Συνέντευξη στην Χρύσα Πλιάκου/ Φωτογραφίες: Nekti
Η Βάσω Γουλιελμάκη, είναι γνωστή από πολλές σειρές ανά τα χρόνια, με τελευταία της συμμετοχή τώρα στην επιτυχημένη σειρά του Alpha “Η κατάρα της Τζέλα Δελαφράγκα”. Σήμερα, αυτό που τη φέρνει για λίγο εδώ, είναι η παράσταση “Στο τσακ”, που πρωταγωνιστεί, της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Η ίδια γεννήθηκε στην Κρήτη αλλά από πολύ μικρή μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη, οπότε η συζήτηση γίνεται αμέσως πιο οικεία. Πόζαρε με το μπλε της πουλόβερ μέσα στο Ράδιο Σίτυ, μας μίλησε για τη σάτιρα και τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά φυσικά και για την παράσταση “Στο τσακ”.
Κυρία Γουλιελμάκη, μια παράσταση σας φέρνει στην πόλη μας και “στο τσακ” σας προλάβαμε.
Στο τσακ, στο τσακ με προλάβατε, λίγο πριν μπω, να αγοράσω τα καλύτερα τρίγωνα της πόλης από το πιο γνωστό μαγαζί.
Πώς σας φαίνεται η Θεσσαλονίκη τώρα που δε ζείτε και εδώ…
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πάρα πολύ ωραία πόλη, την λατρεύω και πιστεύω, αυτό που προαναφέραμε δεν μπορεί, να γίνει, γιατί είναι μια πόλη ανθρώπινη και εγώ τουλάχιστον κατεβαίνω κάτω στο κέντρο, όπου μένω και θα δω και δέκα φίλους.
Οπότε πιστεύω δεν θα αντιμετώπιζα ένα τέτοιο πρόβλημα μοναξιάς, ώστε να απευθυνθώ σε πλατφόρμες επικοινωνίας. Είναι μια ζεστή πόλη. Τους φίλους και τους γνωστούς σου δεν τους χάνεις. Μια βόλτα θα κάνω και τους βλέπω όλους. Καμία σχέση με την Αθήνα. Εδώ άλλωστε είναι και όλοι μου οι συγγενείς και φίλοι και κάθε γωνιά είναι και μία ανάμνηση μου.
Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο σας!
Εχω τον ρόλο, που όπως λέει και η Δήμητρα είμαι αυτή, που μοιράζει τα χαρτιά. Η Βασιλικη είναι μια γυναίκα πολύ συντηρητική. Δεν σκέφτεται ποτέ την απάτη, τη μοιχεία και είναι ταγμένη στον άντρα της και ευτυχισμένη στον γάμο της.
Όμως όλα αυτά έρχονται, να γίνουν άνω κάτω, όταν μπερδεύονται διάφορα παράνομα ζευγάρια, που διεκδικούν το σπίτι του ζευγαριού. Εγώ και ο Κώστας Αποστολάκης είμαστε οι κύριοι του σπιτιού και τα παράνομα ζευγάρια είναι τρία.
Ο φίλος του Απόστολου Σεβαστού, που θέλει, να φέρει το παράνομο φλερτ του και η φίλη μου, όπου θέλει και αυτή, να φέρει το παράνομο αγόρι της. Υπάρχει και ένας ντεκορατέρ, ο οποίος θέλει και αυτός, να κάνει τις παρανομίες του, μαζί με την υπηρέτρια, όσο εμείς δειπνούμε εξω από το σπίτι. Οπότε καταλαβαίνετε, τι γίνεται μέσα σε αυτό το σπίτι και χωρίς να γνωρίζουν οι σύζυγοι μεταξύ τους, τι έχουν κάνει…
Πώς νιώθετε, που έχετε αυτόν τον ρόλο;
Νιώθω μεγάλη χαρά, για την εμπιστοσύνη της Δήμητρας Παπαδοπούλου και του Γιώργου Λύρα, του σκηνοθέτη μας. Αλλά από την άλλη και μεγάλη ευθύνη , για να γίνουν όλα έτσι, όπως πρέπει, να γίνουν. Να κρατηθεί ο ρυθμός και να βγει το γέλιο, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο σε αυτή την παράσταση.
Βλέπετε κάποια σύνδεση της παράστασης με την πραγματικότητα;
Σαφώς. Οι παρανομίες και οι διπλές σκέψεις και τα πίσω μαχαιρώματα αντικατοπτρίζουν την κοινωνία. Και όλο αυτό στην υπερβολή του βγαίνει το αστείο του πράγματος. Αν δεν μπορεί ο άλλος, να ταυτιστεί με ένα κομμάτι της κοινωνίας, δεν μπορεί και να του είναι οικείο και να γελάσει με όλο αυτό, που συμβαίνει.
