Συνέντευξη στο Χρήστο Σατανίδη
35 χρόνια Kαίτη Γαρμπή. Κάνουμε μαζί της μια αναδρομή και μερικές στάσεις για να λύσουμε απορίες.
Καίτη ή αλλιώς Καιτούλα – τελικά, ίσως αυτή να είναι και η μεγαλύτερη κατάκτηση της. Πως παρόλα τα ρεκόρ πωλήσεων, τις αμέτρητες επιτυχίες, τις sold out εμφανίσεις, τη διαχρονικότητα, η αγάπη του κόσμου και η οικειότητα που νιώθει για την ίδια, την καθιστά ως την «Καιτούλα» του. Και πόσο λάθος να κάνει το πολυπληθές κοινό της, όταν αυτή η ειλικρινής αγάπη μετρά 35 χρόνια;
Πολλά από τα κομμάτια της καριέρας της Καίτης Γαρμπή είναι γνωστά σε όλους. Θέλησα μέσα από την κουβέντα μας, και το αφιέρωμα, να σταθούμε σε στιγμές, λιγότερο γνωστές.
Η ιστορία της Καίτης Γαρμπή στη μουσική, θα ξεκινήσει από πολύ νωρίς, όταν η αδερφή της, Λιάνα, κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό τραγουδιού, και η Καίτη από περιέργεια άρχισε να πηγαίνει μαζί της, σε μαθήματα τραγουδιού.
Από μικρές, ως αδερφές Γαρμπή ξεκίνησαν την καριέρα τους, σαν παιδιά θαύματα, ενώ το 1975, θα κυκλοφορήσουν το πρώτο 45άρι δισκάκι τους, με 2 τραγούδια του Αλέκου Χρυσοβέργη, από τη Μίνος.
Όταν η Λιάνα Γαρμπή, αποφασίζει να σταματήσει το τραγούδι, η Καίτη θα συνεχίσει μια μοναχική πλέον πορεία, όμως πλάι σε μεγάλα ονόματα όπως ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Χάρρυ Κλυνν, η Ελπίδα, ο Γιάννης Πάριος.
Τραγουδούσα περισσότερο pop τραγούδια στο πρώτο μέρος και στο δεύτερο τραγούδια της εποχής και παλιά λαϊκά. Το μεγαλύτερο κομμάτι, ήταν με τραγούδια λαϊκών τραγουδιστών. Μοσχολιού, Βάνου, Διαμάντη, Πάριος, Αλεξίου, Διονυσίου, Καζαντζίδης. Μεγάλα τραγούδια, μεγάλων τραγουδιστών.
Κάτι που ίσως δε ξέρει ο κόσμος, είναι πως από πολύ νωρίς στη δισκογραφία, κρατούσες τις απαιτητικές δεύτερες φωνές και σπουδαίες δουλειές, όπως “στη Λεωφόρο της αγάπης” του Μάριου Τόκα αλλά και πολλές του Γιάννη Πάριου. Αυτό το ταλέντο το ανακάλυψε πρώτος ο Πάριος;
Αυτό το ανακαλύψαμε, όταν ήμασταν 5χρονα παιδάκια με την αδερφή μου και τραγουδούσαμε στην ταράτσα του σπιτιού μας και αργότερα σε παιδικές τηλεοπτικές εκπομπές. Και οι δύο κάναμε δεύτερες φωνές και είναι χάρισμα έμφυτο, δε μαθαίνεται. Ο σπουδαίος Γιάννης Πάριος, με τίμησε, λέγοντας πως μαζί με τη Μαρινέλλα και τη Λίτσα Διαμάντη, είμαι κι εγώ που έχω το ταλέντο αυτό.
Η πρώτη εμφάνιση στη δισκογραφία, θα γίνει με τη συλλογή «Τα Δέκα Δεκάρια» και η πρώτη επιτυχία με το τραγούδι «Στο Σαν Τροπέ» είναι γεγονός.
