναι και γιατί;
Το “Δε μπορεί να μιλήσει κανείς” είναι το τραγούδι που κουβαλάει μέσα του όλη την ουσία αυτού του δίσκου. Είναι ένα κομμάτι που βγήκε από βαθιά ανάγκη, δεν γράφτηκε απλώς για να υπάρχει. Μιλάει για τη σιωπή, για όλα αυτά που νιώθουμε αλλά δεν λέμε, είτε από φόβο, είτε γιατί κανείς δεν είναι εκεί να τα ακούσει. Κραυγή, μέσα στη σιωπή. Αντιπροσωπεύει το πώς νιώθω απέναντι σε ό,τι ζούμε, αλλά και το πώς – πολλές φορές – αναγκάζουμε τους εαυτούς μας να “καταπιούμε” όσα πραγματικά θέλουμε να πούμε.
«Αυτή η Φωνή» ένα τραγούδι που ήταν ο προπομπός του νέου σου δίσκου. Πως προέκυψε η συνεργασία σου με τον Γιώργο Δημητριάδη στο συγκεκριμένο τραγούδι;
Η συνεργασία με τον Γιώργο Δημητριάδη ήταν ένα πολύτιμο δώρο. Συναντηθήκαμε μέσω του Ανδρέα Καραγιαννίδη, στιχουργό του “Αυτή η Φωνή” και ο Γιώργος έγραψε την μουσική. Του έδωσε “ζωή” δηλαδή. Πρόσθεσε φωνητικά, έβαλε ψυχή, γεγονός που σημαίνει πολλά για μένα. Είναι ένας καλλιτέχνης που θαυμάζω και αυτό που μου πρόσφερε δεν το θεωρώ δεδομένο. Ευγνώμων για πάντα λοιπόν, γιατί αυτός που σου δίνει ένα τραγούδι, σου δίνει κάτι απ’ τον εαυτό του.
Τα τελευταία χρόνια ζεις και δημιουργείς στην Κρήτη. Η παραδοσιακή κρητική μουσική και ο τρόπος ζωής της τοπικής κοινωνίας έχει επηρεάσει την δημιουργική σου γραφή; Πόσο “Rock” είναι η Κρήτη;
Η Κρήτη είναι rock από μόνη της. Έχει κάτι το ωμό, το αδάμαστο, κάτι που δεν μπαίνει σε καλούπια και αυτό είναι η ουσία. Δεν είναι θέμα ήχου, είναι θέμα στάσης ζωής και έχω επηρεαστεί αναπόφευκτα. Όχι τόσο σε επίπεδο παραδοσιακού ήχου, αλλά στον τρόπο που βλέπω τη μουσική και την δημιουργία.
Στην Κρήτη η μουσική δεν είναι απλά ψυχαγωγία, είναι βίωμα, ανάγκη, έκφραση. Οι μαντινάδες, ο τρόπος που στήνονται τα γλέντια, η αμεσότητα με την οποία τραγουδάει ο κόσμος – όλα αυτά έχουν περάσει, έστω και ασυνείδητα, στη γραφή μου. Δεν γράφω κρητικά, αλλά γράφω με την ελευθερία που έχει αυτή η μουσική, καθώς εδώ ζω, δημιουργώ και πορεύομαι. Άλλωστε το rock, αν μη τι άλλο, είναι ακριβώς αυτό: ελευθερία.
Στην σύγχρονη μουσική Ελληνική πραγματικότητα πιστεύεις ότι έχει «ρόλο» η Ελληνική rock και ποιος πρέπει να είναι αυτός;
Αν εξακολουθεί να προκαλεί συναίσθημα, αν ταρακουνάει έστω και έναν άνθρωπο, τότε είναι ζωντανή και κάνει αυτό που πρέπει. Δεν χρειάζεται να βρει ρόλο – ο ρόλος της ήταν πάντα εκεί. Το θέμα είναι εάν και κατά πόσο τον υπηρετούμε εμείς.
Ποιοι καλλιτέχνες πιστεύεις ότι έχουν επηρεάσει την μουσική σου και ποια είναι τα 5 πιο αγαπημένα άλμπουμ σου;
Νικόλας Άσιμος, Παύλος Σιδηρόπουλος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Αφοι Κατσιμίχα, Θάνος Μικρούτσικος σίγουρα κι από άλμπουμ κάμποσα παραπάνω όπως, Σταυρός του Νότου, Φλου, Διαίρεση, Μπαράκια, Ζεστά ποτά, Κάγκελα παντού, Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι κ.α.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχεδία και ποιες live εμφανίσεις έχετε προγραμματισμένες αυτό το διάστημα για την παρουσίαση του νέου σου άλμπουμ;
Χανιά, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, 1, 23 και 24 Μαρτίου αντίστοιχα.
Μάνος Τρυπιάς – Σε Φόντο Ερυθρό (Album)
Κυκλοφορεί από την Plus Rec | Διανομή: Panik Records
Ακούστε το Album “Σε Φόντο Ερυθρό” στο YouTube https://bit.ly/3CtjbhT
New Radio Single «Μάτια Μου» | YouTube Link: https://youtu.be/4tQrSNA2W_M
“Σε Φόντο Ερυθρό” (Album) Buy/Stream here:
Spotify: https://spoti.fi/3WCyj3l
iTunes/Apple Music: https://apple.co/4h1WsIV
Deezer: https://bit.ly/4juvStD
Amazon Music: https://amzn.to/4jyXRIM