Η παράσταση έχει να κάνει με τις ανθρώπινες σχέσεις. Πιστεύετε σήμερα ότι κάπως έχουν αλλοιωθεί αυτές οι σχέσεις μεταξύ τους;
Έχουν αλλοιωθεί, γιατί και τα ζευγάρια της παράστασης, όπως αναφέρεται στο έργο, αυτό που τους νοιάζει, είναι η άνοδος η επαγγελματική και το προσωπικό λίγο το αφήνουν στην άκρη. Οπότε σίγουρα είναι ένας λόγος και αυτός, που αλλοιώνονται οι ανθρώπινες σχέσεις με τα χρόνια και μετά από τις επιθυμίες του καθενός και τα θέλω του.
Στο έργο διάβασα, ότι η φίλη της γυναίκας που υποδύεστε έχει γνωρίσει ένα άτομο μέσω του Τinder. Βλέπουμε την τεχνολογία και στο έργο, αλλά και στην καθημερινότητα, να μπαίνει για τα καλά στην ζωή μας. Τι αντίκτυπο πιστεύετε έχει στην κοινωνία σήμερα;
Ναι, είναι η νέα μόδα (ενδιάμεσο γέλιο). Κοιτάξτε, εγώ είμαι και μιας άλλης γενιάς, που όλα αυτά δεν υπήρχαν και έχω ζήσει αλλιώς. Το καλό της γενιάς αυτής είναι, ότι έβγαινες έξω και μπορούσες, να γνωρίσεις ανθρώπους, που σε έλκυαν. Τώρα είναι λίγο επικίνδυνο όλο αυτό που γίνεται και δεν θα έλεγα, ότι έχει ανθρώπινη μορφή ούτε και συναίσθημα. Ό,τι δεν έχει συναίσθημα δεν είναι και ανθρώπινο για εμένα. Αν δεν δεις κάποιον, να τον ερωτευτείς είτε με τον λόγο είτε με την παρουσία του, μου φαίνεται πολύ απόκοσμο και κρύο.
Αγαπημένη σας βόλτα στην Θεσσαλονίκη;
Αγαπημένη βόλτα είναι στο κέντρο. Τσιμισκή, Μητροπόλεως. Εγώ έμενα κιόλας Μητροπόλεως με Αγίας Σοφίας, οπότε καταλαβαίνετε, είμαι παιδί του κέντρου. Οπότε όλα αυτά τα στενά στενάκια με τα μαγαζάκια είναι τα αγαπημένα μου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αλλαγή, που έχετε παρατηρήσει στον χώρο της τηλεόρασης και του θεάτρου, από τότε που ξεκινήσατε;
Δεν αισθάνομαι, ότι υπάρχουν πολλές αλλαγές στον χώρο. Λίγο πολύ με τους ίδιους ανθρώπους δουλεύω. Σίγουρα η νέα γενιά φέρνει κάτι καινούριο. Εμείς οι παλαιότεροι είμαστε λίγο πιο στρατιώτες και πειθαρχημένοι.
Ο Μάρκος Σεφερλής δημοσίευσε ένα βίντεο στον προσωπικό του λογαριασμό απαντώντας στην ερώτηση, αν η σάτιρα έχει όρια. Η απάντηση ήταν, ότι “η σάτιρα δεν έχει όρια, και αυτό αποδεικνύεται, από το ότι δεν έχει πρόστιμα ούτε πειθαρχικό. Αντίθετα αυτά τα έχει η δημοσιογραφία και συγκεκριμένα η κακή δημοσιογραφία”. Ποια η δική σας άποψη για αυτό;
Ναι πιστεύω και εγώ, ότι η σάτιρα δεν έχει όρια. Άλλωστε η σάτιρα στην υπερβολή της δείχνει το αστείο του πράγματος και το γελοίο του πράγματος. Την ώρα που γελάς, γελάς με τα χάλια σου. Οπότε δεν μπορεί, να έχει όρια, αλλά σου θέτει ερωτήματα εκείνη την ώρα, τα οποία θέτεις και εσύ στον εαυτό σου.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιο άτομο, που θέλει, να ξεκινήσει την καριέρα του τώρα στην υποκριτική;
Να κάνει αυτό, που του αρέσει. Να το προσπαθήσει και εάν πιστεύει στον εαυτό του και τις δυνάμεις του, θα το δείξει ο χρόνος. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής.
Κάπου εδώ κλείνουμε με τη συμβουλή που θα δίνατε στον έφηβο εαυτό σας.
Να μην φοβάται. Να προχωράει και να πιστεύει σε εμένα και κανείς, να μην μπορεί, να τον ρίξει κάτω. Να προσπαθεί για αυτά, που οι άλλοι μπορεί, να λένε, ότι είναι άπιαστα αλλά για εσένα μπορεί, να είναι σίγουρη νίκη!
ΣΤΟ ΤΣΑΚ της Δήμητρας Παπαδοπούλου
RADIO CITY THEATRE