Η είσοδος σου στη δισκογραφία, θα γίνει με ένα καθαρά pop album, την “Πρόβα”. Ξέρουμε ότι η pop τότε, ήταν στις δόξες της, από την άλλη όμως το ηχόχρωμα σου, ήταν πάντοτε πιο λαϊκό. Θυμάσαι τότε πως είχατε πάρει την απόφαση για ένα τέτοιο ξεκίνημα και πως φανταζόσασταν με τους συνεργάτες σου το μέλλον; Είχες λόγο στην επιλογή του ρεπερτορίου τότε;
Ναι είχα. Ακούγαμε με τον παραγωγό μου, Γιάννη Δουλάμη τα τραγούδια και μαζί αποφασίζαμε, για το υλικό του δίσκου. Η εποχή τότε ζητούσε pop, κι εγώ είχα την ευελιξία στη φωνή μου, να τραγουδάω με την ίδια ευκολία τα pop ή τα λαϊκά τραγούδια. Το καθένα, με τον τρόπο που του ταίριαζε.
Η Καίτη, δήλωνε πάντα, πως χαιρόταν που η επιτυχία ερχόταν σιγά σιγά. Κάθε επόμενη δισκογραφική δουλειά ή εμφάνιση, είχε μεγαλύτερη, αλλά όχι απότομη επιτυχία. Μέχρι το 1992, όπου με το δίσκο «Του Φεγγαριού αναπνοές», και κυριώς το θρίαμβο του «Πές΄το μ’ένα φιλί», η Καίτη αποκτά πλέον σημαντική δύναμη τόσο στη δισκογραφία αλλά και στις ζωντανές εμφανίσεις, και γίνεται η πρωταγωνίστρια στα σχήματα.
“Ανέβηκα σκαλί σκαλί, τίποτα δεν ήρθε ξαφνικά στην καριέρα μου. Ο πρώτος δίσκος, η πρώτη συνεργασία, ο δεύτερος δίσκος, κι άλλη σωστή συνεργασία και συνέχισα έτσι, οπότε το 1992 ένιωσα έτοιμη, να πάρω την ευθύνη του πρώτου ονόματος στην πλάτη μου. Πίστεψα στον ευατό μου, ονειρεύτηκα το καλύτερο, και ξεκίνησα με ενθουσιασμό και ευγνωμοσύνη, γιατί ήθελα, ένιωθα, έπρεπε να ανταποδώσω την αγάπη του κόσμου, που με έβαλε σε αυτή τη θέση. Αυτό κάνω μέχρι σήμερα”.
Έχει προηγηθεί μια τεράστια επιτυχία που σε εκτόξευσε. Θυμάσαι τότε, να επικρατεί “πανικός” για να βρεθεί τραγούδι, ανάλογης δυναμικής ή από τότε είχες την ψυχραιμία, που φάνηκε να έχεις στην πορεία;
Ήμουν πάντα ψύχραιμη, και τότε και τώρα, και ποτέ εμμονική με την καριέρα μου. Ούτε τότε, ούτε τώρα. Μετά το «Πες το μ’ ένα φιλί», ζητήσαμε τραγούδια από τον Νίκο Τερζή, μιας και εκείνος μου είχε δώσει τη μεγάλη επιτυχία.
Ο Νίκος πήγε τραγούδια στον παραγωγό μου,Γιάννη Δουλάμη, τα οποία δεν άκουσα ποτέ και πρόσφατα – 31 χρόνια μετά – έμαθα πως κρίθηκαν ακατάλληλα για μένα. Τραγούδια που έγιναν τεράστιες επιτυχίες, με άλλους συναδέλφους. Ήταν σοκαριστικό, στεναχωρέθηκα. Παρόλα αυτά, ένα χρόνο μετά το δίσκο «Του φεγγαριού αναπνοές», ο παραγωγός μου με «αποζημίωσε», γιατί βρήκε το Φοίβο, τον έβαλε στον επόμενο δίσκο μας «Ως τον παράδεισο», κι έτσι ο Φοίβος μπήκε στη ζωή μου και στην καρδιά μου και μαζί φτάσαμε στην κορυφή.
Με τον Φοίβο
Θέλω να μιλήσουμε για το Φοίβο. Είναι γνωστό σε όλους, που μαζί με τον τότε παραγωγό σου Γιάννη Δουλάμη, τον εμπιστευτήκατε και του δώσατε τη μερίδα του λέοντος στο δίσκο “Ως τον Παράδεισο”. Δεν υπήρξε καθόλου προβληματισμός ως προς αυτό; Κακά τα ψέματα, ένα μεγάλο όνομα πάντα βοηθά και στην περίπτωση σας, στηριχτήκατε σε ένα ολόφρεσκο παιδί, χωρίς -τότε- δύναμη στα πράγματα.
Δεν στηριχτήκαμε στο Φοίβο. Είχαμε ανοιχτό μυαλό και μας άρεσε να δοκιμάζουμε, να πειραματιζόμαστε με φρέσκους ήχους, από καινούργια παιδιά. Το κάναμε και σε προηγούμενους δίσκους, δηλαδή να έχουμε τραγούδια και από μεγάλα ονόματα αλλά και από καινούργια ονόματα. Το κάναμε και στο μέλλον.
Δώσαμε στο Φοίβο κατευθυντήρια γραμμή, ένα τραγούδι «σαν το τάδε». Μας έφερε το «Ως τον παράδεισο» και ενθουσιαστήκαμε. Ύστερα ήρθαν και τα «Ναι, υπάρχω εγώ, Ακούω την καρδούλα σου, Η αγάπη μας» και αισθανθήκαμε πως μαζί του έχουμε μέλλον. Και δικαιωθήκαμε.
Η συνέχεια με τον Φοίβο είναι πλέον πασίγνωστη. Θέλω να σε ρωτήσω για τους επόμενους δίσκους. Ο Φοίβος δηλώνει πάντα, πως γράφει κάθε φορά πάνω στον τραγουδιστή. Θυμάσαι να του ζητάς συγκεκριμένα πράγματα; Υπάρχουν τραγούδια του που απέρριψες και ίσως τα ακούσαμε με άλλη φωνή; Και τέλος, με εξαίρεση το «Κάτι», που έχεις πει, πως το φοβήθηκες, υπήρξε άλλο τραγούδι του, με το οποίο διαφώνησες αλλά δέχτηκες να πεις τελικά;
Από το «Ως τον παράδεισο» και μετά, δεν του ζήτησα κάτι συγκεκριμένο. Ούτε απέρριψα ότι μου έγραφε, γιατί έγραφε επάνω μου και μου άρεσαν όλα. Όσο για το «Κάτι», όχι δεν το φοβήθηκα, απλά όταν το άκουσα είπα πως είναι τεράστια επιτυχία, αλλά αρνήθηκα να το πω, γιατί θεώρησα πως ταίριαζε σε άλλους «ύφους» τραγουδίστρια.
Εβρισκα προκλητικούς τους στίχους και είπα πως δεν μπορώ να το υποστηρίξω, είναι «κόντρα ρόλος». Και εκεί μου είπε, πως αυτή θα ήταν η επιτυχία του τραγουδιού και πως μόνο εγώ θα μπορούσα να το πω, χωρίς να φανεί φτηνό.
Είχε τον τρόπο να με πείθει πάντα αυτό, το υπερταλαντούχο παιδί αν και τότε τσακωθήκαμε εξαιτίας του «ακατάλληλου» στίχου που είχα ζητήσει να αλλάξει και δεν το έκανε. Όταν πήγαινα στο studio να το τραγουδήσω, πάντα άφηνα κενό εκείνο το σημείο, και μέσα στις τόσες φορές που το είπα, μια φορά ψιθύρισα το στίχο και το «έκλεψε». Όμως, Περασμένα ξεχασμένα κι όλα καλά. Με το Φοίβο γράψαμε ιστορία με χρυσές και πλατινένιες σελίδες μόνο.
Aπό το κλιπ «Ξυπόλητη χορεύω»
Και ενώ η συνεργασία με το Φοίβο, είχε ήδη ξεκινήσει δυναμικά, το 1994 κυκλοφορεί το «Ατόφιο Χρυσάφι». 5 τραγούδια του Φοίβου και 5 του σπουδαίου Κώστα Τουρνά. Ο Τουρνάς θα χαρίσει υπέροχα τραγούδια και μεγάλες επιτυχίες στην Καίτη. Αν και η ιστορία θα με διαψεύσει, η σύμπραξη ενός μεγάλου δημιουργού, που είχε ταυτιστεί και με το κοινωνικό ρεπερτόριο, και μιας, όλο και πιο πολύ ανερχόμενης λαϊκής τραγουδίστριας, θεωρώ πως είχε μεγάλο ρίσκο.
“Ρίσκο ο Κώστας Τουρνάς; Εγώ ήμουν φαν του από το γυμνάσιο, ο Κώστας είναι τα νιάτα μου, η εφηβεία μου. Πριν κάποιο διάστημα μάλιστα, του είπα πως θέλω να διασκευάσω τραγούδια του, όπως «Η φλέβα» , ένα συγκλονιστικό τραγούδι που περνάει και κοινωνικό μήνυμα.
Ή τα «Λευκά φτερά», ένα σπουδαίο τραγούδι, και το καλύτερο ροκ album για μένα. Δουλέψαμε μαζί, όταν ήμουν μικρή, με ήξερε και έτσι προέκυψε η συνεργασία μας. Με τον Κώστα, δε στόχευα στην εμπορικότητα, αλλά στο προσεγμένο τραγούδι. Και σαν στίχο (όχι εύκολο), και σαν σύνθεση. Το «Ξυπόλητη χορεύω» είχε βραβευτεί ως το καλύτερο λαϊκό τραγούδι της χρονιάς 1995, και ο δίσκος «Ατόφιο χρυσάφι», όπου ήταν 5 τραγούδια του Κώστα και 5 του Φοίβου, βραβεύτηκε ως ο καλύτερος δίσκος”.
Με τον Κώστα Τουρνά
Μεγάλο θάρρος όμως είχαν και οι αποστάσεις των δίσκων σου. Τότε τα μεγάλα ονόματα, βγάζανε δίσκο κάθε 11 ή 12 μήνες, ενώ εσύ, στο απόλυτο peak σου, έβγαζες δίσκους με διαστήματα 1,5 χρόνου τουλάχιστον.
Εβγαζα όποτε είχα να πω κάτι, όχι όποτε έπρεπε. Όποτε ένιωθε η ψυχή μου την ανάγκη να επικοινωνήσει.
«Χαμένα, Θα μελαγχολήσω, Περασμένα Ξεχασμένα, Ευαισθησίες, Ιεροσυλία, Τρυφερότητα, κλπ», έχουν καθιερώσει πλέον την Καίτη Γαρμπή, σαν την κορυφαία δύναμη, στο σύγχρονο λαϊκό τραγούδι.
Θα προκαλέσει έκπληξη, η συνεργασία με τον Φοίβο Δεληβοριά, σε μια εποχή του οι κόντρες περί «Ποιοτικού και εμπορικού» τραγουδιού, κρατούσαν γερά. Αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το εξαιρετικό ζεϊμπέκικο «Ο άντρας της ζωής μου».
Και ενώ η ίδια βρίσκεται στην κορυφή, αποφασίζει πως η μητρότητα είναι ότι σημαντικότερο για την ίδια. Έτσι, αποφασίζει να κάνει ένα διάλλειμα στην καριέρα της για να καταφέρει να αποκτήσει το πολυτιμότερο «Δώρο Θεού» στη ζωή της. Το Δημήτρη της.
Εμείς όμως, επειδή μιλάμε για μουσική, θα μιλήσουμε για το δίσκο «Δώρο Θεού». Έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας της, με τραγούδια των Γ. Θεοφάνους, Α.Βαρδή, Χ. Νικολόπουλου κ.α.
“Δώρο Θεού”. Μεγάλη στάση εδώ. Ο πιο λαϊκός δίσκος σου, που, τουλάχιστον οι πιο πολλοί θαυμαστές σου, ξεχωρίζουν ως τον πιο αγαπημένο τους και το πιο αδικημένο στην πορεία σου. Εσύ έγκυος, δεν μπορείς να τον στηρίξεις ιδιαίτερα, μετά από μια συνεργασία-δυναμίτη με το Φοίβο, με νέους για σένα συνεργάτες, και σίγουρα, ρεπερτόριο πιο… βραδύκαυστο.
Είχα πολύ όμορφα τραγούδια στα χέρια μου και ήθελα να τα πω. Ο τότε διευθυντής της εταιρίας μου, και πολύ αγαπημένος μου φίλος, μέχρι σήμερα, Δημήτρης Γιαρμενίτης, δε συμφωνούσε με αυτήν την επιθυμία μου. Από τη μεριά μου, όντας έγκυος, δε μπορούσα να κάνω τίποτα για το promotion του δίσκου και για τον ίδιο λόγο και η Sony, δεν ήθελε να επενδύσει σε αυτόν το δίσκο. Εγώ επέμεινα, το πίστεψα, αγάπησε ο κόσμος τα τραγούδια και ο δίσκος έγινε πλατινένιος.
Τότε με αυτόν το δίσκο, υπήρχε η αίσθηση πως θα έκανες «στροφή» σε ακόμα πιο λαϊκούς δρόμους και ίσως λιγότερο «εμπορικούς». Είχε προηγηθεί και η συνεργασία με τον Φοίβο Δεληβοριά. Ειλικρινά θυμάσαι τότε να ήθελες όντως ένα άνοιγμα σε πιο καθαρά λαϊκά μονοπάτια;
Ήθελα πάντα, να τραγουδάω ωραία τραγούδια. Αυτό έψαχνα από την αρχή της καριέρας και πάντα φρόντιζα να διαλέγω τραγούδια με στίχο, που με άγγιζε. Τα λαϊκά τραγούδια, έχουν πιο «βαθύ» στίχο και πάντα μου άρεσαν περισσότερο, και για αυτό με το «Δώρο Θεού» στράφηκα σε πιο λαϊκό ρεπερτόριο.
Εκεινη την περίοδο, σε αρκετές συνεντεύξεις της, μιλούσε πάντα με θαυμασμό για σένα η Χάρις Αλεξίου. Εσύ επίσης είχες δηλώσει πως ήθελες να της ζητήσεις τραγούδι και πως σου λέγανε, άνθρωποι του κύκλου της, “κάντο και θα γίνει”. Τελικά αυτό γιατί δεν έγινε; Φοβήθηκες να το ζητήσεις; Αν ναι γιατί;
Ναι, δίστασα, ντράπηκα, γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Δυσκολεύομαι μέχρι και σήμερα να ζητήσω χάρη και αυτό φαίνεται δε θα αλλάξει ποτέ.
Θα ακολουθήσει ο μεγάλος θρίαμβος με το «Κάτι», που σε ελάχιστες εβδομάδες, πούλησε 200.000 αντίτυπα. Και ενώ θα περίμενε κανείς, η συνέχεια να απαιτεί ένα τραγούδι ανάλογης δυναμικής, η Καίτη θα κάνει και πάλι την ανατροπή. Κυκλοφορεί το «Τι θέλουνε τα μάτια σου», ένα τραγούδι με ροκ στοιχεία, του συγκροτήματος Exis.
“Ένιωθα προς ρισκάρω εκ τους ασφαλούς. Έκανα ανατροπές πάντα, και έτσι χρόνο με το χρόνο, δίσκο με το δίσκο «εκπαίδευσα» το κοινό, να θεωρεί δεδομένο πως θα κάνω την υπέρβαση”.
Θα κυκλοφορήσει, μαζί με τους 667, ένα από τα πιο όμορφα και ιδιαίτερα τραγούδια της καριέρας της, το «Αεράκι».
Η Καίτη συνεχίζει την πορεία της, άλλες φορές με μεγάλη επιτυχία και άλλες όχι με την προσδοκώμενη. Σε ποιον καλλιτέχνη άλλωστε, παγκοσμίως δεν έρχεται κάποια στιγμή μια κάμψη;
Η ίδια όμως, είναι ίσως η μόνη που θα την παραδεχτεί. «Κάποια στιγμή ένιωσα να βαριέμαι να κάνω πράγματα» είχε δηλώσει παλαιότερα. Αναγνωρίζει ευθαρσώς ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως είχε συνηθίσει. ‘Όμως η ίδια, αντί να κάνει κινήσεις πανικού, θα συναντηθεί μουσικά με τον σπουδαίο δημιουργό Νίκο Αντύπα. Προσωπικά δε θα μιλήσω για κάποια «στροφή», αλλά για μια εξέλιξη στην διαδρομή της.
Το 2008 θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τους album «Καινούργια εγώ», όπου θα γνωρίσει επιτυχία. Όμως όσο η ίδια έδειχνε να θέλει να εξελιχθεί όλο και περισσότερο, πολλοί από τους παλαιότερους συμμάχους της, δεν τη στηρίζουν. Θα επιμείνει σε αυτό που έχει διαλέξει η ψυχή της. Θα κάνει το δεύτερο δίσκο με τον Νίκο Αντύπα «Παζλ», με δική της παραγωγή και δίχως τη στήριξη, ουσιαστικά κανενός.
Πραγματικά μια κορυφαία συνάντηση, με ένα σπουδαίο δημιουργό.
Και σπουδαίο άνθρωπο! Κάναμε παρέα με τον αγαπημένο μου αυτόν άνθρωπο, μιλούσαμε ατέλειωτες ώρες για πολλά θέματα, γελούσαμε πολύ… Κάποια μεγάλη καλλιτέχνις της δικής του πλευράς, σπουδαία όντως, ήρθε στο στούντιο για να ακούσει τι κάνουμε και στο τέλος της ηχογράφησης μας έδωσε τα εύσημα για το πόσο ταίριαξε η φωνή μου με τη μουσική του Νίκου και πόσο καλά έκανε που έγραψε τραγούδια πάνω στη φωνή μου αλλά και πόσο αρχοντικά τραγουδάω τα λαϊκά. Η επίσκεψη έγινε όταν τραγουδούσα το χασάπικο «Όλα στα ζήτησα».
Ο Νίκος μετά από αυτό, ενθουσιασμένος ζήτησε από τη συνάδερφο, να μοιραστούμε ενα τραγούδι του και η απάντηση ήταν αρνητική γιατί «πολύ καλή η Καιτάρα, αλλά Νίκο μου, κάπου υπάρχει και ένα όριο»… Όσο για τα ραδιόφωνα, ο Νίκος όταν μιλούσε με τους δικούς του, του έντεχνου, η απάντηση ήταν πως προσωπικά διασκεδάζουν φουλ με τα τραγούδια της Καιτούλας αλλά στο ραδιόφωνο δεν παίζουν Γαρμπή.
Η δε εταιρία όταν μιλούσε με τους άλλους του εμπορικού, απαντούσαν πως αυτή η «καινούργια η έντεχνη Γαρμπή» δεν ταίριαζε πλέον με το ύφος του σταθμού! Όλο λάθος! Όταν δε επέστρεψα στα νυχτερινά κέντρα, πίστευα πως τώρα που έχω κάνει παραπάνω πράγματα θα έχω και την ανάλογη αντιμετώπιση. Αντ αυτού, οι επιχειρηματίες με «καλωσόρισαν» ως την Καίτη Γαρμπή που έκανε comeback μετά από τόσο καιρό που «έλειπε». Έπρεπε προς μεγάλη μου έκπληξη και απογοήτευση να επαναπροσδιορίσω ποια ήμουν, γιατί όλα τα ωραία πράγματα που στο μεταξύ εγώ έκανα εκείνη την εποχή, όπως οι παραστάσεις στο σινεμά το Cosmopolis, για κείνους ήταν μια παύση.
Πιστεύεις ότι τελικά και το κοινό ευθύνεται που δε δίνει ,εύκολα ευκαιρίες σε τραγουδιστές να δοκιμάσουν και σε άλλα πράγματα, πέρα από αυτά στα οποία σας έμαθαν και αγάπησαν;
Το κοινό εμένα με στήριζε όλα τα χρόνια σε ότι κι αν έκανα! Αγάπησε τα τραγούδια του Νίκου Αντύπα, το «Καινούργια Εγώ» και όλο το «Παζλ». Θεωρώ πως ο κόσμος θέλει την πρόταση από τον καλλιτέχνη που αγαπάει, θέλει να μην επαναπαύεται στα ίδια και τα ίδια.
Απλά η δική μου η επιλογή να τραγουδήσω ένα συνθέτη τόσο διαφορετικό από το δικό μου ρεπερτόριο, έγινε πολύ γρήγορα, χωρίς να προετοιμάσω, να προλάβω να εκπαιδεύσω αν θέλεις το κοινό μου γι αυτό. Δεν ήταν μια νέα κατάσταση εξέλιξης ρεπερτορίου. Ήταν μία μετάβαση, ένα πέρασμα, να φτάσω από ένα μέρος σε ένα άλλο και εκείνη τη στιγμή δεν υπολόγισα καλά την απόσταση η οποία ήταν μεγάλη.
Η εμφάνιση στην επετειακή συναυλία, για τα 20 χρόνια δισκογραφίας του Φοίβου, θα ανατρέψει τα πράγματα. Η παρουσία της, προκαλεί πανικό στον κόσμο, και το θέμα συζήτησης γύρω από αυτήν τη συναυλία, ήταν η υποδοχή του κόσμου στην ίδια, σαν ένα μήνυμα, πως «Μας έλειψες». Το μήνυμα ήταν τόσο ηχηρό και έτσι το 2013, δίπλα στο Γιώργο Μαζωνάκη και με την τεράστια επιτυχία που θα γνωρίσουν τα «Ανεμοδαρμένα ύψη», η Καίτη επιστρέφει, πιο ώριμη, πιο αποφασισμένη και πιο σίγουρη για τον εαυτό της.
11 χρόνια μετά, κάθε σχήμα, κάθε συναυλία, είναι sold out, νέες κυκλοφορίες της κάνουν εκατομμύρια θεάσεις και streamings, και η ίδια απολαμβάνει να βλέπει πως ακόμα και οι σημερινοί έφηβοι, την αγαπάνε και τη στηρίζουν.
Αν η Καίτη Γαρμπή, του 2024, είχε απέναντι της την 15χρονη Καίτη, τι θα τι συμβούλευε;
Να μην είναι τόσο ευκολόπιστη και καλοπροαίρετη. Έτσι θα της κέρδιζα πολύτιμο χρόνο, περισσότερη καλή διάθεση, λιγότερη απογοήτευση και ακριβή ψυχική ηρεμία!
35 χρόνια Καίτη λοιπόν. Πως να αμφισβητήσεις την ιστορία και τη διαχρονικότητα; Πως μένεις 35 χρόνια δίχως αγάπη από τον κόσμο; Δίχως σημαντικό ρεπερτόριο και υπέροχες ερμηνείες.
Προσωπικά θα ευχηθώ στην ίδια, να τραγουδάει, όσο ακόμα το έχει ανάγκη η ψυχή της. Εξάλλου οι «Ευαισθησίες» της, έχουν χαραχτεί βαθιά μέσα μας.
